zá qì yòng ǒu xiàng fù　 yáng chéng xiàn lì　 huán xuán　 xú shì bì　 jiāng huái fù rén　 liú xuán　 yóu xiān cháo　 jū yán bù luò zhǔ
雜器用（偶像附）　陽城縣吏　桓玄　徐氏婢　江淮婦人　劉玄　游先朝　居延部落主

sēng tài qióng　 qīng jiāng jùn sǒu　 wéi xùn　 lú zàn shàn　 liǔ chóng　 nán zhōng xíng zhě　 qū xiù cái　 guó guó fū rén
僧太瓊　清江郡叟　韋訓　盧贊善　柳崇　南中行者　麴秀才　虢國夫人

yáng chéng xiàn lì
陽城縣吏

wèi jǐng chū zhōng, yáng chéng xiàn lì jiā yǒu guài. wú gù wén pāi shǒu xiàng hū, cì wú suǒ jiàn. qí mǔ yè zuò juàn, jiù zhěn qǐn xī. yǒu qǐng, fù wén zào xià yǒu hū yuē: wén yuē, hé yǐ bù jiàn? tóu xià yīng yuē: wǒ jiàn zhěn, bù néng wǎng, rǔ kě jiù wǒ. zhì míng, nǎi fàn chā yě. jí jù shāo zhī, guài suì jué. chū sōu shén jì
魏景初中，陽城縣吏家有怪。無故聞拍手相呼，伺無所見。其母夜作倦，就枕寢息。有頃，復聞灶下有呼曰：文約，何以不見？頭下應曰：我見枕，不能往，汝可就我。至明，乃飯鍤也。即聚燒之，怪遂絕。（出《搜神記》）

huán xuán
桓玄

dōng jìn huán xuán shí, zhū què mén xià, hū yǒu liǎng xiǎo ér, tōng shēn rú mò, xiāng hè zuò máng lóng gē, lù biān xiǎo ér cóng ér hé zhī shù shí rén. gē yún: máng lóng yīn, yīn yuán zuò shǒu, jù míng chāo běn gǎi. shéng fù fù. chē wú zhóu, yǐ gū mù shēng shén āi chǔ, tīng zhě wàng guī. rì jì xī, èr xiǎo ér hái rù jiàn kāng xiàn, zhì gé xià, suì chéng yī shuāng qī gǔ chuí. gǔ lì liè liè yuán zuò liú, jù míng chāo běn gǎi. yún: chuí jī jiǔ, bǐ héng shī zhī ér fù dé, bù yì zuò rén yě. míng nián chūn ér huán xuán bài. yán chē wú zhóu, yǐ gū mù., huán zì yě. jīng zhōu sòng xuán shǒu, yòng bài lóng yīn bāo guǒ zhī, yòu yǐ máng shéng shù fù qí shī, chén zhū jiāng zhōng. xī rú tóng yáo suǒ yán ěr. chū xù qí xié jì
東晉桓玄時，朱雀門下，忽有兩小兒，通身如墨，相和作《芒籠歌》，路邊小兒從而和之數十人。歌云：芒籠茵，（茵原作首，據明抄本改。）繩縛腹。車無軸，倚孤木聲甚哀楚，聽者忘歸。日既夕，二小兒還入建康縣，至閣下，遂成一雙漆鼓槌。鼓吏列（列原作劉，據明抄本改。）云：槌積久，比恆失之而復得，不意作人也。明年春而桓玄敗。言車無軸，倚孤木。，桓字也。荊州送玄首，用敗籠茵包裹之，又以芒繩束縛其屍，沉諸江中。悉如童謠所言爾。（出《續齊諧記》）

xú shì bì
徐氏婢

dōng hǎi xú shì bì lán, jìn yì xī zhōng, hū huàn bìng, ér fú shì yì cháng. gòng cì chá zhī, jiàn sǎo zhǒu cóng bì jiǎo lái, qū bì chuáng. nǎi qǔ ér fén zhī. chū yì yuàn
東海徐氏婢蘭，晉義熙中，忽患病，而拂拭異常。共伺察之，見掃帚從壁角來，趨婢床。乃取而焚之。（出《異苑》）

