hé shàng gōng　 liú gēn　 lǐ zhòng fǔ　 lǐ yì qī　 wáng xìng　 zhào qú　 wáng yáo
河上公　劉根　李仲甫　李意期　王興　趙瞿　王遙

hé shàng gōng
河上公

hé shàng gōng zhě, mò zhī qí xìng zì, hàn wén dì shí, gōng jié cǎo wèi ān yú hé zhī bīn. dì dú lǎo zi jīng, pō hǎo zhī, chì zhū wáng jí dà chén jiē sòng zhī. yǒu suǒ bù jiě shù shì, shí rén mò néng dào zhī. wén shí jiē chēng hé shàng gōng jiě lǎo zi jīng yì zhǐ, nǎi shǐ jī suǒ bù jué zhī shì yǐ wèn. gōng yuē: dào zūn dé guì, fēi kě yáo wèn yě. dì jí xìng qí ān, gōng wèn zhī. dì yuē: pǔ tiān zhī xià, mò fēi wáng tǔ lǜ tǔ zhī bīn, mò fēi wáng chén. yù zhōng sì dà, wáng jū qí yī. zi suī yǒu dào, yóu zhèn mín yě, bù néng zì qū, hé nǎi gāo hū? gōng jí fǔ zhǎng zuò yuè, rǎn rǎn zài xū kōng zhōng, qù dì shù zhàng, fǔ yǎng ér dá yuē: yú shàng bù zhì tiān, zhōng bù lèi rén, xià bù jū dì, hé mín chén zhī yǒu? dì nǎi xià chē qǐ shǒu yuē: zhèn yǐ bù dé, tiǎn tǒng xiān yè, cái xiǎo rèn dà, yōu yú bù kān. suī zhì shì shì ér xīn jìng dào, zhí yǐ àn mèi, duō suǒ bù liǎo, wéi yuàn dào jūn yǒu yǐ jiào zhī. gōng nǎi shòu sù shū èr juǎn yǔ dì yuē: shú yán zhī, cǐ jīng suǒ yí jiē le, bù shì duō sì yǐ, wù yǐ shì fēi qí rén. yán bì, shī qí suǒ zài. xū yú, yún wù huì míng, tiān dì mǐn hé. dì shén guì zhī. lùn zhě yǐ wèi wén dì hǎo lǎo zi zhī yán, shì bù néng jǐn tōng, gù shén rén tè xià jiào zhī. ér kǒng hàn wén xīn wèi zhì xìn, gù shì shén biàn. suǒ wèi shèng rén wú cháng xīn, yǐ bǎi xìng xīn wèi xīn yé. chū shén xiān chuán
河上公者，莫知其姓字，漢文帝時，公結草為庵於河之濱。帝讀老子經，頗好之，敕諸王及大臣皆誦之。有所不解數事，時人莫能道之。聞時皆稱河上公解老子經義旨，乃使齎所不決之事以問。公曰：「道尊德貴，非可遙問也。」帝即幸其庵，躬問之。帝曰：「普天之下，莫非王土；率土之濱，莫非王臣。域中『四大』，王居其一。子雖有道，猶朕民也，不能自屈，何乃高乎？」公即撫掌坐躍，冉冉在虛空中，去地數丈，俯仰而答曰：「余上不至天，中不累人，下不居地，何民臣之有？」帝乃下車稽首曰：「朕以不德，忝統先業，才小任大，憂於不堪。雖治世事而心敬道，直以暗昧，多所不了，唯願道君有以教之。」公乃授素書二卷與帝曰：「熟研之，此經所疑皆了，不事多四矣，勿以示非其人。」言畢，失其所在。須臾，雲霧晦冥，天地泯合。帝甚貴之。論者以為文帝好老子之言，世不能盡通，故神人特下教之。而恐漢文心未至信，故示神變。所謂聖人無常心，以百姓心為心耶。（出《神仙傳》）

liú gēn
劉根

