wèi zhēn hòu huì ér yǒu sè, xiān wèi yuán xī qī, shén huò chǒng. cáo gōng zhī tú yè yě, lìng jí zhào zhēn, zuǒ yòu bái: wǔ guān zhōng láng yǐ jiāng qù. gōng yuē: jīn nián pò zéi zhèng wèi nú.
魏甄后惠而有色，先為袁熙妻，甚獲寵。曹公之屠鄴也，令疾召甄，左右白：「五官中郎已將去。」公曰：「今年破賊正為奴。」

xún fèng qiàn yǔ fù zhì dǔ, dōng yuè fù bìng rè, nǎi chū zhōng tíng zì qǔ lěng, hái yǐ shēn yùn zhī. fù wáng, fèng qiàn hòu shǎo shí yì zú. yǐ shì huò jī yú shì. fèng qiàn yuē: fù rén dé bù zú chēng, dāng yǐ sè wèi zhǔ. péi lìng wén zhī yuē: cǐ nǎi shì xìng dào zhī shì, fēi shèng dé yán, jì hòu rén wèi mèi cǐ yǔ.
荀奉倩與婦至篤，冬月婦病熱，乃出中庭自取冷，還以身熨之。婦亡，奉倩後少時亦卒。以是獲譏於世。奉倩曰：「婦人德不足稱，當以色為主。」裴令聞之曰：「此乃是興到之事，非盛德言，冀後人未昧此語。」

jiǎ gōng lǘ hòu qī guō shì kù dù, yǒu nán ér míng lí mín, shēng zài zhōu, chōng zì wài hái, rǔ mǔ bào ér zài zhōng tíng, ér jiàn chōng xǐ yǒng, chōng jiù rǔ mǔ shǒu zhōng wū zhī. guō yáo wàng jiàn, wèi chōng ài rǔ mǔ, jí shā zhī. ér bēi sī tí qì, bù yǐn tā rǔ, suì sǐ. guō hòu zhōng wú zi.
賈公閭後妻郭氏酷妒，有男兒名黎民，生載周，充自外還，乳母抱兒在中庭，兒見充喜踴，充就乳母手中嗚之。郭遙望見，謂充愛乳母，即殺之。兒悲思啼泣，不飲它乳，遂死。郭后終無子。

sūn xiù jiàng jìn, jìn wǔ dì hòu cún chǒng zhī, qī yǐ yí mèi kuǎi shì, shì jiā shén dǔ. qī cháng dù, nǎi mà xiù wèi háo zi. xiù dà bù píng, suì bù fù rù. kuǎi shì dà zì huǐ zé, qǐng jiù yú dì. shí dà shè, qún chén xián jiàn. jì chū, dì dú liú xiù, cóng róng wèi yuē: tiān xià kuàng dàng, kuǎi fū rén kě dé cóng qí lì bù? xiù miǎn guān ér xiè, suì wèi fū fù rú chū.
孫秀降晉，晉武帝厚存寵之，妻以姨妹蒯氏，室家甚篤。妻嘗妒，乃罵秀為「貉子」。秀大不平，遂不復入。蒯氏大自悔責，請救於帝。時大赦，群臣咸見。既出，帝獨留秀，從容謂曰：「天下曠盪，蒯夫人可得從其例不？」秀免冠而謝，遂為夫婦如初。

hán shòu měi zī róng, jiǎ chōng pì yǐ wèi yuàn. chōng měi jù huì, jiǎ nǚ yú qīng suǒ zhōng kàn, jiàn shòu, shuō zhī. héng huái cún xiǎng, fā yú yín yǒng. hòu bì wǎng shòu jiā, jù shù rú cǐ, bìng yán nǚ guāng lì. shòu wén zhī xīn dòng, suì qǐng bì qián xiū yīn wèn. jí qī wǎng sù. shòu juē jié jué rén, yú qiáng ér rù, jiā zhōng mò zhī. zì shì chōng jué nǚ shèng zì fú shì, shuō chàng yǒu yì yú cháng. hòu huì zhū lì, wén shòu yǒu qí xiāng zhī qì, shì wài guó suǒ gòng, yī zhù rén, zé lì yuè bù xiē. chōng jì wǔ dì wéi cì jǐ jí chén qiān, yú jiā wú cǐ xiāng, yí shòu yǔ nǚ tōng, ér yuán qiáng zhòng mì, mén hé jí jùn, hé yóu de ěr? nǎi tuō yán yǒu dào, lìng rén xiū qiáng. shǐ fǎn yuē: qí yú wú yì, wéi dōng běi jiǎo rú yǒu rén jī. ér qiáng gāo, fēi rén suǒ yú. chōng nǎi qǔ nǚ zuǒ yòu bì kǎo wèn, jí yǐ zhuàng duì. chōng mì zhī, yǐ nǚ qī shòu.
韓壽美姿容，賈充辟以為掾。充每聚會，賈女於青璅中看，見壽，說之。恆懷存想，發於吟詠。後婢往壽家，具述如此，並言女光麗。壽聞之心動，遂請婢潛修音問。及期往宿。壽蹻捷絕人，踰牆而入，家中莫知。自是充覺女盛自拂拭，說暢有異於常。後會諸吏，聞壽有奇香之氣，是外國所貢，一箸人，則歷月不歇。充計武帝唯賜己及陳騫，余家無此香，疑壽與女通，而垣牆重密，門合急峻，何由得爾？乃託言有盜，令人修牆。使反曰：「其餘無異，唯東北角如有人跡。而牆高，非人所踰。」充乃取女左右婢考問，即以狀對。充秘之，以女妻壽。

wáng ān fēng fù, cháng qīng ān fēng. ān fēng yuē: fù rén qīng xù, yú lǐ wèi bù jìng, hòu wù fù ěr. fù yuē: qīn qīng ài qīng, shì yǐ qīng qīng wǒ bù qīng qīng, shuí dāng qīng qīng? suì héng tīng zhī.
王安豐婦，常卿安豐。安豐曰：「婦人卿婿，於禮為不敬，後勿復爾。」婦曰：「親卿愛卿，是以卿卿；我不卿卿，誰當卿卿？」遂恆聽之。

wáng chéng xiàng yǒu xìng qiè xìng léi, pō yù zhèng shì nà huò. cài gōng wèi zhī léi shàng shū.
王丞相有幸妾姓雷，頗預政事納貨。蔡公謂之「雷尚書」。