chǔ lǎo lái zi zhī qī yě. lái zi táo shì, gēng yú měng shān zhī yáng. jiā qiáng péng shì, mù chuáng shī xí, yī yūn shí shū, kěn shān bō zhǒng. rén huò yán zhī chǔ wáng yuē: lǎo lái, xián shì yě. wáng yù pìn yǐ bì bó, kǒng bù lái, chǔ wáng jià zhì lǎo lái zhī mén, lǎo lái fāng zhī běn, wáng yuē: guǎ rén yú lòu, dú shǒu zōng miào, yuàn xiān shēng xìng lín zhī. lǎo lái zǐ yuē: pū shān yě zhī rén, bù zú shǒu zhèng. wáng fù yuē: shǒu guó zhī gū, yuàn biàn xiān shēng zhī zhì. lǎo lái zǐ yuē: nuò. wáng qù, qí qī dài běn lái xié xīn qiáo ér lái, yuē: hé chē jī zhī zhòng yě? lǎo lái zǐ yuē: chǔ wáng yù shǐ wú shǒu guó zhī zhèng. qī yuē: xǔ zhī hū? yuē: rán. qī yuē: qiè wén zhī: kě shí yǐ jiǔ ròu zhě, kě suí yǐ biān chuí. kě shòu yǐ guān lù zhě, kě suí yǐ fū yuè. jīn xiān shēng shí rén jiǔ ròu, shòu rén guān lù, wèi rén suǒ zhì yě. néng miǎn yú huàn hū! qiè bù néng wèi rén suǒ zhì, tóu qí běn lái ér qù. lǎo lái zǐ yuē: zi hái, wú wèi zi gèng lǜ. suì xíng bù gù, zhì jiāng nán ér zhǐ, yuē: niǎo shòu zhī jiě máo, kě jī ér yī zhī. jù qí yí lì, zú yǐ shí yě. lǎo lái zi nǎi suí qí qī ér jū zhī. mín cóng ér jiā zhě yī nián chéng luò, sān nián chéng jù. jūn zǐ wèi lǎo lái qī guǒ yú cóng shàn. shī yuē: héng mén zhī xià, kě yǐ qī chí, mì zhī yáng yáng, kě yǐ liáo jī. cǐ zhī wèi yě.
楚老萊子之妻也。萊子逃世，耕於蒙山之陽。葭牆蓬室，木床蓍席，衣縕食菽，墾山播種。人或言之楚王曰：「老萊，賢士也。」王欲聘以璧帛，恐不來，楚王駕至老萊之門，老萊方織畚，王曰：「寡人愚陋，獨守宗廟，願先生幸臨之。」老萊子曰：「仆山野之人，不足守政。」王復曰：「守國之孤，願變先生之志。」老萊子曰：「諾。」王去，其妻戴畚萊挾薪樵而來，曰：「何車跡之眾也？」老萊子曰：「楚王欲使吾守國之政。」妻曰：「許之乎？」曰：「然。」妻曰：「妾聞之：可食以酒肉者，可隨以鞭捶。可授以官祿者，可隨以鈇鉞。今先生食人酒肉，授人官祿，為人所制也。能免於患乎！妾不能為人所制，投其畚萊而去。」老萊子曰：「子還，吾為子更慮。」遂行不顧，至江南而止，曰：「鳥獸之解毛，可績而衣之。據其遺粒，足以食也。」老萊子乃隨其妻而居之。民從而家者一年成落，三年成聚。君子謂老萊妻果於從善。詩曰：「衡門之下，可以棲遲，泌之洋洋，可以療飢。」此之謂也。

sòng yuē: lǎo lái yǔ qī, táo shì shān yáng, péng hāo wèi shì, guǎn jiā wèi gài, chǔ wáng pìn zhī, lǎo lái jiāng xíng, qī yuē shì luàn, nǎi suì táo wáng.
頌曰：老萊與妻，逃世山陽，蓬蒿為室，莞葭為蓋，楚王聘之，老萊將行，妻曰世亂，乃遂逃亡。