bái shí xiān shēng　 huáng chū píng　 wáng yuǎn　 bó shān fǔ　 mǎ míng shēng　 lǐ bā bǎi　 lǐ ā
白石先生　皇初平　王遠　伯山甫　馬鳴生　李八百　李阿

bái shí xiān shēng
白石先生

bái shí xiān shēng zhě, zhōng huáng zhàng rén dì zǐ yě, zhì péng zǔ shí, yǐ èr qiān suì yú yǐ. bù kěn xiū shēng tiān zhī dào, dàn qǔ bù sǐ ér yǐ, bù shī rén jiān zhī lè. qí suǒ jù xíng zhě, zhèng yǐ jiāo jiē zhī dào wèi zhǔ, ér jīn yè zhī yào wèi shàng yě. chū yǐ jū pín, bù néng dé yào, nǎi yǎng yáng mù zhū, shí shù nián jiān, yuē yī jié yòng, zhì huò wàn jīn, nǎi dà mǎi yào fú zhī. cháng zhǔ bái shí wèi liáng, yīn jiù bái shí shān jū, shí rén gù hào yuē bái shí xiān shēng. yì shí pú yǐn jiǔ, yì shí gǔ shí. rì xíng sān sì bǎi lǐ, shì zhī sè rú sì shí xǔ rén. xìng hǎo cháo bài shì shén, hǎo dú yōu jīng jí tài sù chuán. péng zǔ wèn zhī yuē: hé bù fú shēng tiān zhī yào? dá yuē: tiān shàng fù néng lè bǐ rén jiān hū? dàn mò shǐ lǎo sǐ ěr. tiān shàng duō zhì zūn, xiāng fèng shì, gèng kǔ yú rén jiān. gù shí rén hū bái shí xiān shēng wèi yǐn dùn xiān rén, yǐ qí bù jí jí yú shēng tiān wèi xiān guān, yì yóu bù qiú wén dá zhě yě. chū shén xiān chuán
白石先生者，中黃丈人弟子也，至彭祖時，已二千歲余矣。不肯修升天之道，但取不死而已，不失人間之樂。其所據行者，正以交接之道為主，而金液之藥為上也。初以居貧，不能得藥，乃養羊牧豬，十數年間，約衣節用，置貨萬金，乃大買藥服之。常煮白石為糧，因就白石山居，時人故號曰白石先生。亦食脯飲酒，亦食穀食。日行三四百里，視之色如四十許人。性好朝拜事神，好讀幽經及太素傳。彭祖問之曰：「何不服升天之藥？」答曰：「天上復能樂比人間乎？但莫使老死耳。天上多至尊，相奉事，更苦於人間。」故時人呼白石先生為隱遁仙人，以其不汲汲於升天為仙官，亦猶不求聞達者也。（出《神仙傳》）

