rèn táng zì jì qīng, shǎo yǒu qí jié, yǐ chūn qiū jiào shòu, yǐn shēn bù shì. chǒng cān wèi hàn yáng tài shǒu, dào, xiān jiù jiā qí yān. táng bù yǔ yán, dàn yǐ jiǔ yī běn shuǐ yī yú zhì hù píng qián, zì bào sūn ér fú yú hù xià. zhǔ bù bái yǐ wèi jù ào, cān sī qí wèi yì, liáng jiǔ yuē: táng zhì yī yú shuǐ zhě, yù yù tài shǒu qīng yě tóu yī běn jiǔ zhě, yù yù tài shǒu jī qiáng zōng yě bào sūn ér dāng hù zhě, yù yù tài shǒu kāi mén xù yòu yě. zhōng, cān qù bù yán. zhào zhēng bù zhì, jí zú, xiāng rén tú huà qí xíng, zhì jīn chēng rèn zhēng jūn yě.
任棠字季卿，少有奇節，以《春秋》教授，隱身不仕。寵參為漢陽太守，到，先就家俟焉。棠不與言，但以韭一本、水一盂置戶屏前，自抱孫兒伏於戶下。主簿白以為倨傲，參思其為意，良久曰：「棠置一盂水者，欲諭太守清也；投一本韭者，欲諭太守擊強宗也；抱孫兒當戶者，欲諭太守開門恤幼也。」終，參去不言。詔徵不至，及卒，鄉人圖畫其形，至今稱任徵君也。