lǐ wèi　 lú wò　 hán dìng cí　 yáo yán jié　 dí guī chāng　 dù xún hè　
李蔚　盧渥　韓定辭　姚岩傑　狄歸昌　杜荀鶴　

wǔ chén yǒu wén　 cáo jǐng zōng　 gāo áng　 hè ruò bì　 lǐ mì　 gāo chóng wén　 wáng zhì xìng　 gāo pián　 luó zhāo wēi　 zhào yán shòu
武臣有文　曹景宗　高昂　賀若弼　李密　高崇文　王智興　高駢　羅昭威　趙延壽

lǐ wèi
李蔚

táng chéng xiàng lǐ wèi zhèn huái nán rì, yǒu bù sù zhī jiāo sūn chù shì, bù yuǎn qiān lǐ, jìng lái xiū yè. wèi jiā yuè liú lián. yī rì gào fā, lǐ dūn jiù fēn, yóu hé zǔ sòng, guò yú qiáo xià, bō lán xùn jī, zhōu zǐ huí bá, jǔ hāo jiàn shuǐ, jìn zuò yǐn jì, shī yī yóu shén. lǐ dà nù, lìng qín zhōu zǐ, hé yú suǒ sī. chù shì gǒng ér qián yuē: yīn zī chǒng jiàn, shì mǒu zhī guò, gǎn qǐng bǐ yàn, lüè shū huāng wú. lǐ cóng zhī, nǎi yǐ liǔ zhī cí yuē: bàn é wēi huáng jīn lǚ yī, yù sāo tóu niǎo fèng shuāng fēi. cóng jiào shuǐ jiàn luó qún shī, hái dào cháo lái xíng yǔ guī. lǐ lǎn zhī, shì rán huān xiào, bīn cóng jiē zàn zhī. mìng líng rén chàng qí cí, lè yǐn zhì mù, zhōu zǐ shè zuì. gèng yǒu lǐ róng xiàn shī yún: jī shù yān hán ruì qì níng, fèng chí bō dài yù shān chéng. guó rén jiǔ yī dōng guān wàng, nǐ zhú shā dī dào guǎng líng. hòu guǒ rù xiàng. chū shū qíng shī
唐丞相李蔚鎮淮南日，有布素之交孫處士，不遠千里，徑來修謁。蔚浹月留連。一日告發，李敦舊分，遊河祖送，過於橋下，波瀾迅激，舟子回跋，舉蒿濺水，近坐飲妓，濕衣尤甚。李大怒，令擒舟子，荷於所司。處士拱而前曰：因茲寵餞，是某之過，敢請筆硯，略抒荒蕪。李從之，乃以柳枝詞曰：半額微黃金縷衣，玉搔頭裊鳳雙飛。從教水濺羅裙濕，還道朝來行雨歸。李覽之，釋然歡笑，賓從皆贊之。命伶人唱其詞，樂飲至暮，舟子赦罪。更有李嶸獻詩云：雞樹煙含瑞氣凝，鳳池波待玉山澄。國人久依東關望，擬築沙堤到廣陵。後果入相。（出《抒情詩》）

lú wò
盧渥

táng zuǒ chéng xiàng lú wò, xuān miǎn zhī shèng, jìn dài wú bǐ, bó zhòng sì rén xián jū xiǎn liè. gān fú chū, mǔ yōu fú què. wò zì qián zhōng shū shè rén bài shǎn fǔ guān chá shǐ. yòu xún rì, qí dì shào zì qián zhǎng ān lìng chú gěi shì zhōng. yòu xún rì, dì hàng zì qián jí xián xiào lǐ chú zuǒ shí yí. yòu xún rì, dì zhǎo zì jī wèi qiān jiān chá yù shǐ. zhào shū dié zhì, shì zú róng zhī. jí fù rèn shǎn jiāo, luò chéng zì jū shǒu fèn sī cháo chén yǐ xià, hù shè zǔ yán, zhē yú xíng lù, luò chéng wèi zhī yī kōng. dōu rén guān zhě jiān wàng jī gǔ, shèng yú qīng míng sǎ sǎo zhī rì. zì lín dōu yì yǐ zhì yú xíng, fán wǔ shí lǐ, lián piān bù jué. yǒu bái xū chuán zú, míng zhǐ tàn yuē: lǎo rén wèi yì lì chuí wǔ shí nián, yuè shì duō yǐ, ér wèi zēng jiàn zǔ sòng zhī shèng yǒu rú cǐ zhě. shí shì liú qiè yǔ, yǐ cǐ rì zài jiā zhě wèi chǐ. wò yǒu tí jiā xiáng yì shī yuē: jiāo qīn róng jiàn luò chéng kōng, shàn xì róng zhuāng shàng jiāng tóng. xīng shǐ zì tiān dān zhào xià, diāo ān zhào dì shù chéng zhōng. mǎ sī jìng gǔ shēng piān xiǎng, pèi yìng qīng shān sè gèng hóng. dào hòu dìng zhī rén yì huà, mǎn jiē táng shù yǒu yí fēng. shī bǎn hòu wèi yì dìng shuài wáng cún shàng shū suì zhī. chū táng què shǐ
唐左丞相盧渥，軒冕之盛，近代無比，伯仲四人咸居顯列。乾符初，母憂服闋。渥自前中書舍人拜陝府觀察使。又旬日，其弟紹自前長安令除給事中。又旬日，弟沆自前集賢校理除左拾遺。又旬日，弟沼自畿尉遷監察御史。詔書疊至，士族榮之。及赴任陝郊，洛城自居守分司朝臣以下，互設祖筵，遮於行路，洛城為之一空。都人觀者肩望擊轂，盛於清明灑掃之日。自臨都驛以至於行，凡五十里，連翩不絕。有白須傳卒，鳴指嘆曰：老人為驛吏垂五十年，閱事多矣，而未曾見祖送之盛有如此者。時士流竊語，以此日在家者為恥。渥有題嘉祥驛詩曰：交親榮餞洛城空，善戲戎裝上將同。星使自天丹詔下，雕鞍照地數程中。馬嘶靜谷聲偏響，旆映清山色更紅。到後定知人易化，滿街棠樹有遺風。詩版後為易定帥王存尚書碎之。（出《唐闕史》）

