hán fú zhě, zhuō rén yě, yǐ xíng yì xiū jié zhù míng. zhāo dì shí, jiāng jūn huò guāng bǐng zhèng, biǎo xiǎn yì shì, jùn guó tiáo zòu xíng zhuàng. tiān zǐ wèi fú děng wǔ rén xíng yì zuì gāo, yǐ dé xíng zhēng zhì jīng zhào, bìng bù dé jìn. yuán fèng yuán nián, zhào cè yuē:" zhèn mǐn láo fú yǐ guān zhí zhī shì, cì bó wǔ shí pǐ, qiǎn guī. qí wù xiū xiào dì, yǐ jiào xiāng lǐ." fú guī, zhōng shēn bù shì, zú yú jiā.
韩福者，涿人也，以行义修洁著名。昭帝时，将军霍光秉政，表显义士，郡国条奏行状。天子谓福等五人行义最高，以德行徵至京兆，病不得进。元凤元年，诏策曰：“朕愍劳福以官职之事，赐帛五十疋，遣归。其务修孝弟，以教乡里。”福归，终身不仕，卒于家。