jiāng huái fù rén
江淮婦人

jiāng huái yǒu fù rén, wèi xìng duō yù, cún xiǎng bù shě, rì yè cháng zuì. dàn qǐ, jiàn wū hòu èr shǎo tóng, shén xiān jié, rú gōng xiǎo lì zhě. fù yīn yù bào chí, hū chéng sǎo zhǒu, qǔ ér fén zhī. chū yōu míng lù
江淮有婦人，為性多欲，存想不舍，日夜常醉。旦起，見屋後二少童，甚鮮潔，如宮小吏者。婦因欲抱持，忽成掃帚，取而焚之。（出《幽明錄》）

liú xuán
劉玄

sòng zhōng shān liú xuán jū yuè chéng. rì mù, hū jiàn yī zhe wū kù zhě lái qǔ huǒ, miàn shǒu wú qī kǒng, miàn mǎng dǎng rán. nǎi qǐng shī shì zhī. shī yuē: cǐ shì jiā xiān dài shí wù, jiǔ zé wèi mèi, shā rén. jí qí wèi yǒu yǎn mù, kě zǎo chú zhī. liú yīn zhí fù, dāo duàn shù xià, nǎi biàn wèi yī zhěn. cǐ nǎi shì zǔ fù shí zhěn yě. chū jí yì jì
宋中山劉玄居越城。日暮，忽見一著烏褲褶來取火，面首無七孔，面莽黨然。乃請師筮之。師曰：此是家先代時物，久則為魅，殺人。及其未有眼目，可早除之。劉因執縛，刀斷數下，乃變為一枕。此乃是祖父時枕也。（出《集異記》）

yóu xiān cháo
游先朝

guǎng píng yóu xiān cháo. sàng qí qī. jiàn yī rén zhe chì kù zhě. zhī shì mèi. nǎi yǐ dāo zhuó zhī. liáng jiǔ. nǎi shì jǐ cháng zhe lǚ yě. chū jí yì jì
廣平游先朝。喪其妻。見一人著赤褲褶。知是魅。乃以刀斫之。良久。乃是己常著履也。（出《集異記》）

