jīng shī jié nǚ zhě, cháng ān dà chāng lǐ rén zhī qī yě. qí fū yǒu chóu rén, yù bào qí fū ér wú dào jìng, wén qí qī zhī rén xiào yǒu yì, nǎi jié qí qī zhī fù, shǐ yào qí nǚ wèi zhōng jué. fù hū qí nǚ gào zhī, nǚ jì niàn bù tīng zhī zé shā fù, bù xiào tīng zhī, zé shā fū, bú yì. bù xiào bú yì, suī shēng bù kě yǐ xíng yú shì. yù yǐ shēn dāng zhī, nǎi qiě xǔ nuò, yuē:" dàn rì, zài lóu shàng xīn mù, dōng shǒu wò zé shì yǐ. qiè qǐng kāi hù yǒu dài zhī." hái qí jiā, nǎi gào qí fū, shǐ wò tā suǒ, yīn zì mù jū lóu shàng, dōng shǒu kāi hù yǒu ér wò. yè bàn, chóu jiā guǒ zhì, duàn tóu chí qù, míng ér shì zhī, nǎi qí qī zhī tóu yě. chóu rén āi tòng zhī, yǐ wéi yǒu yì, suì shì bù shā qí fū. jūn zǐ wèi jié nǚ rén xiào hòu yú ēn yì yě. fū zhòng rén yì qīng sǐ wáng, xíng zhī gāo zhě yě. lún yǔ yuē:" jūn zǐ shā shēn yǐ chéng rén, wú qiú shēng yǐ hài rén." cǐ zhī wèi yě.
京师节女者，长安大昌里人之妻也。其夫有仇人，欲报其夫而无道径，闻其妻之仁孝有义，乃劫其妻之父，使要其女为中谲。父呼其女告之，女计念不听之则杀父，不孝；听之，则杀夫，不义。不孝不义，虽生不可以行于世。欲以身当之，乃且许诺，曰：“旦日，在楼上新沐，东首卧则是矣。妾请开户牖待之。”还其家，乃告其夫，使卧他所，因自沐居楼上，东首开户牖而卧。夜半，仇家果至，断头持去，明而视之，乃其妻之头也。仇人哀痛之，以为有义，遂释不杀其夫。君子谓节女仁孝厚于恩义也。夫重仁义轻死亡，行之高者也。论语曰：“君子杀身以成仁，无求生以害仁。”此之谓也。

sòng yuē: jīng shī jié nǚ, fū chóu jié fù, yào nǚ jiān zhī, bù gǎn bù xǔ, qī chù jì chéng, nǎi yì qí suǒ, shā shēn chéng rén, yì guān tiān xià.
颂曰：京师节女，夫雠劫父，要女间之，不敢不许，期处既成，乃易其所，杀身成仁，义冠天下。