huáng chū píng
皇初平

huáng chū píng zhě. dān xī rén yě. nián shí wǔ, jiā shǐ mù yáng, yǒu dào shì jiàn qí liáng jǐn, biàn jiāng zhì jīn huá shān shí shì zhōng, sì shí yú nián, bù fù niàn jiā. qí xiōng chū qǐ, xíng shān xún suǒ chū píng, lì nián bù dé. hòu jiàn shì zhōng yǒu yī dào shì, chū qǐ zhào wèn zhī yuē: wú yǒu dì míng chū píng, yīn lìng mù yáng, shī zhī sì shí yú nián, mò zhī sǐ shēng suǒ zài, yuàn dào jūn wèi zhàn zhī. dào shì yuē: jīn huá shān zhōng yǒu yī mù yáng ér, xìng huáng, zì chū píng, shì qīng dì fēi yí. chū qǐ wén zhī, jí suí dào shì qù, qiú dì suì dé, xiāng jiàn bēi xǐ. yǔ bì, wèn chū píng yáng hé zài, yuē: jìn zài shān dōng ěr. chū qǐ wǎng shì zhī, bù jiàn, dàn jiàn bái shí ér hái, wèi chū píng yuē: shān dōng wú yáng yě. chū píng yuē: yáng zài ěr, xiōng dàn zì bù jiàn zhī. chū píng yǔ chū qǐ jù wǎng kàn zhī. chū píng nǎi chì yuē: yáng qǐ. yú shì bái shí jiē biàn wèi yáng shù wàn tóu. chū qǐ yuē: dì dú dé xiān dào rú cǐ, wú kě xué hū? chū píng yuē: wéi hǎo dào, biàn kě dé zhī ěr. chū qǐ biàn qì qī zǐ liú zhù, jiù chū píng xué. gòng fú sōng zhī fú líng, zhì wǔ bǎi suì, néng zuò zài lì wáng, xíng yú rì zhōng wú yǐng, ér yǒu tóng zǐ zhī sè. hòu nǎi jù hái xiāng lǐ, qīn zú sǐ zhōng lüè jǐn, nǎi fù hái qù. chū píng gǎi zì wèi chì sōng zǐ, chū qǐ gǎi zì wèi lǔ bān. qí hòu fú cǐ yào dé xiān zhě shù shí rén. chū shén xiān chuán
皇初平者。丹溪人也。年十五，家使牧羊，有道士見其良謹，便將至金華山石室中，四十餘年，不復念家。其兄初起，行山尋索初平，歷年不得。後見市中有一道士，初起召問之曰：「吾有弟名初平，因令牧羊，失之四十餘年，莫知死生所在，願道君為占之。」道士曰：「金華山中有一牧羊兒，姓皇，字初平，是卿弟非疑。」初起聞之，即隨道士去，求弟遂得，相見悲喜。語畢，問初平羊何在，曰：「近在山東耳。」初起往視之，不見，但見白石而還，謂初平曰：「山東無羊也。」初平曰：「羊在耳，兄但自不見之。」初平與初起俱往看之。初平乃叱曰：「羊起。」於是白石皆變為羊數萬頭。初起曰：「弟獨得仙道如此，吾可學乎？」初平曰：「唯好道，便可得之耳。」初起便棄妻子留住，就初平學。共服松脂茯苓，至五百歲，能坐在立亡，行於日中無影，而有童子之色。後乃俱還鄉里，親族死終略盡，乃復還去。初平改字為赤松子，初起改字為魯班。其後服此藥得仙者數十人。（出《神仙傳》）

wáng yuǎn
王遠

wáng yuǎn, zì fāng píng, dōng hǎi rén yě. jǔ xiào lián, chú láng zhōng, shāo jiā zhōng sàn dài fū. xué tōng wǔ jīng, yóu míng tiān wén tú chèn hé luò zhī yào, nì zhī tiān xià shèng shuāi zhī qī, jiǔ zhōu jí xiōng, rú guān zhī zhǎng wò. hòu qì guān, rù shān xiū dào. dào chéng, hàn xiào huán dì wén zhī, lián zhēng bù chū. shǐ jùn guó bī zài, yǐ yì jīng shī, yuǎn dī tóu bì kǒu, bù dá zhào. nǎi tí gōng mén shàn bǎn sì bǎi yú zì, jiē shuō fāng lái zhī shì. dì è zhī, shǐ xuē qù. wài zì shì qù, nèi zì fù jiàn, mò jiē chè bǎn lǐ, xuē zhī yù fēn míng.
王遠，字方平，東海人也。舉孝廉，除郎中，稍加中散大夫。學通五經，尤明天文圖讖河洛之要，逆知天下盛衰之期，九州吉凶，如觀之掌握。後棄官，入山修道。道成，漢孝桓帝聞之，連征不出。使郡國逼載，以詣京師，遠低頭閉口，不答詔。乃題宮門扇板四百餘字，皆說方來之事。帝惡之，使削去。外字適去，內字復見，墨皆徹板里，削之愈分明。

yuǎn wú zi sūn, xiāng lǐ rén lěi shì xiāng chuán gōng yǎng zhī. tóng jùn tài wèi chén dān, wèi yuǎn yíng dào shì, dàn xī cháo bài zhī, dàn qǐ fú, wèi yán xué dào yě. yuǎn zài chén jiā sì shí yú nián, chén jiā céng wú jí bìng sǐ sàng, nú bì jiē rán. liù chù fán xī, tián sāng bèi huò. yuǎn hū yǔ chén dān yuē: wú qī yùn dāng qù, bù dé jiǔ tíng, míng rì rì zhōng dāng fā. zhì shí yuǎn sǐ, dān zhī qí xiān qù, bù gǎn xià zháo dì, dàn bēi tí tàn xī yuē: xiān shēng shě wǒ, wǒ jiāng hé hù? jù guān qì shāo xiāng, jiù chuáng yī zhuāng zhī. zhì sān rì yè, hū shī qí shī, yì guān bù jiě, rú shé tuì ěr.
遠無子孫，鄉里人累世相傳供養之。同郡太尉陳耽，為遠營道室，旦夕朝拜之，但乞福，未言學道也。遠在陳家四十餘年，陳家曾無疾病死喪，奴婢皆然。六畜繁息，田桑倍獲。遠忽語陳耽曰：「吾期運當去，不得久停，明日日中當發。」至時遠死，耽知其仙去，不敢下着地，但悲啼嘆息曰：「先生舍我，我將何怙？」具棺器燒香，就床衣裝之。至三日夜，忽失其屍，衣冠不解，如蛇蛻耳。

