xiáng fú yǐ hòu, fán tiān shū lǐ wén gōng guān diǎn cè jì sì xún xìng xiáng ruì sòng shēng zhī shì, wáng wén zhèng gōng dàn shí wèi cān zhèng zǎi xiàng, wú yī bù yù. guān zì shì láng zhì tài bǎo, gōng xīn zhī dé zuì yú qīng yì, ér gù liàn huàn shī, bù néng jué qù. jí qí lín zhōng, nǎi yù xuē fà sēng fú yǐ liǎn, hé suǒ bǔ zāi? wèi yě zèng shī, suǒ wèi xī sì dōng fēng jīn yǐ le, hǎo lái xiāng bàn chì sōng yóu, kě wèi jūn zǐ ài rén yǐ dé, qí zhēn jiè zhī yì shēn yǐ. ōu yáng gōng shén dào bēi, xī yǐn ér bù shū, gài bù kě shū yě. suī chí shēn gōng qīng, wú yī kě yì, rán tè zhāng yǔ kǒng guāng hú guǎng zhī liú yún.
祥符以後，凡天書禮文、宮觀典冊、祭祀巡幸、祥瑞頌聲之事，王文正公旦實為參政宰相，無一不預。官自侍郎至太保，公心知得罪於清議，而固戀患失，不能決去。及其臨終，乃欲削髮僧服以斂，何所補哉？魏野贈詩，所謂「西祀東封今已了，好來相伴赤松游」，可謂君子愛人以德，其箴戒之意深矣。歐陽公神道碑，悉隱而不書，蓋不可書也。雖持身公清，無一可議，然特張禹、孔光、胡廣之流雲。