běi rén chóu tīng jiāng nán qǔ, xì cǎo xīn pú jǐ huí lǜ. dāng nián bì dí chū dù nán, qiān guān cāng huáng fàn bù zú.
北人愁聽江南曲，細草新蒲幾回綠。當年避敵初渡南，千官蒼黃飯不足。

zhōng yuán luàn hòu yòu féng chūn, biān tóu zhī dào wú yān chén. ěr lái gōng qīng bù shēng shì, cǐ shì bì shǔ fēi cháng rén.
中原亂後又逢春，邊頭只道無煙塵。邇來公卿不生事，此事必屬非常人。

wǒ cáo shēng cháng jiāng nán lè, qǐ liào fān chéng fēng tǔ è. hú hǎi yuán lóng qì shàng háo, zèng wǒ xīn shī hé cuǐ cuò.
我曹生長江南樂，豈料翻成風土惡。湖海元龍氣尚豪，贈我新詩何璀錯。

shí yí hòu chū zuì néng wén, xiū chuán dà wū jīn huāng fén. yuǎn sūn gāo cái yān guǎn kù, yóu néng luò bǐ shēng yān yún.
拾遺後出最能文，脩椽大屋今荒墳。遠孫高材淹管庫，猶能落筆生煙雲。

shān chéng xiāng yù chū xiāng xǐ, gòng lùn dà liáng rén wù měi. mò xué yí mén bào guān lì, móu qiè bīng fú chuí jìn bǐ.
山城相遇初相喜，共論大梁人物美。莫學夷門抱關吏，謀竊兵符椎晉鄙。