yuǎn zú hòu bǎi yú rì, dān yì zú. huò wèi dān dé yuǎn zhī dào huà qù huò yuē, zhī dān jiāng zhōng, gù wěi zhī ér qù yě.
遠卒後百餘日，耽亦卒。或謂耽得遠之道化去；或曰，知耽將終，故委之而去也。

chū yuǎn yù dōng rù kuò cāng shān, guò wú, zhù xū mén cài jīng jiā. cài jīng zhě, xiǎo mín ěr, ér gǔ xiāng dāng xiān. yuǎn zhī zhī, gù wǎng qí jiā. suì yǔ jīng yuē: rǔ shēng mìng yīng de dù shì, yù qǔ rǔ yǐ bǔ guān liáo ěr. rán shǎo bù zhī dào, jīn qì shǎo ròu duō, bù dé shǎng qù, dāng wèi shī jiě, rú cóng gǒu dòu zhōng guò ěr. yú shì gào yǐ yào yán, nǎi wěi jīng ér qù. jīng hòu hū shēn tǐ fā rè rú huǒ, yù de lěng shuǐ guàn zhī. jǔ jiā jí shuǐ guàn zhī, rú wò jiāo shí. rú cǐ sān rì, xiāo hào gǔ lì, nǎi rù shì, yǐ bèi zì fù. hū rán shī zhī. shì qí bèi nèi, wéi yǒu pí, tóu zú jù rú chán tuō yě.
初遠欲東入括蒼山，過吳，住胥門蔡經家。蔡經者，小民耳，而骨相當仙。遠知之，故往其家。遂語經曰：「汝生命應得度世，欲取汝以補官僚耳。然少不知道，今氣少肉多，不得上去，當為屍解，如從狗竇中過耳。」於是告以要言，乃委經而去。經後忽身體發熱如火，欲得冷水灌之。舉家汲水灌之，如沃焦石。如此三日，銷耗骨立，乃入室，以被自覆。忽然失之。視其被內，唯有皮，頭足具如蟬脫也。

qù shí yú nián, hū hái jiā, róng sè shǎo zhuàng. bìn fà zhà hēi. yǔ jiā rén yuē: qī yuè qī rì, wáng jūn dāng lái, qí rì kě duō zuò yǐn shí, yǐ gōng cóng guān. zhì qí rì, jīng jiā nǎi jiè wèng qì, zuò yǐn shí bǎi yú hú, luó liè bù zhì tíng xià. shì rì, wáng jūn guǒ lái. wèi zhì, xiān wén jīn gǔ xiāo guǎn rén mǎ zhī shēng, bǐ jìn jiē jīng, mò zhī suǒ zài. jí zhì jīng shě, jǔ jiā jiē jiàn yuǎn. guān yuǎn yóu guān, zhū yī, hǔ tóu pán náng, wǔ sè shòu, dài jiàn. huáng sè shǎo zī, zhǎng duǎn zhōng xíng rén yě. chéng yǔ chē, jià wǔ lóng, lóng gè yì sè, qián hòu huī jié, fān qí dǎo cóng, wēi yí yì yì, rú dà jiāng jūn yě. yǒu shí èr wǔ bó, jiē yǐ là fēng qí kǒu, gǔ chuī jiē chéng lóng, cóng tiān ér xià, xuán jí yú tíng. cóng guān jiē zhǎng zhàng yú, bù cóng dào qú. jì zhì, cóng guān jiē yǐn, bù zhī suǒ zài, wéi dú jiàn yuǎn zuò ěr.
去十餘年，忽還家，容色少壯。鬢髮霅黑。語家人曰：「七月七日，王君當來，其日可多作飲食，以供從官。」至其日，經家乃借瓮器，作飲食百餘斛，羅列布置庭下。是日，王君果來。未至，先聞金鼓簫管人馬之聲，比近皆驚，莫知所在。及至經舍，舉家皆見遠。冠遠遊冠，朱衣，虎頭鞶囊，五色綬，帶劍。黃色少髭，長短中形人也。乘羽車，駕五龍，龍各異色，前後麾節，幡旗導從，威儀奕奕，如大將軍也。有十二伍伯，皆以蠟封其口，鼓吹皆乘龍，從天而下，懸集於庭。從官皆長丈余，不從道衢。既至，從官皆隱，不知所在，唯獨見遠坐耳。