jū yán bù luò zhǔ
居延部落主

zhōu jìng dì chū, jū yán bù luò zhǔ bó dōu gǔ dī, líng bào, shē yì hǎo hǎo zì yuán què, jù míng chāo běn bǔ. lè, jū chù shén shèng. hū yǒu rén shù shí zhì mén, yī rén xiān tóu cì yuē: shěng míng bù luò zhǔ chéng duō shòu. yīn qū rù. gǔ dī wèn yuē: hé gù shěng míng bù luò? duō shòu yuē: mǒu mǒu yuán zuò jí, jù míng chāo běn gǎi. děng shù rén gè shū, míng zì jiē bù bié zào. yǒu xìng mǎ zhě, xìng pí zhě, xìng lù zhě, xìng xióng zhě, xìng zhāng zhě, xìng wèi zhě, xìng bān zhě, rán jiē míng shòu. wéi mǒu shuài míng duō shòu ěr. gǔ dī yuē: jūn děng xī shì líng guān, yǒu hé suǒ jiě. duō shòu yuē: xiǎo nòng wǎn zhū, xìng bù ài sú, yán jiē jīng yì. gǔ dī dà xǐ yuē: mù suǒ wèi dǔ, yǒu yī yōu jí qián yuē: mǒu děng dù jī, jī yuán zuò jī, jù míng chāo běn gǎi. là là yí yí míng chāo běn yí yí zuò qià qià. pí màn rào shēn sān zā. zhǔ rén shí ruò bù chōng, kāi kǒu zhōng dāng bù shě. gǔ dī yuè, gèng mìng jiā shí. yī rén yuē: mǒu qǐng nòng dà xiǎo xiāng chéng, zhōng shǐ xiāng shēng. yú shì zhǎng rén tūn duǎn rén, féi rén tūn shòu rén, xiāng tūn cán liǎng rén. zhǎng zhě yòu yuē: qǐng zuò zhōng shǐ xiāng shēng ěr. yú shì tǔ xià yī rén, tǔ zhě yòu tǔ yī rén, dì xiāng tǔ chū, rén shù fù zú. gǔ dī shén jīng, yīn zhòng cì jī qiǎn zhī. míng rì yòu zhì, xì nòng rú chū. lián piān bàn yuè, gǔ dī pō fán, bù néng shè shí. zhū líng jiē nù yuē: zhǔ rén dāng yǐ mǒu děng wèi huàn shù, qǐng jiè láng jūn niáng zǐ shì zhī. yú shì chí gǔ dī ér nǚ dì mèi shēng zhí qī qiè děng, tūn zhī yú fù zhōng. fù zhōng jiē tí hū qǐng mìng, gǔ dī huáng bù. jiàng jiē dùn shǒu, āi qǐ qīn shǔ. líng líng yuán zuò wán, jù míng chāo běn gǎi. zhě jiē xiào yuē: cǐ wú shāng, bù zú yōu. jí tǔ chū zhī, qīn shǔ wán quán rú chū. gǔ dī shēn nù, yù yòng xìn shā zhī. yīn lìng mì fǎng zhī, jiàn zhì yī gǔ zhái jī ér miè. gǔ dī lìng jué zhī, shēn shù chǐ, yú wǎ lì xià de yī dà mù kǎn, zhōng yǒu pí dài shù qiān. kǎn páng yǒu gǔ mài, chù jí wèi huī. kǎn zhōng de zhú jiǎn shū, wén zì mó miè, bù kě shí. wéi yǐn yǐn shì yǒu sān shù zì, ruò shì líng zì. gǔ dī zhī shì zhū dài wèi guài, yù jǔ chū fén zhī. zhū dài yīn hào hū kǎn zhōng yuē: mǒu děng wú mìng, xún hé huà miè. yuán lǐ dū wèi liú shuǐ yín zài cǐ, gù dé qiě cún. mǒu děng jí dū wèi lǐ shǎo qīng bān liáng dài, wū bēng píng yā. mián lì suì yuè, jīn yǐ yǒu mìng. jiàn wèi jū yán shān shén shōu zuò líng rén, fú qǐ cún qíng yú shén, bù xiāng cán huǐ. zì cǐ bù gǎn fù rǎo gāo jū yǐ. gǔ dī lì qí shuǐ yín, jǐn fén zhū dài. wú bù wèi yuān chǔ shēng, xuè liú piào sǎ. fén qì, gǔ dī fáng láng hù yǒu, xī wèi yuān tòng zhī yīn, rú fén dài shí, yuè yú rì bù zhǐ. qí nián, gǔ dī jǔ jiā bìng sǐ. zhōu suì, wú fù jié yí. shuǐ yín hòu yì shī suǒ zài. chū xuán guài lù
周靜帝初，居延部落主勃都骨低，凌暴，奢逸好（好字原闕，據明抄本補。）樂，居處甚盛。忽有人數十至門，一人先投刺曰：省名部落主成多受。因趨入。骨低問曰：何故省名部落？多受曰：某（某原作集，據明抄本改。）等數人各殊，名字皆不別造。有姓馬者，姓皮者，姓鹿者，姓熊者，姓獐者，姓衛者，姓班者，然皆名受。唯某帥名多受耳。骨低曰：君等悉似伶官，有何所解。多受曰：曉弄碗珠，性不愛俗，言皆經義。骨低大喜曰：目所未睹，有一優即前曰：某等肚飢，（飢原作肌，據明抄本改。）臈臈怡怡（明抄本怡怡作恰恰。）皮漫繞身三匝。主人食若不充，開口終當不舍。骨低悅，更命加食。一人曰：某請弄大小相成，終始相生。於是長人吞短人，肥人吞瘦人，相吞殘兩人。長者又曰：請作終始相生耳。於是吐下一人，吐者又吐一人，遞相吐出，人數復足。骨低甚驚，因重賜齎遣之。明日又至，戲弄如初。連翩半月，骨低頗煩，不能設食。諸伶皆怒曰：主人當以某等為幻術，請借郎君娘子試之。於是持骨低兒女弟妹甥侄妻妾等，吞之於腹中。腹中皆啼呼請命，骨低惶怖。降階頓首，哀乞親屬。伶（伶原作完，據明抄本改。）者皆笑曰：此無傷，不足憂。即吐出之，親屬完全如初。骨低深怒，欲用釁殺之。因令密訪之，見至一古宅基而滅。骨低令掘之，深數尺，於瓦礫下得一大木檻，中有皮袋數千。檻旁有谷麥，觸即為灰。檻中得竹簡書，文字磨滅，不可識。唯隱隱似有三數字，若是陵字。骨低知是諸袋為怪，欲舉出焚之。諸袋因號呼檻中曰：某等無命，尋合化滅。緣李都尉留水銀在此，故得且存。某等即都尉李少卿般糧袋，屋崩平壓。綿歷歲月，今已有命。見為居延山神收作伶人，伏乞存情於神，不相殘毀。自此不敢復擾高居矣。骨低利其水銀，盡焚諸袋。無不為冤楚聲，血流漂灑。焚訖，骨低房廊戶牖，悉為冤痛之音，如焚袋時，月余日不止。其年，骨低舉家病死。周歲，無復孑遺。水銀後亦失所在。（出《玄怪錄》）

