wèi èr luàn nǚ zhě, nán zǐ jí wèi bó jī yě. nán zǐ zhě, sòng nǚ wèi líng gōng zhī fū rén, tōng yú sòng zǐ cháo, tài zǐ kuǎi kuì zhī ér è zhī, nán zǐ chán tài zǐ yú líng gōng yuē:" tài zǐ yù shā wǒ." líng gōng dà nù kuǎi kuì, kuǎi kuì bēn sòng. líng gōng hōng, kuǎi kuì zhī zǐ zhé lì, shì wèi chū gōng. wèi bó jī zhě, kuǎi kuì zhī zǐ yě, kǒng wén zi zhī qī, kǒng kuī zhī mǔ yě. kuī xiāng chū gōng. wén zi zú, jī yǔ kǒng shì zhī shù hún liáng fū yín. jī shǐ liáng fū yú kuǎi kuì, kuǎi kuì yuē:" zi gǒu néng nèi wǒ yú guó, bào zǐ yǐ chéng xuān, miǎn zi sān sǐ." yǔ méng, xǔ yǐ jī wèi liáng fū qī. liáng fū xǐ, yǐ gào jī, jī dà yuè, liáng fū nǎi yǔ kuǎi kuì rù shě kǒng shì zhī pǔ. hūn shí èr rén méng yī ér chéng, suì rù zhì jī suǒ. yǐ shí, jī zhàng gē xiān tài zǐ yǔ wǔ jiè zhòu zhī shì, pò qí zi kuī yú cè, qiáng méng zhī. chū gōng bēn lǔ, zǐ lù sǐ zhī, kuǎi kuì suì lì, shì wèi zhuāng gōng. shā fū rén nán zǐ, yòu shā hún liáng fū. zhuāng gōng yǐ róng zhōu zhī luàn, yòu chū bēn, sì nián ér chū gōng fù rù. jiāng rù, dài fū shā kǒng kuī zhī mǔ ér yíng gōng. èr nǚ wèi luàn wǔ shì, zhì dào gōng ér hòu dìng. shī yún:" xiàng shǔ yǒu pí, rén ér wú yí. rén ér wú yí, bù sǐ hé wéi?" cǐ zhī wèi yě.
卫二乱女者，南子及卫伯姬也。南子者，宋女卫灵公之夫人，通于宋子朝，太子蒯聩知而恶之，南子谗太子于灵公曰：“太子欲杀我。”灵公大怒蒯聩，蒯聩奔宋。灵公薨，蒯聩之子辄立，是为出公。卫伯姬者，蒯聩之姊也，孔文子之妻，孔悝之母也。悝相出公。文子卒，姬与孔氏之竖浑良夫淫。姬使良夫于蒯聩，蒯聩曰：“子苟能内我于国，报子以乘轩，免子三死。”与盟，许以姬为良夫妻。良夫喜，以告姬，姬大悦，良夫乃与蒯聩入舍孔氏之圃。昏时二人蒙衣而乘，遂入至姬所。已食，姬杖戈先太子与五介胄之士，迫其子悝于厕，强盟之。出公奔鲁，子路死之，蒯聩遂立，是为庄公。杀夫人南子，又杀浑良夫。庄公以戎州之乱，又出奔，四年而出公复入。将入，大夫杀孔悝之母而迎公。二女为乱五世，至悼公而后定。诗云：“相鼠有皮，人而无仪。人而无仪，不死何为？”此之谓也。

sòng yuē: nán zǐ huò yín, sòng cháo shì qīn, zèn bǐ kuǎi kuì, shǐ zhī chū bēn, kuī mǔ yì bì, chū rù liǎng jūn, èr luàn jiāo cuò, xián yǐ miè shēn.
颂曰：南子惑淫，宋朝是亲，谮彼蒯聩，使之出奔，悝母亦嬖，出入两君，二乱交错，咸以灭身。