xū yú, yǐn jiàn jīng fù mǔ xiōng dì, yīn qiǎn rén zhào má gū, yì mò zhī má gū shì hé rén yě. yán yuē: wáng fāng píng jìng bào, jiǔ bú dào mín jiān, jīn lái zài cǐ, xiǎng gū néng zàn lái yǔ fǒu? xū yú xìn hái, bù jiàn qí shǐ, dàn wén xìn yǔ yuē: má gū zài bài. bù xiāng jiàn hū yǐ wǔ bǎi yú nián, zūn bēi yǒu xù, bài jìng wú jiē. fán xìn chéng lái zài bǐ, shí qǐng jí dào. xiān shòu mìng dāng àn xíng péng lái, jīn biàn zàn zhù, rú shì dāng hái, hái biàn qīn jìn, yuàn wèi jí qù. rú cǐ liǎng shí, wén má gū lái. lái shí yì xiān wén rén mǎ shēng. jì zhì, cóng guān bàn yú yuǎn yě.
須臾，引見經父母兄弟，因遣人召麻姑，亦莫知麻姑是何人也。言曰：「王方平敬報，久不到民間，今來在此，想姑能暫來語否？」須臾信還，不見其使，但聞信語曰：「麻姑載拜。不相見忽已五百餘年，尊卑有序，拜敬無階。煩信承來在彼，食頃即到。先受命當按行蓬萊，今便暫住，如是當還，還便親覲，願未即去。」如此兩時，聞麻姑來。來時亦先聞人馬聲。既至，從官半於遠也。

má gū zhì, cài jīng yì jǔ jiā jiàn zhī. shì hǎo nǚ zǐ, nián kě shí bā jiǔ xǔ, yú dǐng shàng zuò jì, yú fā sàn chuí zhì yāo. yī yǒu wén cǎi, yòu fēi jǐn qǐ, guāng cǎi yào mù, bù kě míng zhuàng, jiē shì zhī suǒ wú yě. rù bài yuǎn, yuǎn wèi zhī qǐ lì. zuò dìng, gè jìn xíng chú, jiē jīn pán yù bēi wú xiàn yě, yáo shàn duō shì zhū huā, ér xiāng qì dá yú nèi wài. bāi pú ér shí zhī, yún: lín pú.
麻姑至，蔡經亦舉家見之。是好女子，年可十八九許，於頂上作髻，余發散垂至腰。衣有文采，又非錦綺，光彩耀目，不可名狀，皆世之所無也。入拜遠，遠為之起立。坐定，各進行廚，皆金盤玉杯無限也，餚膳多是諸花，而香氣達於內外。擘脯而食之，云：麟脯。

má gū zì shuō yún: jiē shì yǐ lái, yǐ jiàn dōng hǎi sān wèi sāng tián. xiàng dào péng lái, yòu shuǐ qiǎn yú wǎng rì huì shí lüè bàn ěr, qǐ jiāng fù wèi líng lù hū?
麻姑自說云：「接侍以來，已見東海三為桑田。向到蓬萊，又水淺於往日會時略半耳，豈將復為陵陸乎？」

yuǎn tàn yuē: shèng rén jiē yán hǎi zhōng xíng fù yáng chén yě.
遠嘆曰：「聖人皆言海中行復揚塵也。」

má gū yù jiàn cài jīng mǔ jí fù děng, shí jīng dì fù xīn chǎn shù rì, gū jiàn zhī zhī, yuē: yī, qiě lì wù qián, jí qiú shǎo xǔ mǐ lái. dé mǐ zhì zhī duò dì, wèi yǐ mǐ qū qí huì yě. shì qí mǐ jiē chéng dān shā. yuǎn xiào yuē: gū gù nián shào yě, wú lǎo yǐ, bù xǐ fù zuò rú cǐ jiǎo kuài biàn huà yě. yuǎn wèi jīng jiā rén yuē: wú yù cì rǔ bèi měi jiǔ, cǐ jiǔ fāng chū tiān chú, qí wèi chún nóng, fēi sú rén suǒ yí yǐn, yǐn zhī huò néng làn cháng, jīn dāng yǐ shuǐ hé zhī, rǔ bèi wù guài yě. nǎi yǐ dòu shuǐ, hé shēng jiǔ jiǎo zhī, yǐ cì jīng jiā rén, rén yǐn yī shēng xǔ, jiē zuì. liáng jiǔ jiǔ jǐn, yuǎn qiǎn zuǒ yòu yuē: bù zú fù hái qǔ yě. yǐ qiān qián yǔ yú háng lǎo, qǐ gū jiǔ. xū yú xìn hái, dé yī yóu náng jiǔ, wǔ dǒu xǔ. shǐ chuán yú háng lǎo dá yán: kǒng dì shàng jiǔ bù zhōng zūn yǐn ěr.
麻姑欲見蔡經母及婦等，時經弟婦新產數日，姑見知之，曰：「噫，且立勿前，即求少許米來。」得米擲之墮地，謂以米祛其穢也。視其米皆成丹砂。遠笑曰：「姑故年少也，吾老矣，不喜復作如此狡獪變化也。」遠謂經家人曰：「吾欲賜汝輩美酒，此酒方出天廚，其味醇濃，非俗人所宜飲，飲之或能爛腸，今當以水和之，汝輩勿怪也。」乃以斗水，合升酒攪之，以賜經家人，人飲一升許，皆醉。良久酒盡，遠遣左右曰：「不足復還取也。」以千錢與餘杭姥，乞酤酒。須臾信還，得一油囊酒，五斗許。使傳餘杭姥答言：「恐地上酒不中尊飲耳。」