hán dìng cí
韓定辭

táng hán dìng cí wèi zhèn zhōu wáng róng shū jì. pìn yàn shuài liú rén gōng, shě yú bīn guǎn, mìng shì mù kè mǎ huò àn běi mèng suǒ yán huò zuò huò, xià tóng yán jiē. mǎ yǒu shī zèng hán yuē: suì lín fāng cǎo mián mián sī, jǐn rì xiāng xié zhì lì qiào. bié hòu quán wù shān shàng wàng, xiàn jūn shí fù jiàn wáng qiáo. huò shī suī qīng xiù, rán yì zài zhēng qí xué wèn. hán yì yú zuò shàng chóu zhī yuē: chóng xiá tái shàng shén xiān kè, xué biàn chī lóng yì zuì duō. shèng dé hǎo jiāng yín bǐ shù míng chāo běn shù zuò shù. lì cí kān yǔ xuě ér gē. zuò nèi zhū bīn mí bù qīn yà chēng miào jù, rán yì yí qí yín bǐ zhī pì yě. tā rì, huò fù chí yàn shuài zhī mìng, dá pìn cháng shān, yì mìng dìng cí jiē yú gōng guǎn. shí yǒu jì zhuǎn zhuǎn zhě, hán zhī suǒ juàn yě. měi dāng jiǔ xí, huò pín mù zhī. hán yuē: xī ài jìn wén gōng fēn jì kuí yú zhào shuāi, sūn bó fú chuò xiǎo qiáo yú gōng jǐn, gài yǐ sè kě fèng míng rén. dàn lǜ chàng jī bù shèng xián zhě zhī gù, yuàn chuí yī yǒng, bǐ dé fèng zhī. huò yuán bǐ, wén bù tíng zhuì, zuò zhuǎn zhuǎn zhī fù. qí wén shén měi, xián qīn qí mǐn miào. suì chuán yú yuǎn jìn. huò cóng róng wèn hán yǐ xuě ér yín bǐ zhī shì, hán yuē: xī liáng yuán dì wèi xiāng dōng wáng shí, hǎo xué zhe shū. cháng jì lù zhōng chén yì shì jí wén zhāng zhī měi zhě, bǐ yǒu sān pǐn. huò yǐ jīn yín diāo shì, huò yòng bān zhú wèi guǎn. zhōng xiào quán zhě yòng jīn guǎn shū zhī, dé xíng qīng cuì zhě yòng yín bǐ shū zhī, wén zhāng shàn lì zhě yǐ bān zhú shū zhī. gù xiāng dōng zhī yù, zhèn yú jiāng biǎo xuě ér zhě, lǐ mì zhī ài jī, néng gē wǔ, měi jiàn bīn liáo wén zhāng, yǒu qí lì rù yì zhě, jí fù xuě ér yè yīn lǜ yǐ gē zhī. yòu wèn chī lóng chū zì hé chù? dìng cí yuē: luò xià yǒu dòng xué, céng yǒu rén wù duò yú xué zhōng. yīn xíng shù lǐ, jiàn jiàn míng kuàng. jiàn yǒu gōng diàn rén wù fán jiǔ chù. yòu jiàn yǒu dà yáng. yáng rán yǒu zhū, rén qǔ ér shí zhī, bù zhī hé suǒ. hòu chū yǐ wèn zhāng huá yuē: cǐ dì xiān jiǔ guǎn yě. dà yáng zhě, míng yuē chī lóng ěr. dìng cí fù wèn huò, quán wù zhī shān, dāng zài hé chù? huò yuē: cǐ suí jūn zhī gù shì, hé qiān guāng ér xià wèn. yóu shì liǎng xiāng yuè fú, jié jiāo ér qù. chū běi mèng suǒ yán
唐韓定辭為鎮州王鎔書記。聘燕帥劉仁恭，舍於賓館，命試幕客馬或（按《北夢瑣言》或作或，下同）延接。馬有詩贈韓曰：燧林芳草綿綿思，盡日相攜陟麗譙。別後巏嵍山上望，羨君時復見王喬。或詩雖清秀，然意在徵其學問。韓亦於座上酬之曰：崇霞台上神仙客，學辨痴龍藝最多。盛德好將銀筆術（明抄本術作述）。麗詞堪與雪兒歌。座內諸賓靡不欽訝稱妙句，然亦疑其銀筆之僻也。他日，或復持燕帥之命，答聘常山，亦命定辭接於公館。時有妓轉轉者，韓之所眷也。每當酒席，或頻目之。韓曰：昔愛晉文公分季隗於趙衰，孫伯符輟小喬於公瑾，蓋以色可奉名人。但慮倡姬不勝賢者之顧，願垂一詠，俾得奉之。或援筆，文不停綴，作轉轉之賦。其文甚美，咸欽其敏妙。遂傳於遠近。或從容問韓以雪兒銀筆之事，韓曰：昔梁元帝為湘東王時，好學著書。常記錄忠臣義士及文章之美者，筆有三品。或以金銀雕飾，或用斑竹為管。忠孝全者用金管書之，德行清粹者用銀筆書之，文章贍麗者以斑竹書之。故湘東之譽，振於江表雪兒者，李密之愛姬，能歌舞，每見賓僚文章，有奇麗入意者，即付雪兒叶音律以歌之。又問痴龍出自何處？定辭曰：洛下有洞穴，曾有人誤墮於穴中。因行數里，漸見明曠。見有宮殿人物凡九處。又見有大羊。羊髯有珠，人取而食之，不知何所。後出以問張華曰：此地仙九館也。大羊者，名曰痴龍耳。定辭復問或，巏嵍之山，當在何處？或曰：此隋君之故事，何謙光而下問。由是兩相悅服，結交而去。（出《北夢瑣言》）

