dōng guō shùn zi zhě, wèi rén yě, xiū dào shǒu zhēn. tián zǐ fāng shī shì zhī, ér wèi wèi wén hóu shī yǒu, shì zuò yú wén hóu, shù chēng xī gōng. wén hóu yuē: xī gōng zi zhī shī yé? zi fāng yuē: fēi yě, wú zé zhī lǐ rén yě, chēng dào shù dāng, gù wú zé chēng zhī. wén hóu yuē: rán zé, zi wú shī yé? zi fāng yuē: yǒu. wén hóu yuē: zi shī shuí yé? zi fāng yuē: dōng guō shùn zi yě. wén hóu yuē: rán zé, fū zǐ hé gù wèi cháng chēng zhī? zi fāng yuē: qí wèi rén yě zhēn rén, mào ér tiān xū, yuán ér bǎo zhēn, qīng ér róng wù. wù wú dào zé zhèng róng yǐ wù zhī, shǐ rén zhī yì yě xiāo, wú zé hé zú yǐ chēng zhī? zi fāng chū, wén hóu yuē: yuǎn zāi! quán dé zhī jūn zǐ. shǐ wú yǐ shèng zhì zhī yán, rén yì zhī xíng wèi zhì yǐ, wú wén zi fāng zhī shuài, wú xíng jiě ér bù yù dòng, kǒu qián ér bù yù yán. wú suǒ xué zhě, zhēn tǔ gěng ěr, fū wèi zhēn wèi wǒ lèi ěr.
東郭順子者，魏人也，修道守真。田子方師事之，而為魏文侯師友，侍坐於文侯，數稱溪工。文侯曰：「溪工子之師耶？」子方曰：「非也，無擇之里人也，稱道數當，故無擇稱之。」文侯曰：「然則，子無師耶？」子方曰：「有。」文侯曰：「子師誰耶？」子方曰：「東郭順子也。」文侯曰：「然則，夫子何故未嘗稱之？」子方曰：「其為人也真人，貌而天虛，緣而葆真，清而容物。物無道則正容以悟之，使人之意也消，無擇何足以稱之？」子方出，文侯曰：「遠哉！全德之君子。始吾以聖智之言，仁義之行為至矣，吾聞子方之帥，吾形解而不欲動，口鉗而不欲言。吾所學者，真土梗耳，夫魏真為我累耳。」