táng yì zōng xián tōng èr nián èr yuè, yǐ dù cóng wèi xiāng. yī rì, liǎng shū mì shǐ yì zhōng shū, xuān huī shǐ yáng gōng qìng jì zhì, dú yī cóng shòu xuān, sān xiāng qǐ bì. gōng qìng chū shū shòu cóng, fā zhī, nǎi xuān zōng dà jiàn shí, huàn guān qǐng yùn wáng jiān guó qín yě. qiě yuē: dāng shí zǎi xiàng wú míng zhě, dāng yǐ fǎn fǎ chù zhī. cóng fǎn fù dú, fù fēng yǐ shòu gōng qìng, yuē: zhǔ shàng yù zuì zǎi xiàng, dāng yú yán yīng miàn shì shèng zhǐ. gōng qìng qù, cóng wèi liǎng shū mì yuē: nèi wài zhī chén, shì yóu yī tǐ. jīn zhǔ shàng xīn jiàn zuò, gù dāng yǐ rén ài wèi xiān, qǐ dé jù zàn chéng shā zǎi xiàng shì! ruò xí yǐ xìng chéng, zé zhōng wèi shū mì qǐ dé bù zì yōu hū! liǎng shū mì xiāng gù mò rán, xú yuē: dāng jù yǐ gōng yán bái zhì zūn, fēi gōng zhòng dé, wú rén jí cǐ. sān xiāng fù lái jiàn cóng, wēi qǐng xuān yì, kōng wú yán. sān xiāng huáng bù, qǐ cún jiā zú. cóng yuē: wù wèi tā lǜ. jì ér jì rán. jí yán yīng kāi, shàng sè shén yuè. cǐ zī zhì tōng jiàn suǒ zài yě.
唐懿宗咸通二年二月，以杜悰為相。一日，兩樞密使詣中書，宣徽使楊公慶繼至，獨揖悰受宣，三相起避。公慶出書授悰，發之，乃宣宗大漸時，宦官請鄆王監國秦也。且曰：「當時宰相無名者，當以反法處之。」悰反覆讀，復封以授公慶，曰：「主上欲罪宰相，當於延英面示聖旨。」公慶去，悰謂兩樞密曰：「內外之臣，事猶一體。今主上新踐阼，固當以仁愛為先，豈得遽贊成殺宰相事！若習以性成，則中尉、樞密豈得不自憂乎！」兩樞密相顧默然，徐曰：「當具以公言白至尊，非公重德，無人及此。」三相復來見悰，微請宣意，悾無言。三相惶怖，乞存家族。悰曰：「勿為他慮。」既而寂然。及延英開，上色甚悅。此《資治通鑑》所載也。

xīn táng shǐ yún: xuān zōng shì, kuí wáng chù dà míng gōng, ér yùn wáng jū shí liù zhái. dì dà jiàn, yí zhào lì kuí wáng, ér zhōng wèi wáng zōng guàn yíng yùn wáng lì zhī, shì wèi yì zōng. jiǔ zhī, qiǎn shū mì shǐ yáng qìng yì zhōng shū dú yī cóng. tā zǎi xiàng bì xián dù shěn quán, jiǎng shēn bù gǎn jìn, nǎi shòu cóng zhōng rén qǐng dì jiān guó qín, yīn yù cóng hé dà chén míng bù zài zhě. cóng yǔ zhī rú qián suǒ yún, qìng sè jǔ qù, dì nù yì shì. yǔ yǐ shǐ kǎo zhī, yì zōng jí wèi zhī rì, zǎi xiàng sì rén, yuē líng hú táo yuē xiāo yè yuē xià hóu zī yuē jiǎng shēn, dào shì shí wéi yǒu shēn zài, sān rén zhě bà qù yǐ. xián jí shěn quán nǎi yì zōng zì yòng zhě, wú yóu yǒu sī shì. gài yě shǐ zhī wàng, ér èr shū wù cǎi zhī. wēn gōng yǐ táng shì shǔ zhī fàn zǔ yǔ, qí shěn qǔ kě wèi xiáng jǐn, shàng rú cǐ. xìn hū, xiū shǐ zhī nán zāi!
《新唐史》云：「宣宗世，夔王處大明宮，而鄆王居十六宅。帝大漸，遺詔立夔王，而中尉王宗貫迎鄆王立之，是為懿宗。久之，遣樞密使楊慶詣中書獨揖悰。他宰相畢諴、杜審權，蔣伸不敢進，乃授悰中人請帝監國秦，因諭悰劾大臣名不在者。悰語之如前所云，慶色沮去，帝怒亦釋。予以史考之，懿宗即位之日，宰相四人，曰令狐綯、曰蕭鄴、曰夏侯孜、曰蔣伸，到是時唯有伸在，三人者罷去矣。諴及審權乃懿宗自用者，無由有斯事。蓋野史之妄，而二書誤采之。溫公以唐事屬之范祖禹，其審取可謂詳盡，尚如此。信乎，修史之難哉！