yáo yán jié
姚岩傑

yáo yán jié, liáng gōng yuán chóng zhī yì sūn yě. tóng mǎo cōng wù jué lún, ruò guàn bó tōng fén diǎn. mù bān gù sī mǎ qiān wèi wén, shí chēng dà rú. cháng yǐ shī jiǔ fàng yì jiāng zuǒ, yóu sì líng hū qián dá, páng ruò wú rén. táng gān fú zhōng, yán biāo diǎn pó yáng jùn, jū chǎng gōng yǔ chū gòu. qǐng yán jié jì qí shì. wén chéng, càn rán qiān yú yán. biāo yù kān qù yī èr zì, yán jié dà nù, biāo bù néng róng. shí yǐ lè shí, suì mìng fù bēi yú dì, mó yú qí wén. yán jié yǐ yī piān jì zhī yuē: wèi bào yán gōng shí wǒ me, wǒ xīn wéi zhǐ yǔ tiān hé. yǎn qián sú wù guān qíng shǎo, zuì hòu qīng shān rù mèng míng chāo běn mèng zuò yì duō. tián zǐ mò xián dàn jiá hèn, níng shēng xiū chàng fàn niú gē. shèng cháo ruò wèi cāng shēng jì, yě hé gōng chē dào bì luó. lú zhào mù shè zhōu, yán jié zài wù yuán, xiān yǐ zhù shù jì zhào. zhào zhī qí shǐ jiǔ, yǐ shǒu shū bāo měi, zèng yǐ shù bó. cí yún: bīng huǒ zhī hòu, jùn zhōng diāo bì, wú yǐ yíng féng dà xián. yán jié fù yǐ zhǎng jiān jī zhī, zhào bù dé yǐ, yà zhì jùn zhāi, dài rú gōng qīng lǐ. jì ér rì sì ào nì qīng shì yú zhào. zhào cháng yǐ piān yǒng kuā yú yán jié yuē: míng yuè zhào bā tiān, yán jié dà xiào yuē: míng yuè zhào yì tiān, nài hé dú yán bā tiān yé? zhào jiàn bù dé yì. wú hé, huì yú jiāng tíng. shí kuǎi xī yì zài xí, lú qǐng mù qián qǔ yī shì wèi jiǔ lìng, wěi yǒu lè qì zhī míng. zhào lìng yuē: yuǎn wàng yú zhōu. bù kuò chǐ bā. yán jié jù yǐn jiǔ yī qì, píng lán ǒu huì. xū yú, jí xí, hái lìng yuē: píng lán yī tǔ, yǐ jué kōng hóu. qí wǔ màn jù ào rú cǐ. chū zhí yán