sēng tài qióng
僧太瓊

táng shàng dōu sēng tài qióng zhě, néng míng chāo běn néng zuò sú. jiǎng rén wáng jīng. kāi yuán chū, jiǎng yú fèng xiān xiàn jīng yáo cūn, suì zhǐ cūn sì. jīng liǎng xià, yú yī rì, chí bō jiāng shàng táng. hé mén zhī cì, yǒu wù zhuì yán qián. shí tiān cái biàn sè, sēng jiù shì zhī, nǎi yī chū shēng ér, qí qiǎng tì shén xīn. sēng jīng yì, suì xiù zhī. jiāng qǐ cūn rén, xíng wǔ liù lǐ, jué xiù zhōng qīng. tàn zhī, nǎi yī bì zhǒu yě. chū yǒu yáng zá zǔ
唐上都僧太瓊者，能（明抄本能作俗。）講《仁王經》。開元初，講於奉先縣京遙村，遂止村寺。經兩夏，於一日，持缽將上堂。闔門之次，有物墜檐前。時天才辨色，僧就視之，乃一初生兒，其襁裼甚新。僧驚異，遂袖之。將乞村人，行五六里，覺袖中輕。探之，乃一敝帚也。（出《酉陽雜俎》）

qīng jiāng jùn sǒu
清江郡叟

táng kāi yuán zhōng, qīng jiāng jùn sǒu cháng mù niú yú jùn nán tián jiān. hū wén yǒu yì shēng zì dì zhōng fā, sǒu yǔ mù tóng shù bèi, jù jīng zǒu pì yì. zì shì sǒu bìng rè qiě shén. jǐn xún yú, bìng shǎo yù. mèng yī zhàng fū, yī qīng rú, gù wèi sǒu yuē: qiān wǒ yú kāi yuán guān. sǒu jīng ér wù, rán bù zhī qí zhǐ. hòu shù rì, yòu shì yě, fù wén zhī. jí yǐ qí shì bái yú jùn shǒu. fēng jūn nù yuē: qǐ fēi hūn ér wàng hū? chì qiǎn zhī. shì xī, sǒu yòu mèng yī qīng rú zhě gào yuē: wú wěi jī yú dì xià jiǔ yǐ, rǔ sù chū wǒ, bù rán dé jí. sǒu dà jù. jí xiǎo, yǔ qí zi xié wǎng jùn nán, jí záo qí dì. yuē zhàng yú, dé yī zhōng, sè qīng, nǎi xiàng suǒ mèng zhàng fū sè yī yě. suì zài bái yú jùn shǒu, jùn shǒu zhì yú kāi yuán guān. shì rì chén shí, bù jī hū zì míng, shēng jí zhèn xiǎng. qīng jiāng zhī rén. jù yì ér jīng tàn. jùn shǒu yīn qí shì shàng wén, xuán zōng zhào zǎi chén lín fǔ xiě qí zhōng yàng, gào shì tiān xià. chū xuān shì zhì
唐開元中，清江郡叟常牧牛於郡南田間。忽聞有異聲自地中發，叟與牧童數輩，俱驚走辟易。自是叟病熱且甚。僅旬余，病少愈。夢一丈夫，衣青襦，顧謂叟曰：遷我於開元觀。叟驚而寤，然不知其旨。後數日，又適野，復聞之。即以其事白於郡守。封君怒曰：豈非昏而妄乎？叱遣之。是夕，叟又夢衣青襦者告曰：吾委跡於地下久矣，汝速出我，不然得疾。叟大懼。及曉，與其子偕往郡南，即鑿其地。約丈余，得一鍾，色青，乃向所夢丈夫色衣也。遂再白於郡守，郡守置於開元觀。是日辰時，不擊忽自鳴，聲極震響。清江之人。俱異而驚嘆。郡守因其事上聞，玄宗詔宰臣林甫寫其鍾樣，告示天下。（出《宣室志》）

