gǔ lái xíng jiā zhě liú tán shān shuǐ, yún jiē yuán yú xī běi wěi yú dōng. sān tiáo fēi wǔ qū dà hǎi, shān jīn shuǐ mài jiāo xiāng tōng.
古來形家者流談山水，雲皆源於西北委於東。三條飛舞趨大海，山筋水脈交相通。

wǒ wèi shuǐ zhī liú xī, shǐ fēn ér zhōng hé, fū qǐ shān zhī zhì xī, yù qí ér yù ruò.
我謂水之流兮，始分而終合，夫豈山之峙兮，愈歧而愈弱。

xū jiē hū, shuǐ zé dōng rù bù jí zhī cāng míng, shān zé xī chū wú biān zhī shā mò.
吁嗟乎，水則東入不極之滄溟，山則西出無邊之沙漠。

cuò gèn qián kūn cuì liǎng yú, qì xiàng zòng héng hào liáo kuò. xī wǒ chí cǐ yán, mì mò bù gǎn lùn.
錯亘乾坤萃兩隅，氣象縱橫浩寥霩。昔我持此言，密默不敢論。

zú jī biàn lǒng shí, liǎo liǎo shí běn yuán. lǒng shí zhī shān jué rán qǐ, hào zhào fēng luán jù zhì cǐ.
足跡遍隴石，了了識本原。隴石之山崛然起，號召峰巒俱至此。

dōng nán péi lǒu xiǎo yú quán, zá tà xī xíng wàn yú lǐ. jiàn xíng jiàn jù huà wéi yī, huǎng ruò cháo zōng huì qún shuǐ.
東南培塿小於拳，雜沓西行萬餘里。漸行漸巨化為一，恍若朝宗匯群水。

qí shàng kuān guǎng bù kě jì, ròu zhāng gǔ dà zhuàng shū yì. yù duàn bù duàn shì xiāng cù, shuí xìn rén jiān yóu yǒu dì.
其上寬廣不可計，肉張骨大狀殊異。欲斷不斷勢相蹙，誰信人間猶有地。

pì rú wáng qín yǐ shàng zhī wén zhāng, gǔ dàng liáo tiān zhàng zhēn qì. bù fù jīn yán xiǎo bō zhé, héng kōng yī wǎng máng wú jì.
譬如亡秦以上之文章，鼓盪寥天仗真氣。不復矜言小波磔，橫空一往茫無際。

cè wǒ mǎ, yè wǒ shang, tiān fēng zhōng gǔ chuī láng láng. hé dāng zhí shàng kūn lún diān, kuàng guān tiān xià míng shān wàn dié lái cāng máng.
策我馬，曳我裳，天風終古吹琅琅。何當直上崑崙巔，曠觀天下名山萬疊來蒼茫。

shān cāng máng, yǒu zhōng zhǐ. xū jiē hū, shān zhī zhōng xī shuǐ zhī shǐ.
山蒼茫，有終止。吁嗟乎，山之終兮水之始。