姚岩傑，梁公元崇之裔孫也。童卯聰悟絕倫，弱冠博通墳典。慕班固、司馬遷為文，時稱大儒。常以詩酒放逸江左，尤肆凌忽前達，旁若無人。唐乾符中，顏標典鄱陽郡，鞠場公宇初構。請岩傑紀其事。文成，燦然千餘言。標欲刊去一二字，岩傑大怒，標不能容。時已勒石，遂命覆碑於地，磨於其文。岩傑以一篇紀之曰：為報顏公識我麼，我心唯只與天和。眼前俗物關情少，醉後青山入夢（明抄本夢作意）多。田子莫嫌彈鋏恨，寧生休唱飯牛歌。聖朝若為蒼生計，也合公車到薜蘿。盧肇牧歙州，岩傑在婺源，先以著述寄肇。肇知其使酒，以手書褒美，贈以束帛。辭云：兵火之後，郡中凋弊，無以迎逢大賢。岩傑復以長箋激之，肇不得已，迓至郡齋，待如公卿禮。既而日肆傲睨輕視於肇。肇常以篇詠夸於岩傑曰：明月照巴天，岩傑大笑曰：明月照一天，奈何獨言巴天耶？肇漸不得意。無何，會於江亭。時蒯希逸在席，盧請目前取一事為酒令，尾有樂器之名。肇令曰：遠望漁舟。不闊尺八。岩傑遽飲酒一器，憑欄嘔噦。須臾，即席，還令曰：憑欄一吐，已覺空喉。其侮慢倨傲如此。（出《摭言》）

dí guī chāng
狄歸昌

táng xī zōng xìng shǔ, yǒu cí rén yú mǎ wéi yì tí shī yún: mǎ wéi yān liǔ zhèng yī yī, zhòng jiàn luán yú xìng shǔ guī. quán xià ā mán yīng yǒu yǔ, zhè huí xiū gèng ní yáng fēi. bù chū míng shì, rén yǎng qí cái. cǐ jí shì láng dí guī chāng shī yě, chū shū qíng shī
唐僖宗幸蜀，有詞人於馬嵬驛題詩云：馬嵬煙柳正依依，重見鸞輿幸蜀歸。泉下阿蠻應有語，這回休更泥楊妃。不出名氏，人仰奇才。（此即侍郎狄歸昌詩也，出《抒情詩》）

dù xún hè
杜荀鶴

táng dù xún hè cháng yín yī lián shī yún: jiù yī huī xù xù, xīn jiǔ zhú chōu chōu. huò huà yú wéi zhuāng, zhuāng yuē: wǒ dào yìn jiāng jīn suǒ suǒ, lián yòng yù gōu gōu. zhuāng hòu xī shǔ wèi xiāng. chū běi mèng suǒ yán
唐杜荀鶴嘗吟一聯詩云：舊衣灰絮絮，新酒竹篘篘。或話於韋莊，莊曰：我道印將金鎖鎖，簾用玉鈎鈎。莊後西蜀為相。（出《北夢瑣言》）

wǔ chén yǒu wén
武臣有文

cáo jǐng zōng
曹景宗

liáng cáo jǐng zōng lèi lì jūn gōng. tiān jiān chū, zhēng wèi yòu wèi jiāng jūn. hòu pò wèi jūn zhèn lǚ, dì yú huá guāng diàn yàn yǐn lián jù. zuǒ pú shè shěn yuē fù yùn, jǐng zōng bù dé yùn, yì sè bù píng, qǐ qiú fù shī. dì yuē: qīng jì néng shén duō, rén cái yīng bá, hé bì zhǐ zài yī shī. jǐng zōng yǐ zuì, qiú zuò bù yǐ. zhào lìng fù jìng bìng liǎng zì. jǐng zōng biàn cāo bǐ ér chéng yuē: qù shí ér nǚ bēi, guī lái jiā gǔ jìng, jiè wèn xíng lù rén, hé rú huò qù bìng? dì xīn bù yǐ, yú shì jìn jué wèi gōng. chū cáo jǐng zōng chuán
梁曹景宗累立軍功。天監初，徵為右衛將軍。後破魏軍振旅，帝於華光殿宴飲聯句。左僕射沈約賦韻，景宗不得韻，意色不平，啟求賦詩。帝曰：卿伎能甚多，人才英拔，何必止在一詩。景宗已醉，求作不已。詔令賦競病兩字。景宗便操筆而成曰：去時兒女悲，歸來笳鼓競，借問行路人，何如霍去病？帝欣不已，於是進爵為公。（出《曹景宗傳》）