wéi xùn
韋訓

táng jīng zhào wéi xùn, xiá rì yú qí jiā xué zhōng dú jīn gāng jīng. hū jiàn mén wài fēi qún fù rén, zhǎng sān zhàng, yú qiáng ér rù. yáo zhuō yáo zhuō yuán zuò jìng tóu, jù míng chāo běn gǎi. qí jiā xiān shēng, wèi zuó fā yè xià dì. yòu yǐ shǒu zhuō xùn, xùn yǐ shǒu bào jīn gāng jīng zhē zhē yuán zuò biàn, jù míng chāo běn gǎi. shēn, cāng zú dé miǎn. xiān shēng bèi yè zhì yī jiā, rén suí ér hū zhī, nǎi miǎn. miǎn yuán zuò dé, jù míng chāo běn gǎi. qí guǐ zǒu rù dà fèn duī zhōng. xiān shēng biàn shēn yǐ lán diàn sè, shé chū zhǎng chǐ yú. jiā rén fú zhì xué zhōng, jiǔ zhī fāng sū. lǜ cūn rén jué fèn duī zhōng, shēn shù chǐ, nǎi dé yī fēi qún bái shān pò bó xīn fù zi. fén yú wǔ dá qú, qí guài suì jué yān. chū guǎng yì jì
唐京兆韋訓，暇日於其家學中讀《金剛經》。忽見門外緋裙婦人，長三丈，逾牆而入。遙捉（遙捉原作逕投，據明抄本改。）其家先生，為捽發曳下地。又以手捉訓，訓以手抱《金剛經》遮（遮原作遍，據明抄本改。）身，倉卒得免。先生被曳至一家，人隨而呼之，乃免。（免原作得，據明抄本改。）其鬼走入大糞堆中。先生遍身已藍靛色，舌出長尺余。家人扶至學中，久之方蘇。率村人掘糞堆中，深數尺，乃得一緋裙白衫破帛新婦子。焚於五達衢，其怪遂絕焉。（出《廣異記》）

lú zàn shàn
盧贊善

lú zàn shàn jiā, yǒu yī cí xīn fù zi. jīng shù zài, qí qī xì wèi yuē: yǔ jūn wèi qiè. lú yīn ěr wǎng wǎng. héng jiàn yī fù rén, wò yú zhàng zhōng. jī jiǔ, yì shì cí rén wèi suì, sòng wǎng sì zhōng gōng yǎng. yǒu tóng rén, xiǎo yú diàn zhōng sǎo dì, jiàn yī fù rén. wèn qí yóu lái, yún shì lú zàn shàn qiè, wèi dà fù suǒ dù, sòng lái zài cǐ. qí hòu jiàn lú jiā rén zhì, yīn yán jiàn qiè shì. zàn shàn qióng hé běn mò, suǒ jiàn fú sè, shì cí rén. suì mìng jī suì. xīn tóu yǒu xuè, dà rú jī zi. chū guǎng yì jì
盧贊善家，有一瓷新婦子。經數載，其妻戲謂曰：與君為妾。盧因爾惘惘。恆見一婦人，臥於帳中。積久，意是瓷人為祟，送往寺中供養。有童人，曉於殿中掃地，見一婦人。問其由來，雲是盧贊善妾，為大婦所妬，送來在此。其後見盧家人至，因言見妾事。贊善窮核本末，所見服色，是瓷人。遂命擊碎。心頭有血，大如雞子。（出《廣異記》）

liǔ chóng
柳崇

yuè zhōu bīng cáo liǔ chóng, hū yáng shēng yú tóu, shēn yín bù kě rěn. yú shì zhào shù shì yè guān zhī, yún: yǒu yī fù nǚ lǜ qún, wèn zhī bù yīng, zài jūn chuāng xià. jí chú zhī. chóng fǎng chuāng xià, zhǐ jiàn yī cí jì nǚ, jí duān zhèng, lǜ cí wèi shì. suì yú tiě jiù dǎo suì ér fén zhī, chuāng suì yù. chū cháo yě qiān zài
越州兵曹柳崇，忽瘍生於頭，呻吟不可忍。於是召術士夜觀之，云：有一婦女綠裙，問之不應，在君窗下。急除之。崇訪窗下，止見一瓷妓女，極端正，綠瓷為飾。遂於鐵臼搗碎而焚之，瘡遂愈。（出《朝野僉載》）

