táng yì zōng xián tōng èr nián èr yuè, yǐ dù cóng wèi xiāng. yī rì, liǎng shū mì shǐ yì zhōng shū, xuān huī shǐ yáng gōng qìng jì zhì, dú yī cóng shòu xuān, sān xiāng qǐ bì. gōng qìng chū shū shòu cóng, fā zhī, nǎi xuān zōng dà jiàn shí, huàn guān qǐng yùn wáng jiān guó qín yě. qiě yuē:" dāng shí zǎi xiàng wú míng zhě, dāng yǐ fǎn fǎ chù zhī." cóng fǎn fù dú, fù fēng yǐ shòu gōng qìng, yuē:" zhǔ shàng yù zuì zǎi xiàng, dāng yú yán yīng miàn shì shèng zhǐ." gōng qìng qù, cóng wèi liǎng shū mì yuē:" nèi wài zhī chén, shì yóu yī tǐ. jīn zhǔ shàng xīn jiàn zuò, gù dāng yǐ rén ài wèi xiān, qǐ dé jù zàn chéng shā zǎi xiàng shì! ruò xí yǐ xìng chéng, zé zhōng wèi shū mì qǐ dé bù zì yōu hū!" liǎng shū mì xiāng gù mò rán, xú yuē:" dāng jù yǐ gōng yán bái zhì zūn, fēi gōng zhòng dé, wú rén jí cǐ." sān xiāng fù lái jiàn cóng, wēi qǐng xuān yì, kōng wú yán. sān xiāng huáng bù, qǐ cún jiā zú. cóng yuē:" wù wèi tā lǜ." jì ér jì rán. jí yán yīng kāi, shàng sè shén yuè. cǐ zī zhì tōng jiàn suǒ zài yě.
唐懿宗咸通二年二月，以杜悰为相。一日，两枢密使诣中书，宣徽使杨公庆继至，独揖悰受宣，三相起避。公庆出书授悰，发之，乃宣宗大渐时，宦官请郓王监国秦也。且曰：“当时宰相无名者，当以反法处之。”悰反复读，复封以授公庆，曰：“主上欲罪宰相，当于延英面示圣旨。”公庆去，悰谓两枢密曰：“内外之臣，事犹一体。今主上新践阼，固当以仁爱为先，岂得遽赞成杀宰相事！若习以性成，则中尉、枢密岂得不自忧乎！”两枢密相顾默然，徐曰：“当具以公言白至尊，非公重德，无人及此。”三相复来见悰，微请宣意，悾无言。三相惶怖，乞存家族。悰曰：“勿为他虑。”既而寂然。及延英开，上色甚悦。此《资治通鉴》所载也。

xīn táng shǐ yún:" xuān zōng shì, kuí wáng chù dà míng gōng, ér yùn wáng jū shí liù zhái. dì dà jiàn, yí zhào lì kuí wáng, ér zhōng wèi wáng zōng guàn yíng yùn wáng lì zhī, shì wèi yì zōng. jiǔ zhī, qiǎn shū mì shǐ yáng qìng yì zhōng shū dú yī cóng. tā zǎi xiàng bì xián dù shěn quán, jiǎng shēn bù gǎn jìn, nǎi shòu cóng zhōng rén qǐng dì jiān guó qín, yīn yù cóng hé dà chén míng bù zài zhě. cóng yǔ zhī rú qián suǒ yún, qìng sè jǔ qù, dì nù yì shì. yǔ yǐ shǐ kǎo zhī, yì zōng jí wèi zhī rì, zǎi xiàng sì rén, yuē líng hú táo yuē xiāo yè yuē xià hóu zī yuē jiǎng shēn, dào shì shí wéi yǒu shēn zài, sān rén zhě bà qù yǐ. xián jí shěn quán nǎi yì zōng zì yòng zhě, wú yóu yǒu sī shì. gài yě shǐ zhī wàng, ér èr shū wù cǎi zhī. wēn gōng yǐ táng shì shǔ zhī fàn zǔ yǔ, qí shěn qǔ kě wèi xiáng jìn, shàng rú cǐ. xìn hū, xiū shǐ zhī nán zāi!
《新唐史》云：“宣宗世，夔王处大明宫，而郓王居十六宅。帝大渐，遗诏立夔王，而中尉王宗贯迎郓王立之，是为懿宗。久之，遣枢密使杨庆诣中书独揖悰。他宰相毕諴、杜审权，蒋伸不敢进，乃授悰中人请帝监国秦，因谕悰劾大臣名不在者。悰语之如前所云，庆色沮去，帝怒亦释。予以史考之，懿宗即位之日，宰相四人，曰令狐绹、曰萧邺、曰夏侯孜、曰蒋伸，到是时唯有伸在，三人者罢去矣。諴及审权乃懿宗自用者，无由有斯事。盖野史之妄，而二书误采之。温公以唐事属之范祖禹，其审取可谓详尽，尚如此。信乎，修史之难哉！