gāo áng
高昂

běi qí gāo áng zì áo cáo, dǎn lì guò rén, zī cǎi shū yì. qí fù cì tóng, wèi qiú yán shī jiào zhī. áng bù zūn shī xùn, zhuān shì chí chěng. měi yán nán ér dāng héng xíng tiān xià, zì qǔ fù guì, shuí néng duān zuò dú shū, zuò lǎo bó shì yě. qí fù yǐ qí áng cáng áo cáo, gù míng zì zhī. dōng wèi mò, qí shén wǔ qǐ yì, áng qīng yì fù zhī, yīn chéng bà yè, chú shì zhōng sī tú, jiān xī nán dào dà dū dū. ér áo cáo kù hǎo wèi shī, yǎ yǒu qíng zhì, shí rén chēng yān. cháng cóng jūn, yǔ xiāng zhōu cì shǐ sūn téng zuò xíng lù nán yuē: juǎn jiǎ zhǎng qū bù kě xī, liù rì liù yè sān dù shí. chū shí yán zuò hǔ láo tíng, gèng bèi chù zhì hé qiáo běi. huí shǒu jué wàng biàn xiāo tiáo, bēi lái xuě tì hái zì yì. yòu yǒu zhēng xíng shī yuē: lóng zhǒng qiān kǒu yáng, quán lián bǎi hú jiǔ. zhāo zhāo wéi shān liè, yè yè yíng xīn fù. qǐng zhī, qí dì jì shì wèi qí zhōu cì shǐ, áo cáo fā yì yǐ quàn jiǔ. nǎi zèng shī yuē: lián jūn yì jūn tíng yù sǐ, tiān shàng rén jiān wú kě bǐ. zǒu mǎ hǎi biān shè yóu lù, piān zuò shí shàng dàn míng zhì. xī shí fāng bó yuàn sān gōng, jīn rì sī tú xiàn cì shǐ. yú piān shén duō, cǐ bù fù zài. chū tán sǒu
北齊高昂字敖曹，膽力過人，姿彩殊異。其父次同，為求嚴師教之。昂不遵師訓，專事馳騁。每言男兒當橫行天下，自取富貴，誰能端坐讀書，作老博士也。其父以其昂藏敖曹，故名字之。東魏末，齊神武起義，昂傾意附之，因成霸業，除侍中司徒，兼西南道大都督。而敖曹酷好為詩，雅有情致，時人稱焉。常從軍，與相州刺史孫騰作《行路難》曰：卷甲長驅不可息，六日六夜三度食。初時言作虎牢停，更被處置河橋北。回首絕望便蕭條，悲來雪涕還自抑。又有徵行詩曰：瓏種千口羊，泉連百壺酒。朝朝圍山獵，夜夜迎新婦。頃之，其弟季式為齊州刺史，敖曹發驛以勸酒。乃贈詩曰：憐君憶君停欲死，天上人間無可比。走馬海邊射游鹿，偏坐石上彈鳴雉。昔時方伯願三公，今日司徒羨刺史。余篇甚多，此不復載。（出《談藪》）

hè ruò bì
賀若弼

suí hè ruò bì zì fǔ bó, shǎo yǒu dà zhì. xiāo yǒng biàn gōng mǎ, jiě shǔ wén, shè shū jì, yǒu zhòng míng. jí suí wén shòu chán, yīn yǒu píng jiāng nán zhī zhì. fǎng kě rèn zhě, gāo yǐng jiàn bì yǒu wén wǔ cái gàn, bài zǒng guǎn, wěi yǐ píng chén zhī shì, ruò bì xīn rán yǐ wèi jǐ rèn. yǔ shòu zhōu zǒng guǎn yuán xióng bìng wèi zhòng zhèn. ruò bì yí shī yuē: jiāo hé biāo qí mù, hé pǔ fú bō yíng. wù shǐ qí lín shàng, wú wǒ èr rén míng. xiàn píng chén shí cè, chēng shàng zhǐ. kāi huáng jiǔ nián, dà jǔ fá chén, yǐ ruò bì wèi xíng jūn zǒng guǎn, fú chén shū bǎo. chū hè ruò bì chuán
隋賀若弼字輔伯，少有大志。驍勇便弓馬，解屬文，涉書記，有重名。及隋文受禪，陰有平江南之志。訪可任者，高穎薦弼有文武才幹，拜總管，委以平陳之事，若弼欣然以為己任。與壽州總管源雄並為重鎮。若弼遺詩曰：交河驃騎幕，合浦伏波營。勿使麒麟上，無我二人名。獻平陳十策，稱上旨。開皇九年，大舉伐陳，以若弼為行軍總管，俘陳叔寶。（出《賀若弼傳》）