nán zhōng xíng zhě
南中行者

nán zhōng yǒu sēng yuàn, yuàn nèi yǒu jiǔ zǐ mǔ xiàng, zhuāng sù shén qí. cháng yǒu yī xíng zhě, nián shào, gěi shì zhū sēng. bù shù nián, qí rén jiàn shén léi jí, shén sī huǎng hū. zhū sēng pō guài zhī. yǒu yī sēng, jiàn cǐ xíng zhě zhì yè rù jiǔ zǐ mǔ táng qǐn sù, xú jiàn yī měi fù rén zhì, wǎn yǐn tóng qǐn, yǐ jìn yī nián yǐ. sēng zhī sù xiàng wèi guài, jí huài zhī. zì shì bù fù gèng jiàn, xíng zhě yì yù, jí luò fà wèi shā mén. chū yù táng xián huà
南中有僧院，院內有九子母象，裝塑甚奇。嘗有一行者，年少，給事諸僧。不數年，其人漸甚羸瘠，神思恍惚。諸僧頗怪之。有一僧，見此行者至夜入九子母堂寢宿，徐見一美婦人至，晚引同寢，已近一年矣。僧知塑象為怪，即壞之。自是不復更見，行者亦愈，即落髮為沙門。（出《玉堂閒話》）

qū xiù cái
麴秀才

dào shì yè fǎ shàn, jīng yú fú lù zhī shù, shàng lèi bài wèi hóng lú qīng, yōu lǐ tè hòu. fǎ shàn jū xuán zhēn guān, cháng yǒu zhāo kè shí yú rén yì zhī, jiě dài yān liú. mǎn zuò sī jiǔ, hū yǒu rén kòu mén, yún, qū xiù cái. fǎ shàn lìng rén wèi zhī yuē: fāng yǒu zhāo liáo, wú xiá wù yǔ, xìng wú zi yì rì jiàn lín yě. yǔ wèi bì, yǒu yī cuò dà, ào nì zhí rù. nián èr shí xǔ. féi bái kě guān. xiào yī zhū gōng, jū yú mò xí, kàng shēng tán lùn, yuán yǐn jīn gǔ. yī zuò bù cè, zhòng sǒng guān zhī. liáng jiǔ zàn qǐ, rú fēng xuán zhuǎn. fǎ shàn wèi zhū gōng yuē: cǐ zi tū rù, cí biàn rú cǐ. qǐ fēi yāo mèi wèi xuàn huò hū? shì yǔ zhū gōng qǔ jiàn bèi zhī. qū shēng fù zhì, è wàn dǐ zhǎng, lùn nán fēng qǐ, shì bù kě dāng. fǎ shàn mì yǐ xiǎo jiàn jī zhī, suí shǒu sàng yuán, zhuì yú jiē xià, huà wèi píng gài. yī zuò jīng shè huáng jù, shì qí chù suǒ, nǎi yíng píng nóng yùn yě, xián dà xiào. yǐn zhī, qí wèi shèn jiā. zuò kè zuì ér fǔ qí píng yuē: qū shēng qū shēng, fēng wèi bù kě wàng yě, chū kāi tiān chuán xìn jì
道士葉法善，精於符籙之術，上累拜為鴻臚卿，優禮特厚。法善居玄真觀，常有朝客十餘人詣之，解帶淹留。滿坐思酒，忽有人扣門，雲，麴秀才。法善令人謂之曰：方有朝寮，無暇晤語，幸吾子異日見臨也。語未畢，有一措大，傲睨直入。年二十許。肥白可觀。笑揖諸公，居於末席，抗聲譚論，援引今古。一坐不測，眾聳觀之。良久暫起，如風旋轉。法善謂諸公曰：此子突入，詞辨如此。豈非妖魅為眩惑乎？試與諸公取劍備之。曲生復至，扼腕抵掌，論難鋒起，勢不可當。法善密以小劍擊之，隨手喪元，墜於階下，化為瓶蓋。一坐驚懾惶遽，視其處所，乃盈瓶醲醞也，咸大笑。飲之，其味甚佳。坐客醉而撫其瓶曰：曲生曲生，風味不可忘也，（出《開天傳信記》）

