qì mǔ jiāng yuán zhě, tái hóu zhī nǚ yě. dāng yáo zhī shí, xíng jiàn jù rén jī, hǎo ér lǚ zhī, guī ér yǒu shēn, jìn yǐ yì dà, xīn guài è zhī, bǔ shì yīn sì, yǐ qiú wú zi, zhōng shēng zǐ. yǐ wéi bù xiáng ér qì zhī ài xiàng, niú yáng bì ér bù jiàn. nǎi sòng zhī píng lín zhī zhōng, hòu fá píng lín zhě xián jiàn zhī fù zhī. nǎi qǔ zhì hán bīng zhī shàng, fēi niǎo yǔ yì zhī. jiāng yuán yǐ wéi yì, nǎi shōu yǐ guī. yīn mìng yuē qì. jiāng yuán zhī xìng, qīng jìng zhuān yī, hǎo zhǒng jià sè. jí qì zhǎng, ér jiào zhī zhòng shù sāng má. qì zhī xìng míng ér rén, néng yù qí jiào, zú zhì qí míng. yáo shǐ qì jū jì guān, gèng guó tái dì, suì fēng qì yú tái, hào yuē hòu jì. jí yáo bēng, shùn jí wèi, nǎi mìng zhī yuē:" qì! lí mín zǔ jī, rǔ jū jì, bō shí bǎi gǔ." qí hòu shì shì jū jì, zhì zhōu wén wǔ ér xìng wèi tiān zǐ. jūn zǐ wèi jiāng yuán jìng ér yǒu huà. shī yún:" hè hè jiāng yuán, qí dé bù huí, shàng dì shì yī." yòu yuē:" sī wén hòu jì, kè pèi bǐ tiān, lì wǒ zhēng mín." cǐ zhī wèi yě.
弃母姜嫄者，邰侯之女也。当尧之时，行见巨人迹，好而履之，归而有娠，浸以益大，心怪恶之，卜筮禋祀，以求无子，终生子。以为不祥而弃之隘巷，牛羊避而不践。乃送之平林之中，后伐平林者咸荐之覆之。乃取置寒冰之上，飞鸟伛翼之。姜嫄以为异，乃收以归。因命曰弃。姜嫄之性，清静专一，好种稼穑。及弃长，而教之种树桑麻。弃之性明而仁，能育其教，卒致其名。尧使弃居稷官，更国邰地，遂封弃于邰，号曰后稷。及尧崩，舜即位，乃命之曰：“弃！黎民阻饥，汝居稷，播时百谷。”其后世世居稷，至周文武而兴为天子。君子谓姜嫄静而有化。诗云：“赫赫姜嫄，其德不回，上帝是依。”又曰：“思文后稷，克配彼天，立我烝民。”此之谓也。

sòng yuē: qì mǔ jiāng yuán, qīng jìng zhuān yī, lǚ jī ér yùn, jù qì yú yě, niǎo shòu fù yì, nǎi fù shōu xù, zú wèi dì zuǒ, mǔ dào jì bì.
颂曰：弃母姜嫄，清静专一，履迹而孕，惧弃于野，鸟兽覆翼，乃复收恤，卒为帝佐，母道既毕。