sì hào zhě, jiē hé nèi zhǐ rén yě, huò zài jí. yī yuē dōng yuán gōng èr yuē jiǎo lǐ xiān shēng, sān yuē qǐ lǐ jì, sì yuē xià huáng gōng, jiē xiū dào jié jǐ, fēi yì bù dòng. qín shǐ huáng shí, jiàn qín zhèng nüè, nǎi tuì rù lán tián shān, ér zuò gē yuē: mò mò gāo shān, shēn gǔ wēi yí. yè yè zǐ zhī, kě yǐ liáo jī. táng yú shì yuǎn, wú jiāng hé guī! sì mǎ gāo gài, qí yōu shén dà. fù guì zhī wèi rén, bù rú pín jiàn zhī sì zhì. nǎi gòng rù shāng luò, yǐn dì fèi shān, yǐ dài tiān xià dìng. jí qín bài, hàn gāo wén ér zhēng zhī, bù zhì. shēn zì nì zhōng nán shān, bù néng qū jǐ.
四皓者，皆河內軹人也，或在汲。一曰東園公二曰角里先生，三曰綺里季，四曰夏黃公，皆修道潔己，非義不動。秦始皇時，見秦政虐，乃退入藍田山，而作歌曰：「莫莫高山，深谷逶迤。曄曄紫芝，可以療飢。唐虞世遠，吾將何歸！駟馬高蓋，其憂甚大。富貴之畏人，不如貧賤之肆志。」乃共入商雒，隱地肺山，以待天下定。及秦敗，漢高聞而徵之，不至。深自匿終南山，不能屈己。