hán fú zhě, zhuō rén yě, yǐ xíng yì xiū jié zhù míng. zhāo dì shí, jiāng jūn huò guāng bǐng zhèng, biǎo xiǎn yì shì, jùn guó tiáo zòu xíng zhuàng. tiān zǐ wèi fú děng wǔ rén xíng yì zuì gāo, yǐ dé xíng zhēng zhì jīng zhào, bìng bù dé jìn. yuán fèng yuán nián, zhào cè yuē: zhèn mǐn láo fú yǐ guān zhí zhī shì, cì bó wǔ shí pǐ, qiǎn guī. qí wù xiū xiào dì, yǐ jiào xiāng lǐ. fú guī, zhōng shēn bù shì, zú yú jiā.
韓福者，涿人也，以行義修潔著名。昭帝時，將軍霍光秉政，表顯義士，郡國條奏行狀。天子謂福等五人行義最高，以德行徵至京兆，病不得進。元鳳元年，詔策曰：「朕愍勞福以官職之事，賜帛五十疋，遣歸。其務修孝弟，以教鄉里。」福歸，終身不仕，卒於家。