shén fēng zǐ yuē: tiān zhī suǒ fù zhě mìng. qióng dá yāo shòu, xì zhū qì bǐng zhī xiān, suī shèng xián guǐ shén mò néng yí, gù jūn zǐ jū yì yǐ qí mìng, wéi bù zhī mìng, wú yǐ wèi jūn zǐ. rán mìng zhī lǐ, sù qí yuán zé zhào yú xuān yuán shì, shǐ yǒu gān zhī zhī jiàng, shī dà náo zuò jiǎ zǐ, suì yǐ rén zhī nián yuè rì shí suǒ shēng, wèi zhī mìng yān! gài yǔ tiān fù zhī mìng qí kuí yī yě, dàn xiān wèi yǒu shū, zhì táng yuán shǒu chéng shǐ zuò zhǐ nán wǔ xīng shū, lǚ cái zuò hé hūn shū, yī xíng chán shī zuò xīng lì shū wǔ dài yǒu lù lú shū qián sòng yǒu diàn jià shū nán sòng liáo jīn yǒu qiáo ǎo shū yuán yǒu yē lǜ chǔ cái shū, péi dà yóu yǒu qín táng xū shí shū, jūn yǐ rén zhī shēng nián wǔ xíng nà yīn suǒ shǔ shēn mìng xiàn dù wèi zhī zhǔ, qī yào sì yú wèi zhī yòng. míng cháo xú jūn zuò zǐ píng shū, zhuān yǐ rì gàn wèi zhǔ běn, yuè lìng wèi yòng shén, suì shí wèi fǔ zuǒ, zé mìng shū zhī zuò zhì cǐ jǐn yǐ. qí gù hé yú? gài wǔ xīng zhī wèi shuō, zhǐ yǐ shēng nián wèi zhǔ, yuè yǔ rì shí huò yí yān. huò yǐ nà yīn wèi zhǔ, gàn yǔ zhī huò yí yān. shú ruò zǐ píng zhī lǐ dú dé qí zhōng. rì tōng yuè qì, suì yǔ shí wèi mài luò, rì wèi shēn zhǔ, yuè wèi cháo xué, suì yǔ shí wèi mén hù, dé yú cǐ ér bù yí yú bǐ, tōng yú shàng ér bù yí yú xià, yì yǒu yú bǔ bù jí, zhōng zhèng zhī dào shú wài shì yān.
神峰子曰：天之所賦者命。窮達夭壽，系諸氣稟之先，雖聖賢鬼神莫能移，故君子居易以俟命，惟不知命，無以為君子。然命之理，溯其源則肇於軒轅氏，始有干支之降，師大撓作甲子，遂以人之年月日時所生，謂之命焉！蓋與天賦之命其揆一也，但先未有書，至唐袁守成始作指南五星書，呂才作合婚書，一行禪師作星曆書；五代有轆轤書；前宋有殿駕書；南宋遼金有喬拗書；元有耶律楚材書，裴大猷有琴堂虛實書，均以人之生年五行納音所屬身命限度為之主，七曜四餘為之用。明朝徐均作子平書，專以日干為主本，月令為用神，歲時為輔佐，則命書之作至此盡矣。其故何歟？蓋五星之為說，只以生年為主，月與日時或遺焉。或以納音為主，干與支或遺焉。孰若子平之理獨得其中。日通月氣，歲與時為脈絡，日為身主，月為巢穴，歲與時為門戶，得於此而不遺於彼，通於上而不遺於下，抑有餘補不及，中正之道孰外是焉。

yú shè liè qún shū, pō yì zhǐ qù, dú guān mìng lǐ, yǒu wǔ xīng zhǐ nán qín táng shū zǐ píng yuān hǎi shū zōng, qí lǐ chū zhī zhèng, fǎ lì zhī shàn, dàn qí zhōng jiān pō yǒu bù gēn zhī yán, jìn tuì zhī shuō, wú què rán yí dìng shì rén zhī jiàn. hòu shì yuán cǐ lì shuō yì duō yì zī rén huò, suī shòu shòu bù guò xí miù, dài ruò xíng zhě mí dào, wèn máng rén zhǐ shì yān! shì yǐ jiū zhī qióng zōu jí rǎng, jǐn jiē zhāo yáo shòu shù, tīng qí yán zé shì, xiào qí lǐ zé fēi, gǔ mù huò xīn, jìng wú yī rén néng lǚ qí táng bì ér cuō qí shū yào yě.　 wū hū! fēi wéi wū rén, shí zì wū yě, yǔ shēn kǎi yān! yóu shì xì xīn jiǎng jiū yǐ sì shí yú nián yǐ. yī dàn huǎng rán jué qí yǒu yī zhě, shì shì zhī fēi bù cán fū jiàn, nǎi lì wǔ xīng zhèng shuō wǔ xīng miù shuō zǐ píng zhū gé zhèng shuō zǐ píng zhū gé miù shuō dòng jìng shuō gài tóu shuō liù qīn shuō bìng yào shuō diāo kū wàng ruò shēng zhǎng bā fǎ shuō rén mìng jiàn yàn shuō, gài qǔ zhū zūn chóng zhèng lǐ, pì zhū miù shuō zhī yì, míng zhī yuē mìng lǐ zhèng zōng, shòu zhū zǐ ér kān zhī, jí zhī wū dàn zuì bù róng huàn, shàng qí zhī zhě zhèng qí dé shī, shù yǒu bǔ liù yì zhōng zhī wàn yī yún ěr. shí yòng shēng mìng zhé xué: yǒu bìng fāng wèi guì, wú shāng bú shì qí, gé zhōng ruò qù bìng, cái lù liǎng xiāng suí.
愚涉獵群書，頗詣旨趣，獨觀命理，有《五星指南》、《琴堂書》、《子平淵海》書宗，其理出之正，法立之善，但其中間頗有不根之言，進退之說，無確然一定示人之見。後世緣此立說益多益滋人惑，雖授受不過襲謬，殆若行者迷道，問盲人指示焉！是以究之窮陬極壤，盡皆招搖售術，聽其言則是，校其理則非，瞽目惑心，竟無一人能捋其堂陛而撮其樞要也。　嗚呼！非惟誣人，實自誣也，予深慨焉！由是細心講究已四十餘年矣。一旦恍然覺其有一者，似是之非不慚膚見，乃立五星正說、五星謬說、子平諸格正說、子平諸格謬說、動靜說、蓋頭說、六親說、病藥說、雕枯旺弱生長八法說、人命見驗說，蓋取諸尊崇正理，辟諸謬說之意，名之曰《命理正宗》，授諸梓而刊之，極知誣誕罪不容逭，尚俟知者正其得失，庶有補六藝中之萬一云爾。實用生命哲學：有病方為貴，無傷不是奇，格中若去病，財祿兩相隨。