lǐ mì
李密

suí lǐ mì, pú shān gōng kuān zhī zǐ yě. chū shòu qīn wèi dà dū dū, fēi qí suǒ hǎo, chēng jí ér guī. dà yè zhōng, zuǒ yáng xuán gǎn qǐ bīng. jí xuán gǎn bài, mì jiān xíng rù guān, wáng dǐ píng yuán. zéi shuài hǎo xiào dé bù lǐ zhī, zāo jī jǐn, zhì xuē shù pí ér shí. nǎi yì suī yáng, shě yú cūn zhōng, biàn míng xìng chēng liú zhī yuǎn, jù tú jiào shòu. jīng shù yuè, bù dé zhì. nǎi wèi wǔ yán shī yuē: jīn fēng yáng qiū jié, yù lù diāo wǎn lín. cǐ xī qióng tú shì, yù táo shāng cùn xīn. tiào tīng liáng duō gǎn, kāng kǎi dú zhān jīn. zhān jīn hé suǒ wèi, chàng rán huái gǔ yì. qín sú yóu wèi píng, hàn dào jiāng hé jì. fán kuài shì jǐng tú, xiāo hé dāo bǐ lì. yī zhāo shí yùn hé, wàn gǔ chuán míng shì. jì yán shì shàng xióng, xū shēng zhēn kě kuì. shī chéng, qì xià shù xíng. yì níng yuán nián, mì tiě jù luò kǒu, huì qún dào bǎi wàn, zhú tán chēng wèi gōng. jiàn yuán èr nián, mì zì gǒng luò, gǔ xíng fá suí, bīng bài guī táng, shòu guāng lù qīng. chū hé luò jì
隋李密，蒲山公寬之子也。初授親衛大都督，非其所好，稱疾而歸。大業中，佐楊玄感起兵。及玄感敗，密間行入關，亡抵平原。賊帥郝孝德不禮之，遭饑饉，至削樹皮而食。乃詣睢陽，舍於村中，變名姓稱劉知遠，聚徒教授。經數月，不得志。乃為五言詩曰：金風颺秋節，玉露凋晚林。此夕窮途士，鬱陶傷寸心。眺聽良多感，慷慨獨沾襟。沾襟何所為，悵然懷古意。秦俗猶未平，漢道將何冀。樊噲市井屠，蕭何刀筆吏。一朝時運合，萬古傳名諡。寄言世上雄，虛生真可愧。詩成，泣下數行。義寧元年，密僣據洛口，會群盜百萬，築壇稱魏公。建元二年，密自鞏洛，鼓行伐隋，兵敗歸唐，授光祿卿。（出《河洛記》）

gāo chóng wén
高崇文

táng xiāng gāo chóng wén běn jì mén zhī xiāo jiāng yě, yǐ tǎo liú pì gōng, shòu xī chuān jié dù shǐ. yī dàn dà xuě, zhū cóng shì yín shǎng yǒu shī. chóng wén jù zhì yǐn xí, xiào yuē: zhū jūn zì wèi lè, shū bù jiàn gù bǐ fū, bǐ fū wǔ rén, yì yǒu yī yǒng xuě shī. nǎi kǒu zhàn yuē: chóng wén chóng wǔ bù chóng wén, tí gē chū sài jiù cóng jūn. yǒu shì hú ér shè fēi yàn, bái máo kōng lǐ luò fēn fēn. shī duō zhōng de, jiē wèi běi qí áo cáo zhī bǐ. tài wèi pián, jí qí sūn yě. chū běi mèng suǒ yán
唐相高崇文本薊門之驍將也，以討劉辟功，授西川節度使。一旦大雪，諸從事吟賞有詩。崇文遽至飲席，笑曰：諸君自為樂，殊不見顧鄙夫，鄙夫武人，亦有一詠雪詩。乃口占曰：崇文崇武不崇文，提戈出塞舊從軍。有似胡兒射飛雁，白毛空里落紛紛。詩多中的，皆謂北齊敖曹之比。太尉駢，即其孫也。（出《北夢瑣言》）

