zōu yǔ lǔ hōng. mù gōng wèn yuē: wú yǒu sī sǐ zhě sān shí sān rén, ér mín mò zhī sǐ yě. zhū zhī, zé bù kě shèng zhū bù zhū, zé jí shì qí zhǎng shàng zhī sǐ ér bù jiù, rú zhī hé zé kě yě?
鄒與魯哄。穆公問曰：「吾有司死者三十三人，而民莫之死也。誅之，則不可勝誅；不誅，則疾視其長上之死而不救，如之何則可也？」

mèng zǐ duì yuē: xiōng nián jī suì, jūn zhī mín lǎo ruò zhuǎn hū gōu hè, zhuàng zhě sàn ér zhī sì fāng zhě, jǐ qiān rén yǐ ér jūn zhī cāng lǐn shí, fǔ kù chōng, yǒu sī mò yǐ gào, shì shàng màn ér cán xià yě. zēng zǐ yuē: jiè zhī jiè zhī! chū hū ěr zhě, fǎn hū ěr zhě yě. fū mín jīn ér hòu dé fǎn zhī yě. jūn wú yóu yān. jūn xíng rén zhèng, sī mín qīn qí shàng sǐ qí zhǎng yǐ.
孟子對曰：「凶年飢歲，君之民老弱轉乎溝壑，壯者散而之四方者，幾千人矣；而君之倉廩實，府庫充，有司莫以告，是上慢而殘下也。曾子曰：『戒之戒之！出乎爾者，反乎爾者也。』夫民今而後得反之也。君無尤焉。君行仁政，斯民親其上、死其長矣。」