liú gēn zhě, zì jūn ān, jīng zhào zhǎng ān rén yě. shǎo míng wǔ jīng. yǐ hàn xiào chéng huáng dì suī hé èr nián, jǔ xiào lián, chú láng zhōng. hòu qì shì xué dào, rù sōng gāo shān shí shì, zhēng róng jùn jué zhī shàng, zhí xià wǔ qiān yú zhàng. dōng xià bù yī, shēn máo zhǎng yī èr chǐ, qí yán sè rú shí sì wǔ suì rén, shēn mù, duō xū bìn, jiē huáng, zhǎng sān sì cùn. měi yǔ zuò, huò shí hū rán biàn zhe gāo guān xuán yī, rén bù jué huàn zhī shí. héng fǔ jūn zì shuō, xiān zǔ yǔ gēn tóng suì zhě, zhì wáng mǎng shí, pín shǐ shǐ zhě qǐng gēn, gēn bù kěn wǎng. héng fǔ jūn shǐ fǔ yuàn wáng zhēn wèn qǐ jū, gēn bù dá. zài lìng gōng céng zhào gōng, wǎng shān dá jìng, gēn wéi yán xiè fǔ jūn, gèng wú tā yán. hòu yǐng chuān tài shǒu gāo fǔ jūn dào guān, jùn mín dà yì, sǐ zhě guò bàn, tài shǒu jiā dà xiǎo xī dé bìng. gāo fǔ jūn fù qiǎn zhēn wǎng qiú gēn, qǐng xiāo chú yì qì zhī shù. zhēn kòu tóu shù fǔ jūn zhī yán, gēn jiào yán yú tài suì gōng qì shàng, jué dì shēn sān chǐ, yǐ shā zhe qí zhōng, jí jiǔ wò zhī. jūn yī yán, bìng zhě xī yù, yì qì xún jué, měi yòng yǒu xiào. hòu tài shǒu zhāng fǔ jūn, yǐ gēn wèi yāo, qiǎn lì zhào gēn, nǐ lù zhī. yī fǔ gòng jiàn jūn fǔ, jūn fǔ bù jiě. rú shì zhū lì dá gēn, yù lìng gēn qù, gēn bù tīng. fǔ jūn shǐ zhì, qǐng gēn. gēn yuē: zhāng fǔ jūn yù wú hé wèi yé? jiān dāng zhì ěr. ruò bù qù, kǒng zhū jūn zhāo jiù, wèi qīng děng bù gǎn lái hū wǒ yě. gēn shì rì zhì fǔ, shí bīn kè mǎn zuò, fǔ jūn shǐ wǔ shí yú rén, chí dāo zhàng shéng suǒ ér lì, gēn yán sè bù zuò. fǔ jūn liè shēng wèn gēn yuē: ruò yǒu hé dào shù yě? dá yuē: wěi wěi. fǔ jūn yuē: néng zhào guǐ hū? yuē: néng. fǔ jūn yuē: jì néng, jí kě zhuō guǐ zhì tīng qián, bù ěr, dāng dà chuō. gēn yuē: zhào guǐ zhì yì jiàn ěr. jiè bǐ yàn jí zòu àn, qiāng qiāng rán zuò tóng tiě zhī shēng, wén yú wài. yòu zhǎng xiào, xiào yīn fēi cháng qīng liàng, wén zhě mò bù sù rán, zhòng kè zhèn sǒng. xū yú, tīng shàng nán bì hū kāi shù zhàng, jiàn bīng jiǎ sì wǔ bǎi rén. chuán hū chì yī bīng shù shí rén, jī dāo jiàn, jiāng yī chē, zhí cóng huài bì zhōng rù lái, yòu huài bì fù rú gù. gēn chì xià chē shàng guǐ, qí chì yī biàn nǎi fā chē shàng pī. jiàn xià yǒu yī lǎo wēng lǎo mǔ, dà shéng fǎn fù qiú zhī, xuán tóu tīng qián. fǔ jūn shú shì zhī, nǎi qí wáng fù mǔ yě. fǔ jūn jīng è liú tì, bù zhī suǒ cuò. guǐ nǎi zé fǔ jūn yuē: wǒ shēng zhī shí, rǔ guān wèi dá, bù