wáng zhì xìng
王智興

táng shì zhōng wáng zhì xìng, chū wèi xú zhōu jié dù shǐ, wǔ lüè yīng tè, yǒu mìng shì zhī yù. mù fǔ jì kāi, suǒ pì jiē shì míng shì. yī dàn cóng shì yú shǐ yuàn huì yǐn, yǔ bīn péng fù shī. qǐng zhī dá yú wáng. wáng nǎi zhào hù jūn jù zhì. cóng shì yīn píng qù hàn mò, dàn yǐ bēi pán yíng jiē. liáng jiǔ wèn zhī yuē: shì wén pàn guān yǔ zhū xián zuò shī, hé dé jiàn mǒu ér bà? jù lìng què qǔ bǐ yàn, yǐ cǎi jiān shù fú chén xí shàng. zhòng bīn xiāng yǔ chí yí. qí xíng shāng jǔ lè, fù yuē: běn lái yù guān zhì zuò, fēi yǐ yǐn jiǔ wèi yì. shí xiǎo lì yì yǐ jiān hàn zhì yú wáng gōng zhī qián, cóng shì lǐ wèi yī ràng. wáng yuē: mǒu tāo qián fā jī, wèi cháng liú xīn zhāng jù. jīn rì péi fèng yīng máo, bù miǎn yì chén yú kěn. yú shì yǐn zhǐ yuán háo, qǐng kè ér jiù yún: sān shí nián lái lǎo jiàn ér, gāng bèi láng guān qiǎn zuò shī. jiāng nán huā liǔ cóng jūn yǒng, sài běi yān chén wǒ zì zhī. sì zuò lǎn zhī, jīng tàn wú yǐ. shí wén rén zhāng hù yì yù cǐ yán. jiān jūn wèi yuán yuē: guān zī shèng shì, qǐ dé wú yán? hù jí xí wèi shī yǐ xiàn yún: shí nián shòu mìng zhèn fāng yú, xiào jié zhōng guī liǎng yǒu yú. shuí xìn jiāng tán jiā zhèng wài, lǐ líng zhāng jù yòu jūn shū. zhì xìng lǎn zhī xiào yuē: bāo shì zhī cí, kě wèi guò dāng yǐ. zuǒ yòu huò yán yuē: shū shēng zhī tú, wù wèi chǎn nìng. zhì xìng chì zhī yuē: yǒu rén dào wǒ è, rǔ bèi yòu kěn fǒu? zhāng xiù cái hǎi nèi míng shì, qǐ yún yì dé. tiān xià rén wén, qiě yǐ wèi wáng zhì xìng lè shàn yǐ. zhù liú shù xún, lín qí zèng juàn qiān pǐ. chū jù tán lù
唐侍中王智興，初為徐州節度使，武略英特，有命世之譽。幕府既開，所辟皆是名士。一旦從事於使院會飲，與賓朋賦詩。頃之達於王。王乃召護軍俱至。從事因屏去翰墨，但以杯盤迎接。良久問之曰：適聞判官與諸賢作詩，何得見某而罷？遽令卻取筆硯，以彩箋數幅陳席上。眾賓相與持疑。俟行觴舉樂，復曰：本來欲觀製作，非以飲酒為意。時小吏亦以箋翰置於王公之前，從事禮為揖讓。王曰：某韜鈐發跡，未嘗留心章句。今日陪奉英髦，不免亦陳愚懇。於是引紙援毫，頃刻而就云：三十年來老健兒，剛被郎官遣作詩。江南花柳從君詠，塞北煙塵我自知。四座覽之，驚嘆無已。時文人張祜亦預此筵。監軍謂元曰：觀茲盛事，豈得無言？祜即席為詩以獻云：十年受命鎮方隅，孝節忠規兩有餘。誰信將壇嘉政外，李陵章句右軍書。智興覽之笑曰：褒飾之詞，可謂過當矣。左右或言曰：書生之徒，務為諂侫。智興叱之曰：有人道我惡，汝輩又肯否？張秀才海內名士，豈雲易得。天下人聞，且以為王智興樂善矣。駐留數旬，臨岐贈絹千匹。（出《劇談錄》）