guó guó fū rén
虢國夫人

zhǎng ān yǒu yī pín sēng, yī shén lán lǚ. mài yī xiǎo yuán, huì rén yán, kě yǐ chí shǐ. guó guó fū rén wén zhī, jù mìng sēng zhì zhái. sēng jì zhì, fū rén jiàn zhī, wèn qí yóu. sēng yuē: běn zhù xī shǔ, jū shān èr shí yú nián. ǒu qún yuán guò, yí xià cǐ xiǎo yuán, lián mǐn shōu yǎng, cái bàn zài yǐ lái, cǐ xiǎo yuán shí rén yì, yòu huì rén yán yǔ, suí zhǐ gù, wú bù yīng rén shǐ yòng. shí bù yì yī dì zǐ ěr. sēng jīn zuó zhì chéng guō. zī yòng pō fá. wú jì bǎo jiè dé cǐ xiǎo yuán, gù yù zhī yú shì. fū rén yuē: jīn yǔ sēng shù bó, kě liú cǐ yuán, wǒ dāng yǎng zhī. sēng nǎi gǎn xiè, liú yuán ér qù. qí xiǎo yuán dàn xī zài fū rén zuǒ yòu, fū rén shén ài lián zhī. hòu bàn zài, yáng guì fēi yí fū rén zhī cǎo, fū rén huàn xiǎo yuán lìng kàn wán. xiǎo yuán duì fū rén miàn qián dǎo dì, huà wèi yī xiǎo ér, róng mào duān yán, nián kě shí sì wǔ. fū rén shén guài, ā ér wèn zhī. xiǎo ér yuē: wǒ běn xìng yuán. mài wǒ sēng xī zài shǔ shān zhōng. wǒ ǒu suí fù rù shān cǎi yào, jū lín xià sān nián, wǒ fù cháng yǐ yào miáo dàn wǒ. hū yī rì, zì bù jué biàn shēn wèi yuán. wǒ fù jù ér qì wǒ, suǒ yǐ bèi cǐ sēng shōu yǎng, ér zhì yú fū rén zhái. wǒ suī qián rì kǒu bù néng yán, wǒ xīn zhōng zhī shì, lüè bù yí wàng yě. zì shòu ēn yù, shén yù shù huái bào yú fū rén, hèn bù néng yán. měi zhì shēn yè, wéi zì qì xià. jīn bù qī què biàn rén shēn, jí bù cè zūn yì rú hé. fū rén qí zhī, suì mìng yī yǐ jǐn yī, shì cóng suí hòu. cháng mì mì qí shì. yòu sān nián, xiǎo ér róng mào shén měi, guì fēi céng lǚ gù zhī. fù kǒng rén jiàn duó, yīn bù lìng chū, bié ān yú xiǎo shì. xiǎo ér wéi shì yào wù, fū rén yǐ shì bì cháng gōng sì yào shí, hū yī rì, xiǎo ér yǔ cǐ shì bì, jù huà wèi yuán. fū rén guài yì, lìng rén shè shā zhī, qí xiǎo ér nǎi mù rén ěr. chū dà táng qí shì
長安有一貧僧，衣甚襤褸。賣一小猿，會人言，可以馳使。虢國夫人聞之，遽命僧至宅。僧既至，夫人見之，問其由。僧曰：本住西蜀，居山二十餘年。偶群猿過，遺下此小猿，憐憫收養，才半載以來，此小猿識人意，又會人言語，隨指顧，無不應人使用。實不異一弟子耳。僧今昨至城郭。資用頗乏。無計保借得此小猿，故鬻之於市。夫人曰：今與僧束帛，可留此猿，我當養之。僧乃感謝，留猿而去。其小猿旦夕在夫人左右，夫人甚愛憐之。後半載，楊貴妃遺夫人芝草，夫人喚小猿令看玩。小猿對夫人面前倒地，化為一小兒，容貌端妍，年可十四五。夫人甚怪，呵而問之。小兒曰：我本姓袁。賣我僧昔在蜀山中。我偶隨父入山採藥，居林下三年，我父常以藥苗啗我。忽一日，自不覺變身為猿。我父懼而棄我，所以被此僧收養，而至於夫人宅。我雖前日口不能言，我心中之事，略不遺忘也。自受恩育，甚欲述懷抱於夫人，恨不能言。每至深夜，唯自泣下。今不期卻變人身，即不測尊意如何。夫人奇之，遂命衣以錦衣，侍從隨後。常秘密其事。又三年，小兒容貌甚美，貴妃曾屢顧之。復恐人見奪，因不令出，別安於小室。小兒唯嗜藥物，夫人以侍婢常供飼藥食，忽一日，小兒與此侍婢，俱化為猿。夫人怪異，令人射殺之，其小兒乃木人耳。（出《大唐奇事》）