má gū shǒu zhǎo shì niǎo, jīng jiàn zhī, xīn zhōng niàn yuē: bèi dà yǎng shí, dé cǐ zhǎo yǐ pá bèi, dāng jiā zhī. yuǎn yǐ zhī jīng xīn zhōng suǒ yán, jí shǐ rén qiān jīng biān zhī, wèi yuē: má gū shén rén yě, rǔ hé hū wèi qí zhǎo kě pá bèi yé? dàn jiàn biān zhe jīng bèi, yì mò jiàn yǒu rén chí biān zhě. yuǎn gào jīng yuē: wú biān bù kě wàng de yě.
麻姑手爪似鳥，經見之，心中念曰：「背大癢時，得此爪以爬背，當佳之。」遠已知經心中所言，即使人牽經鞭之，謂曰：「麻姑神人也，汝何忽謂其爪可爬背耶？」但見鞭着經背，亦莫見有人持鞭者。遠告經曰：「吾鞭不可妄得也。」

jīng bǐ shě yǒu xìng chén zhě, shī qí míng, cháng bà xiàn wèi, wén jīng jiā yǒu shén rén, nǎi yì mén kòu tóu, qiú qǐ bài jiàn. yú shì yuǎn shǐ yǐn qián yǔ yǔ. cǐ rén biàn yù cóng qū shǐ, bǐ yú cài jīng. yuǎn yuē: jūn qiě xiàng rì ér lì. yuǎn cóng hòu guān zhī yuē: yī, jūn xīn xié bù zhèng, zhōng wèi kě jiào yǐ xiān dào, dāng shòu jūn dì shàng zhǔ zhě zhī zhí sī. lín qù, yǐ yī fú bìng yī chuán, zhe yǐ xiǎo xiāng zhōng, yǔ chén wèi. gào yán cǐ bù néng lìng jūn dù shì, zhǐ néng cún jūn běn shòu, zì chū bǎi suì xiàng shàng. kě yǐ rǎng zāi zhì bìng zhě, mìng wèi zhōng jí wú zuì zhě, jūn yǐ fú dào qí jiā, biàn yù yǐ. ruò xié guǐ xuè shí zuò suì huò zhě, biàn dài cǐ fú, yǐ chuán chì lì, qiǎn qí guǐ. jūn xīn zhōng yì dāng zhī qí qīng zhòng, lín shí yǐ yì zhì zhī. chén yǐ cǐ fú zhì bìng yǒu xiào, shì zhī zhě shù bǎi jiā. shòu yī bǎi yī shí suì ér sǐ. sǐ hòu zǐ dì xíng qí fú, bù fù yàn yǐ.
經比舍有姓陳者，失其名，嘗罷縣尉，聞經家有神人，乃詣門叩頭，求乞拜見。於是遠使引前與語。此人便欲從驅使，比於蔡經。遠曰：「君且向日而立。」遠從後觀之曰：「噫，君心邪不正，終未可教以仙道，當授君地上主者之職司。」臨去，以一符並一傳，著以小箱中，與陳尉。告言「此不能令君度世，止能存君本壽，自出百歲向上。可以攘災治病者，命未終及無罪者，君以符到其家，便愈矣。若邪鬼血食作祟禍者，便帶此符，以傳敕吏，遣其鬼。君心中亦當知其輕重，臨時以意治之。」陳以此符治病有效，事之者數百家。壽一百一十歲而死。死後子弟行其符，不復驗矣。