gāo pián
高駢

táng gāo pián yòu hǎo wèi shī, yǎ yǒu qí zǎo, shǔ qíng fù yǒng, héng jué cháng liú, shí bǐng bǐ zhě duō bù jí zhī. gù lǐ shì zhī jì, yán xūn chén yǒu wén zhě, pián qí shǒu yān. jí yù luàn duō wáng, jīn qí cún zhě shèng chuán yú shí. qí zì fù yán huái shī yuē: hèn fá píng róng cè, cán dēng bài jiāng tán. shǒu chí jīn yuè zhòng, shēn guà tiě yī hán. zhǔ shèng kuāng fú yì, ēn shēn bào xiào nán. sān biān yóu wèi jìng, hé gǎn biàn xiū guān. èr nǚ miào shī yún: dì shùn nán xún qù bù hái, èr fēi yōu yuàn shuǐ yún jiān. dāng shí zhū lèi chuí duō shǎo, zhí dào ér jīn zhú shàng bān. yòu yǒng xuě yún: liù yuè huā piāo rù hù shí, zuò kàn xiū zhú biàn qióng zhī. qūn xún hǎo shàng gāo lóu wàng, gài jǐn rén jiān è lù qí. yòu tīng gē shī: gōng zǐ yāo huān yuè mǎn lóu, jiā rén jiē diào chàng yī zhōu. biàn cóng xí shàng qiū fēng qǐ, zhí dào xiāo guān shuǐ jǐn tóu. yòu jì sēng qióng zhú zhàng shī yún: jiān qīng qióng zhú zhī, yī zhàng yǒu jiǔ jié. jì yǔ wò zhōu sēng, xián bù qiū shān yuè. chū xiè pán zá shuō
唐高駢幼好為詩，雅有奇藻，屬情賦詠，橫絕常流，時秉筆者多不及之。故李氏之季，言勛臣有文者，駢其首焉。集遇亂多亡，今其存者盛傳於時。其自賦《言懷詩》曰：恨乏平戎策，慚登拜將壇。手持金鉞重，身掛鐵衣寒。主聖匡扶易，恩深報效難。三邊猶未靜，何敢便休官。《二女廟詩》云：帝舜南巡去不還，二妃幽怨水雲間。當時珠淚垂多少，直到而今竹尚斑。又《詠雪》云：六月花飄入戶時，坐看修竹變瓊枝。逡巡好上高樓望，蓋盡人間惡路歧。又《聽歌》詩：公子邀歡月滿樓，佳人揭調唱伊州。便從席上秋風起，直到蕭關水盡頭。又《寄僧筇竹杖詩》云：堅輕筇竹枝，一杖有九節。寄與沃州僧，閒步秋山月。（出謝蟠《雜說》）

luó zhāo wēi
羅昭威

liáng yè wáng luó zhāo wēi shì wèi wǔ rén, yǒu dǎn jué, xǐ shàng wén xué, yǎ hǎo rú shēng. yú tīng suǒ zhī cè, bié lì xué shě, zhāo yán sì fāng yóu shì, zhì yú qí jiān, dài yǐ ēn lǐ. měi dàn shì shì zhī xiá, zé yǔ zhū rú jiǎng lùn jīng yì. jù shū wàn yú juǎn, yú xué shě zhī cè, jiàn zhì shū lóu, zòng rú shì suí yì guān lǎn, jǐ yì zī zī fěng sòng. dāng shí fān mù zhī zhōng, zuì huò wén zhāng zhī yù. měi mìng mù kè zuò sì fāng shū xí, xiǎo bù chēng zhǐ, huài liè dǐ qì, zì bì jiān qǐ cǎo, xià bǐ chéng wén. suī wú zǎo lì zhī fēng, mù kè duō suǒ bù jí. yòu pì yú qī yán shī, měi gē jiǔ yàn huì, chí tíng yóu lǎn, lián bù fù yǒng, tí zhī wū bì. jiāng nán yǒu luó yǐn zhě, wèi liǎng zhè qián liú mù kè, yǒu wén xué. zhāo wēi tè qiǎn shǐ bì jiāo pìn, shēn nán ruǎn zhī jìng. yǐn xī yǐ suǒ zhe wén zhāng shī fù, chóu jì zhāo wēi. zhāo dà qīng mù zhī, nǎi mù qí suǒ wèi shī yuē luó jiāng dōng. jīn yè zhōng rén shì, yǒu fěng sòng zhě. cháng zì wèi tài tīng jì, yì wēi yǒu kě guān. chū luó zhāo wēi chuán
梁鄴王羅昭威世為武人，有膽決，喜尚文學，雅好儒生。於廳所之側，別立學舍，招延四方游士，置於其間，待以恩禮。每旦視事之暇，則與諸儒講論經義。聚書萬餘卷，於學舍之側，建置書樓，縱儒士隨意觀覽，己亦孜孜諷誦。當時蕃牧之中，最獲文章之譽。每命幕客作四方書檄，小不稱旨，壞裂抵棄，自襞箋起草，下筆成文。雖無藻麗之風，幕客多所不及。又僻於七言詩，每歌酒宴會，池亭遊覽，廉不賦詠，題之屋壁。江南有羅隱者，為兩浙錢鏐幕客，有文學。昭威特遣使幣交聘，申南阮之敬。隱悉以所著文章詩賦，酬寄昭威。昭大傾慕之，乃目其所為詩曰羅江東。今鄴中人士，有諷誦者。嘗自為太廳記，亦微有可觀。（出《羅昭威傳》）