qí líng zhòng zi zhě, sòng hóu zhī nǚ, qí líng gōng zhī fū rén yě. chū, líng gōng qǔ yú lǔ shēng jī, shēng zǐ guāng, yǐ wéi tài zǐ. fū rén zhòng zi, yǔ qí dì róng zi, jiē bì yú gōng. zhòng zi shēng zǐ yá, róng zi qǐng yǐ yá wèi tài zǐ dài guāng, gōng xǔ zhī. zhòng zǐ yuē:" bù kě. fū fèi cháng, bù xiáng wén zhū hóu zhī nán, shī móu. fū guāng zhī lì yě, liè yú zhū hóu yǐ. jīn wú gù ér fèi zhī, shì zhuān chù zhū hóu, ér yǐ nán fàn bù xiáng yě. jūn xīn huǐ zhī."" zài wǒ ér yǐ." zhòng zǐ yuē:" qiè fēi ràng yě, chéng huò zhī méng yě." yǐ sǐ zhēng zhī, gōng zhōng bù tīng, suì zhú tài zǐ guāng, ér lì yá wèi tài zǐ, gāo hòu wèi fù. líng gōng jí, gāo hòu wēi yíng guāng. jí gōng hōng, cuī zhù lì guāng ér shā gāo hòu. yǐ bù yòng zhòng zi zhī yán, huò zhì yú cǐ. jūn zǐ wèi zhòng zǐ míng yú shì lǐ. shī yún:" tīng yòng wǒ móu, shù wú dà huǐ." zhòng zi zhī wèi yě.
齐灵仲子者，宋侯之女，齐灵公之夫人也。初，灵公娶于鲁声姬，生子光，以为太子。夫人仲子，与其娣戎子，皆嬖于公。仲子生子牙，戎子请以牙为太子代光，公许之。仲子曰：“不可。夫废常，不祥；闻诸侯之难，失谋。夫光之立也，列于诸侯矣。今无故而废之，是专绌诸侯，而以难犯不祥也。君心悔之。”“在我而已。”仲子曰：“妾非让也，诚祸之萌也。”以死争之，公终不听，遂逐太子光，而立牙为太子，高厚为傅。灵公疾，高厚微迎光。及公薨，崔杼立光而杀高厚。以不用仲子之言，祸至于此。君子谓仲子明于事理。诗云：“听用我谋，庶无大悔。”仲子之谓也。

sòng yuē: qí líng zhòng zi, rén zhì xiǎn míng, líng gōng lì yá, fèi jī zi guāng, zhòng zi qiáng jiàn, qì shì bù xiáng, gōng jì bù tīng, guǒ yǒu huò yāng.
颂曰：齐灵仲子，仁智显明，灵公立牙，废姬子光，仲子强谏，弃适不祥，公既不听，果有祸殃。