dé rǔ lù yǎng. wǒ sǐ, rǔ hé wèi fàn shén xiān zūn guān, shǐ wǒ bèi shōu, kùn rǔ rú cǐ, rǔ hé miàn mù lì yú rén jiān? fǔ jūn xià jiē kòu tóu, xiàng gēn fú zuì shòu sǐ, qǐng qiú fàng shè xiān rén. gēn chì wǔ bǎi bīng jiāng qiú chū, sàn qiǎn zhī. chē chū qù nán bì kāi, hòu chē guò, bì fù rú gù. jì shī chē suǒ zài. gēn yì yǐn qù, fǔ jūn chóu chàng huǎng hū, zhuàng ruò fā kuáng, qī dēng shí sǐ, liáng jiǔ nǎi sū. yún jiàn fǔ jūn jiā xiān zhuō zhě, dà nù, yán rǔ hé gù fàn shén xiān zūn guān, shǐ wǒ jiàn shōu, jīn dāng lái shā rǔ. qí hòu yī yuè, fǔ jūn fū fù nán jiē zú. fǔ yuàn wáng zhēn, shù dé jiàn. shù chéng yán sè huān rán shí, fú dì kòu tóu, qǐng wèn gēn xué xiān shí běn mò. gēn yuē: wú xī rù shān jīng sī, wú suǒ bú dào. hòu rú huá yīn shān, jiàn yī rén chéng bái lù chē, cóng zhě shí yú rén, zuǒ yòu yù nǚ sì rén, zhí cǎi xuán zhī jié, jiē nián shí wǔ liù. yú zài bài qǐ shǒu, qiú qǐ yī yán. shén rén nǎi gào yú yuē: ěr wén yǒu hán zhòng fǒu? dá yuē: shí wén yǒu zhī. shén rén yuē: wǒ shì yě. yú nǎi zì chén yuē: mǒu shǎo hǎo dào, ér bù yù míng shī. pō xí fāng shū, àn ér wèi zhī, duō bù yàn, qǐ gēn mìng xiāng bù yīng dù shì yě? yǒu xìng jīn rì dé yù dà shén, shì gēn sù xī mèng xiǎng zhī yuàn, yuàn jiàn āi lián, cì qí yào jué?, shén wèi kěn gào yú, yú nǎi liú tì zì tuán, zhòng qǐng. shén rén yuē: zuò, wú jiāng gào rǔ, rǔ yǒu xiān gǔ, gù dé jiàn wú ěr. rǔ jīn suǐ bù mǎn, xuè bù nuǎn, qì shǎo nǎo jiǎn, jīn xī ròu jǔ, gù fú yào xíng qì, bù dé qí lì. bì yù zhǎng shēng, qiě xiān zhì bìng, shí èr nián, nǎi kě fú xiān yào ěr. fū xiān dào yǒu shēng tiān niè yún zhě, yǒu yóu xíng wǔ yuè zhě, yǒu fú shí bù sǐ zhě. yǒu shī jiě ér xiān zhě. fán xiū xiān dào, yào zài fú yào, yào yǒu shàng xià, xiān yǒu shù pǐn. bù zhī fáng zhōng zhī shì, jí xíng qì dǎo yǐn bìng shén yào zhě, yì bù néng xiān yě. yào zhī shàng zhě, yǒu jiǔ zhuǎn hái dān tài yǐ jīn yè fú zhī jiē lì dēng tiān, bù jī rì yuè yǐ. qí cì, yǒu yún mǔ xióng huáng zhī shǔ, suī bù jí chéng yún jià lóng, yì kě yì shǐ guǐ shén, biàn huà zhǎng shēng. cì nǎi cǎo mù zhū yào, néng zhì bǎi bìng, bǔ xū zhù yán, duàn gǔ yì qì, bù néng shǐ rén bù