yuǎn qù hòu, jīng jiā suǒ zuò yǐn shí, shù bǎi hú jiē jǐn, yì bù jiàn yǒu rén yǐn shí yě. jīng fù mǔ sī wèn jīng yuē: wáng jūn shì hé shén rén, fù jū hé chù? jīng yuē: cháng zài kūn lún shān, wǎng lái luó fú kuò cāng děng shān, shān shàng jiē yǒu gōng shì. zhǔ tiān cáo shì, yī rì zhī zhōng, yǔ tiān shàng xiàng fǎn fù zhě shí shù guò. dì shàng wǔ yuè shēng sǐ zhī shì, jiē xiān lái gào wáng jūn. wáng jūn chū, chéng yún jí qī qiān juǎn yī jiǔ yǐn shén xiān chuán chéng zuò huò bù jǐn jiāng bǎi guān cóng xíng, wéi chéng yī huáng lín, jiāng shí shù shì rén. měi xíng cháng jiàn shān lín zài xià, qù dì cháng shù bǎi zhàng, suǒ dào zé shān hǎi zhī shén jiē lái fèng yíng bài yè.
遠去後，經家所作飲食，數百斛皆盡，亦不見有人飲食也。經父母私問經曰：「王君是何神人，復居何處？」經曰：「常在崑崙山，往來羅浮括蒼等山，山上皆有宮室。主天曹事，一日之中，與天上相反覆者十數過。地上五嶽生死之事，皆先來告王君。王君出，城（雲笈七籤卷一○九引《神仙傳》城作或不）盡將百官從行，唯乘一黃麟，將十數侍人。每行常見山林在下，去地常數百丈，所到則山海之神皆來奉迎拜謁。」

qí hòu shù shí nián, jīng fù zàn guī jiā, yuǎn yǒu shū yǔ chén wèi, qí shū kuò luò, dà ér bù gōng. xiān shì rén wú zhī fāng píng míng yuǎn zhě, yīn cǐ nǎi zhī zhī. chén wèi jiā yú jīn shì shì cún lù wáng jūn shǒu shū, bìng fú chuán yú xiǎo xiāng zhōng. chū shén xiān chuán
其後數十年，經復暫歸家，遠有書與陳尉，其書廓落，大而不工。先是人無知方平名遠者，因此乃知之。陳尉家於今世世存錄王君手書，並符傳於小箱中。（出《神仙傳》）

bó shān fǔ
伯山甫

bó shān fǔ zhě, yōng zhōu rén yě. rù huá shān zhōng, jīng sī fú shí, shí shí guī xiāng lǐ shěng qīn, rú cǐ èr bǎi nián bù lǎo. dào rén jiā, jí shù rén xiān shì yǐ lái shàn è gōng guò, yǒu rú lín jiàn. yòu zhī fāng lái jí xiōng, yán wú bù xiào. qí wài shēng nǚ nián lǎo duō bìng, nǎi yǐ yào yǔ zhī. nǚ shí nián yǐ bā shí, zhuǎn hái shǎo, sè rú táo huā. hàn wǔ qiǎn shǐ zhě xíng hé dōng, hū jiàn chéng xī yǒu yī nǚ zǐ, chī yī lǎo wēng, fǔ shǒu guì shòu zhàng. shǐ zhě guài wèn zhī, nǚ yuē: cǐ wēng nǎi qiè zi yě, xī wú jiù shì bó shān fǔ, yǐ shén yào jiào qiè, qiè jiào zǐ fú zhī, bù kěn, jīn suì shuāi lǎo, xíng bù jí qiè, gù zhàng zhī. shǐ zhě wèn nǚ jí zi nián jǐ, dá yuē: qiè yǐ èr bǎi sān shí suì, ér bā shí yǐ. hòu rù huá shān qù. chū shén xiān chuán
伯山甫者，雍州人也。入華山中，精思服食，時時歸鄉里省親，如此二百年不老。到人家，即數人先世以來善惡功過，有如臨見。又知方來吉凶，言無不效。其外甥女年老多病，乃以藥與之。女時年已八十，轉還少，色如桃花。漢武遣使者行河東，忽見城西有一女子，笞一老翁，俯首跪受杖。使者怪問之，女曰：「此翁乃妾子也，昔吾舅氏伯山甫，以神藥教妾，妾教子服之，不肯，今遂衰老，行不及妾，故杖之。」使者問女及子年幾，答曰：「妾已二百三十歲，兒八十矣。」後入華山去。（出《神仙傳》）

