yǒng qiū rì hǎi táng
詠秋日海棠

yī suì liǎng huí chūn dào lái, huā yě duō chéng bài. zhǐ wèi yún zhuāng qiū, bù bì dōng jūn guài, yīn cǐ shàng xiàng xī fēng tè dì kāi.
一歲兩回春到來，花也多成敗。只為雲莊秋，不避東君怪，因此上向西風特地開。

qián rì cǎi yún fēi shàng tiān, yòu xiàng shēn qiū jiàn. cuì dàn yáo shān méi, hóng cǎn chūn fēng miàn, hèn yàn yīng qī tiān yàng yuǎn.
前日彩雲飛上天，又向深秋見。翠淡遙山眉，紅慘春風面，恨燕鶯期天樣遠。

shuāng zhòng wù huá yáo luò qiū, jīng jiàn chūn rú jiù. yī xiào shū lí biān, gèng bǐ huáng huā shòu, chǎn dì tì xī fēng yóu dài jiǔ.
霜重物華搖落秋，驚見春如舊。一笑疏籬邊，更比黃花瘦，剗地殢西風猶帶酒。

sòng yù měi féng qiū tàn jiē, jiàn cǐ yīng huān yuè. qià bèi fēng zhǐ kāi, mò qiǎn shuāng cuī xiè, yǒu tā nà xī huā rén lái dào yě.
宋玉每逢秋嘆嗟，見此應歡悅。恰被風只開，莫遣霜摧謝，有他那惜花人來到也。

tíng xià jù shuāng huā shù cóng, bù yǔ qú tóng mèng. jiāo yǐ qiū yīn báo, shòu qiè shuāng huá zhòng, jǐ shí pàn dé rì chí chí chūn zhòu yǒng?
亭下拒霜花數叢，不與渠同夢。嬌倚秋陰薄，瘦怯霜華重，幾時盼得日遲遲春晝永？

jiàn yī rì rào guān shí shù huí, zhǐ kǒng huā qiáo cuì. jǐn zhàng zhē hán wēi, yín zhú tiān chūn yì, duān dì shì tài zhēn fēi chū shuì qǐ.
見一日繞觀十數回，只恐花憔悴。錦帳遮寒威，銀燭添春意，端的是太真妃初睡起。

jì mò yī zhī sān sì huā, nòng sè shū chuāng xià. wéi zhe chén xiāng mí, mèng jiàn wéi pō pà, qiě qián shēn zài jū shì jiā.
寂寞一枝三四花，弄色書窗下。為着沉香迷，夢見嵬坡怕，且潛身在居士家。

huā zhú mǎn tíng gāo shì jū, cháng bǎ chūn liú zhù. shǎng bà fú róng qiū, yòu jiàn yān zhī lù, zhè de shì chuò rán tíng jué miào chù.
花竹滿亭高士居，常把春留住。賞罷芙蓉秋，又見胭脂露，這的是綽然亭絕妙處。

shuì qǐ bù jīn shuāng yuè kǔ, lí jú xiū xiāng dù. qià yǔ dōng jūn bié, yòu bèi xī fēng wù, jiào tā zhè fěn dié ér wú shì chù.
睡起不禁霜月苦，籬菊休相妒。恰與東君別，又被西風誤，教他這粉蝶兒無是處。

xiāng mǎn zhú lí huā zhèng jiāo, kāi chè yān zhī è. bù xìng zāo fēng shuāng, yè ér dōu líng luò, chàng hǎo shì yǒu shàng shāo wú xià shāo.
香滿竹籬花正嬌，開徹胭脂萼。不幸遭風霜，葉兒都零落，暢好是有上梢無下梢。

zhāo qún lù mí guān sài xuě, cài yǎn hú jiā yuè. wǎng shì wéi xīn zhī, xīn hèn píng shuí shuō, zhǐ kǒng pà mèng huí shí chūn qù yě.
昭群路迷關塞雪，蔡琰胡笳月。往事惟心知，新恨憑誰說，只恐怕夢回時春去也。