guǎn níng zì yòu ān, běi hǎi zhū xū rén yě. líng dì mò, yǐ zhōng guó fāng luàn, nǎi yǔ qí yǒu bǐng yuán shè hǎi, yī liáo dōng tài shǒu gōng sūn dù, xū guǎn lǐ zhī. qí hòu zhōng guó shǎo ān, rén duō nán guī, wéi níng bù hái. huáng chū zhōng, huá xīn jiàn níng, níng zhī gōng sūn yuān bì luàn, nǎi yīn zhēng cí hái, yǐ wèi tài zhōng dài fū, gù cí bù jiù. níng fán zhēng mìng shí zhì, yú fú sì cì, cháng zuò yī mù tà shàng, jī wǔ shí wǔ nián wèi cháng jī jù. tà shàng dāng xī jiē chuān, cháng zhe bù qún háo qiú, wéi cí xiān rén, nǎi zhe jiù bù dān yī jiā shǒu xù jīn. liáo dōng jùn guó, tú xíng yú fǔ diàn, hào wèi xián zhě.
管寧字幼安，北海朱虛人也。靈帝末，以中國方亂，乃與其友邴原涉海，依遼東太守公孫度，虛館禮之。其後中國少安，人多南歸，唯寧不還。黃初中，華歆薦寧，寧知公孫淵必亂，乃因徵辭還，以為太中大夫，固辭不就。寧凡徵命十至，輿服四賜，常坐一木榻上，積五十五年未嘗箕踞。榻上當膝皆穿，常着布裙貉裘，唯祠先人，乃著舊布單衣加首絮巾。遼東郡國，圖形於府殿，號為賢者。