gǔ lái xíng jiā zhě liú tán shān shuǐ, yún jiē yuán yú xī běi wěi yú dōng. sān tiáo fēi wǔ qū dà hǎi, shān jīn shuǐ mài jiāo xiāng tōng.
古来形家者流谈山水，云皆源于西北委于东。三条飞舞趋大海，山筋水脉交相通。

wǒ wèi shuǐ zhī liú xī, shǐ fēn ér zhōng hé, fū qǐ shān zhī zhì xī, yù qí ér yù ruò.
我谓水之流兮，始分而终合，夫岂山之峙兮，愈歧而愈弱。

xū jiē hū, shuǐ zé dōng rù bù jí zhī cāng míng, shān zé xī chū wú biān zhī shā mò.
吁嗟乎，水则东入不极之沧溟，山则西出无边之沙漠。

cuò gèn qián kūn cuì liǎng yú, qì xiàng zòng héng hào liáo kuò. xī wǒ chí cǐ yán, mì mò bù gǎn lùn.
错亘乾坤萃两隅，气象纵横浩寥霩。昔我持此言，密默不敢论。

zú jī biàn lǒng shí, liǎo liǎo shí běn yuán. lǒng shí zhī shān jué rán qǐ, hào zhào fēng luán jù zhì cǐ.
足迹遍陇石，了了识本原。陇石之山崛然起，号召峰峦俱至此。

dōng nán péi lǒu xiǎo yú quán, zá tà xī xíng wàn yú lǐ. jiàn xíng jiàn jù huà wéi yī, huǎng ruò cháo zōng huì qún shuǐ.
东南培塿小于拳，杂沓西行万馀里。渐行渐巨化为一，恍若朝宗汇群水。

qí shàng kuān guǎng bù kě jì, ròu zhāng gǔ dà zhuàng shū yì. yù duàn bù duàn shì xiāng cù, shuí xìn rén jiān yóu yǒu dì.
其上宽广不可计，肉张骨大状殊异。欲断不断势相蹙，谁信人间犹有地。

pì rú wáng qín yǐ shàng zhī wén zhāng, gǔ dàng liáo tiān zhàng zhēn qì. bù fù jīn yán xiǎo bō zhé, héng kōng yī wǎng máng wú jì.
譬如亡秦以上之文章，鼓荡寥天仗真气。不复矜言小波磔，横空一往茫无际。

cè wǒ mǎ, yè wǒ shang, tiān fēng zhōng gǔ chuī láng láng. hé dāng zhí shàng kūn lún diān, kuàng guān tiān xià míng shān wàn dié lái cāng máng.
策我马，曳我裳，天风终古吹琅琅。何当直上昆仑巅，旷观天下名山万叠来苍茫。

shān cāng máng, yǒu zhōng zhǐ. xū jiē hū, shān zhī zhōng xī shuǐ zhī shǐ.
山苍茫，有终止。吁嗟乎，山之终兮水之始。