mǎ míng shēng　
馬鳴生　

mǎ míng shēng zhě, lín zī rén yě, běn xìng hé, zì jūn xián. shǎo wèi xiàn lì, bǔ zéi, wèi zéi suǒ shāng, dāng shí zàn sǐ, hū yù shén rén yǐ yào jiù zhī, biàn huó. míng shēng wú yǐ bào zhī, suì qì zhí suí shén. chū dàn yù zhì jīn chuāng fāng ěr, hòu zhī yǒu zhǎng shēng zhī dào, nǎi jiǔ suí zhī, wèi fù jí, xī zhī nǚ ér shān, běi dào xuán qiū, nán zhì lú jiāng, zhōu yóu tiān xià, qín kǔ lì nián, jí shòu tài yáng shén dān jīng sān juǎn guī. rù shān hé yào fú zhī. bù lè shēng tiān, dàn fú bàn jì, wèi dì xiān, héng jū rén jiān. bù guò sān nián, zhé yì qí chù, shí rén bù zhī shì xiān rén yě. guài qí bù lǎo. hòu nǎi bái rì shēng tiān ér qù. chū shén xiān chuán
馬鳴生者，臨淄人也，本姓和，字君賢。少為縣吏，捕賊，為賊所傷，當時暫死，忽遇神人以藥救之，便活。鳴生無以報之，遂棄職隨神。初但欲治金瘡方耳，後知有長生之道，乃久隨之，為負笈，西之女兒山，北到玄丘，南至廬江，週遊天下，勤苦歷年，及受《太陽神丹經》三卷歸。入山合藥服之。不樂升天，但服半劑，為地仙，恆居人間。不過三年，輒易其處，時人不知是仙人也。怪其不老。後乃白日升天而去。（出《神仙傳》）

lǐ bā bǎi
李八百

lǐ bā bǎi, shǔ rén yě, mò zhī qí míng. lì shì jiàn zhī, shí rén jì qí nián bā bǎi suì, yīn yǐ wèi hào. huò yǐn shān lín, huò chū shì chán. zhī hàn zhōng táng gōng fǎng yǒu zhì, bù yù míng shī, yù jiào shòu zhī. nǎi xiān wǎng shì zhī, wèi zuò kè yōng lìn zhě, gōng fǎng bù zhī yě. bā bǎi qū shǐ yòng yì, yì yú tā kè, gōng fǎng ài yì zhī. bā bǎi nǎi wěi bìng kùn, dāng yù sǐ, gōng fǎng jí wèi yíng yī hé yào, fèi shù shí wàn qián, bù yǐ wèi sǔn, yōu niàn zhī yì, xíng yú yán sè. bā bǎi yòu zhuǎn zuò è chuāng, zhōu biàn shēn tǐ, nóng xuè chòu è, bù kě rěn jìn. gōng fǎng wèi zhī liú tì yuē: qīng wèi wú jiā shǐ zhě, qín kǔ lì nián, cháng dé dǔ jí, wú qǔ yī yù lìng qīng yù, wú suǒ lìn xī. ér yóu bù yù, dāng rú qīng hé! bā bǎi yuē: wú chuāng bù yù, xū rén shì zhī dāng kě. gōng fǎng nǎi shǐ sān bì, sān bì wèi shì zhī. bā bǎi yòu yuē: bì shì bù yù, ruò dé jūn wèi shì zhī, jí dāng yù ěr. gōng fǎng jí shì. fù yán wú yì, yù gōng fǎng fù shì zhī zuì jiā. yòu fù lìng fù shì zhī. bā bǎi yòu gào yuē: wú chuāng nǎi yù chà, dāng dé sān shí hú měi jiǔ, yù shēn dāng yù. gōng fǎng jí wèi jù jiǔ, zhe dà qì zhōng. bā bǎi jí qǐ, rù jiǔ zhōng yù, chuāng jí yù, tǐ rú níng zhī, yì wú yú hén. nǎi gào gōng yuē: wú shì xiān rén yě, zi yǒu zhì, gù cǐ xiāng shì. zǐ zhēn kě jiào yě, jīn dāng shòu zi dù shì zhī jué. nǎi shǐ gōng fǎng fū qī, bìng shì chuāng sān bì, yǐ qí yù jiǔ zì yù, jí jiē gèng shǎo, yán sè měi yuè. yǐ dān jīng yī juàn shòu gōng fǎng. gōng fǎng rù yún tái shān zhōng zuò yào, yào chéng, fú zhī xiān qù. chū shén xiān chuán
李八百，蜀人也，莫知其名。歷世見之，時人計其年八百歲，因以為號。或隱山林，或出市廛。知漢中唐公昉有志，不遇明師，欲教授之。乃先往試之，為作客傭賃者，公昉不知也。八百驅使用意，異於他客，公昉愛異之。八百乃偽病困，當欲死，公昉即為迎醫合藥，費數十萬錢，不以為損，憂念之意，形於顏色。八百又轉作惡瘡，周遍身體，膿血臭惡，不可忍近。公昉為之流涕曰：「卿為吾家使者，勤苦歷年，常得篤疾，吾取醫欲令卿愈，無所吝惜。而猶不愈，當如卿何！」八百曰：「吾瘡不愈，須人舐之當可。」公昉乃使三婢，三婢為舐之。八百又曰：「婢舐不愈，若得君為舐之，即當愈耳。」公昉即舐。復言無益，欲公昉婦舐之最佳。又復令婦舐之。八百又告曰：「吾瘡乃欲差，當得三十斛美酒，浴身當愈。公昉即為具酒，着大器中。八百即起，入酒中浴，瘡即愈，體如凝脂，亦無餘痕。乃告公曰：「吾是仙人也，子有志，故此相試。子真可教也，今當授子度世之訣。」乃使公昉夫妻，並舐瘡三婢，以其浴酒自浴，即皆更少，顏色美悅。以丹經一卷授公昉。公昉入雲台山中作藥，藥成，服之仙去。（出《神仙傳》）

lǐ ā
李阿

lǐ ā zhě, shǔ rén, chuán shì jiàn zhī bù lǎo. cháng qǐ yú chéng dū shì, suǒ de fù sàn cì yǔ pín qióng zhě. yè qù cháo hái, shì rén mò zhī suǒ zhǐ. huò wǎng wèn shì, ā wú suǒ yán. dàn zhàn ā yán sè, ruò yán sè xīn rán, zé shì jiē jí ruò róng mào cǎn qī, zé shì jiē xiōng ruò ā hán xiào zhě, zé yǒu dà qìng wēi tàn zhě, zé yǒu shēn yōu. rú cǐ hòu zhī, wèi cháng bù shěn yě. yǒu gǔ qiáng zhě, yí ā yì rén, cháng qīn shì zhī, shì suí ā hái, suǒ sù nǎi zài qīng chéng shān zhōng. qiáng hòu fù yù suí ā qù, rán shēn wèi zhī dào, kǒng yǒu hǔ láng, sī chí qí fù dà dāo. ā jiàn ér nù qiáng yuē: rǔ suí wǒ xíng, nà wèi hǔ yě! qǔ qiáng dāo yǐ jī shí, dāo zhé huài. qiáng yōu dāo bài. zhì dàn suí chū, ā wèn qiáng yuē: rǔ chóu dāo bài yě? qiáng yán shí kǒng fù guài nù. ā zé qǔ dāo, zuǒ shǒu jī dì, dāo fù rú gù. qiáng suí ā hái chéng dū, wèi zhì, dào féng rén bēn chē, ā yǐ jiǎo zhì qí chē xià, lì jiǎo jiē zhé. ā jí sǐ, qiáng bù, shǒu shì zhī. xū yú ā qǐ, yǐ shǒu fǔ jiǎo, ér fù rú cháng. qiáng nián shí bā, jiàn ā nián wǔ shí xǔ, qiáng nián bā shí yú, ér ā yóu rán bù yì. hòu yǔ rén bèi kūn lún shān zhào, dāng qù. suì bù fù hái yě. chū shén xiān chuán
李阿者，蜀人，傳世見之不老。常乞於成都市，所得復散賜與貧窮者。夜去朝還，市人莫知所止。或往問事，阿無所言。但占阿顏色，若顏色欣然，則事皆吉；若容貌慘戚，則事皆凶；若阿含笑者，則有大慶；微嘆者，則有深憂。如此候之，未嘗不審也。有古強者，疑阿異人，常親事之，試隨阿還，所宿乃在青城山中。強後復欲隨阿去，然身未知道，恐有虎狼，私持其父大刀。阿見而怒強曰：「汝隨我行，那畏虎也！」取強刀以擊石，刀折壞。強憂刀敗。至旦隨出，阿問強曰：「汝愁刀敗也？」強言實恐父怪怒。阿則取刀，左手擊地，刀復如故。強隨阿還成都，未至，道逢人奔車，阿以腳置其車下，轢腳皆折。阿即死，強怖，守視之。須臾阿起，以手撫腳，而復如常。強年十八，見阿年五十許，強年八十餘，而阿猶然不異。後語人被崑崙山召，當去。遂不復還也。（出《神仙傳》）