sǐ yě. shàng kě shù bǎi suì, xià jí quán qí suǒ bǐng ér yǐ. bù zú jiǔ lài yě. yú dùn shǒu yuē: jīn rì méng jiào, nǎi tiān yě. shén rén yuē: bì yù zhǎng shēng, xiān qù sān shī. sān shī qù, jí zhì yì dìng, shì yù chú yě. nǎi yǐ shén fāng wǔ piān jiàn shòu, yún: fú shī cháng yǐ yuè wàng huì shuò shàng tiān, bái rén zuì guò, sī mìng duó rén suàn, shǐ rén bù shòu. rén shēn zhōng shén, yù de rén shēng, ér shī yù de rén sǐ, rén sǐ zé shén sàn, wú xíng zhī zhōng ér chéng guǐ. jì sì zhī zé xīn xiǎng, gù yù rén sǐ yě. mèng yǔ è rén dòu zhēng, cǐ nǎi shī yǔ shén xiāng zhàn yě. yú nǎi cóng qí yán, hé fú zhī, suì yǐ dé xiān. zhēn yòu měi jiàn gēn shū fú le, yǒu suǒ hū zhào, shì rén lái qǔ. huò shù wén tuī wèn, yǒu rén dá duì, jí wén biān tà zhī shēng, ér xī bù jiàn qí xíng, jí dì shàng shí shí yǒu xuè, mò cè qí duān yě. gēn nǎi jiào zhēn shǒu yī xíng qì cún shén, zuò sān gāng liù jì, xiè guò shàng míng zhī fǎ. gēn hòu rù jī tóu shān xiān qù. chū shén xiān chuán
劉根者，字君安，京兆長安人也。少明五經。以漢孝成皇帝綏和二年，舉孝廉，除郎中。後棄世學道，入嵩高山石室，崢嶸峻絕之上，直下五千餘丈。冬夏不衣，身毛長一二尺，其顏色如十四五歲人，深目，多須鬢，皆黃，長三四寸。每與坐，或時忽然變著高冠玄衣，人不覺換之時。衡府君自說，先祖與根同歲者，至王莽時，頻使使者請根，根不肯往。衡府君使府掾王珍問起居，根不答。再令功曾趙公，往山達敬，根唯言謝府君，更無他言。後穎川太守高府君到官，郡民大疫，死者過半，太守家大小悉得病。高府君復遣珍往求根，請消除疫氣之術。珍叩頭述府君之言，根教言於太歲宮氣上，掘地深三尺，以沙着其中，及酒沃之。君依言，病者悉愈，疫氣尋絕，每用有效。後太守張府君，以根為妖，遣吏召根，擬戮之。一府共諫君府，君府不解。如是諸吏達根，欲令根去，根不聽。府君使至，請根。根曰：「張府君欲吾何為耶？間當至耳。若不去，恐諸君招咎，謂卿等不敢來呼我也。」根是日至府，時賓客滿座，府君使五十餘人，持刀杖繩索而立，根顏色不怍。府君烈聲問根曰：「若有何道術也？」答曰：「唯唯。」府君曰：「能召鬼乎？」曰：「能。」府君曰：「既能，即可捉鬼至廳前，不爾，當大戳。」根曰：「召鬼至易見耳。」借筆硯及奏按，鎗鎗然作銅鐵之聲，聞於外。又長嘯，嘯音非常清亮，聞者莫不肅然，眾客震悚。須臾，廳上南壁忽開數丈，見兵甲四五百人。傳呼赤衣兵數十人，齎刀劍，將一車，直從壞壁中入來，又壞壁復如故。根敕下車上鬼，其赤衣便乃發車上披。見下有一老翁老姥，大繩反縛囚之，懸頭廳前。府君熟視之，乃其亡父母也。府君驚愕流涕，不知所措。鬼乃責府君曰：「我生之時，汝官未達，不得汝祿養。我死，汝何為犯神仙尊官，使我被收，困辱如此，汝何面目立於人間？」府君下階叩頭，向根伏罪受死，請求放赦先人。根敕五百兵將囚出，散遣之。車出去南壁開，後車過，壁復如故。既失車所在。根亦隱去，府君惆悵恍惚，狀若發狂，妻登時死，良久乃蘇。雲「見府君家先捉者，大怒，言汝何故犯神仙尊官，使我見收，今當來殺汝。」其後一月，府君夫婦男皆卒。府掾王珍，數得見。數承顏色歡然時，伏地叩頭，請問根學仙時本末。根曰：「吾昔入山精思，無所不到。後如華陰山，見一人乘白鹿車，從者十餘人，左右玉女四人，執采旋之節，皆年十五六。余載拜稽首，求乞一言。神人乃告余曰：『爾聞有韓眾否？』答曰：『實聞有之。』神人曰：『我是也。』余乃自陳曰：『某少好道，而不遇明師。頗習方書，按而為之，多不驗，豈根命相不應度世也？有幸今日得遇大神，是根宿昔夢想之願，願見哀憐，賜其要訣？，神未肯告余，余乃流涕自摶，重請。神人曰：『坐，吾將告汝，汝有仙骨，故得見吾耳。汝今髓不滿，血不暖，氣少腦減，筋息肉沮，故服藥行氣，不得其力。必欲長生，且先治病，十二年，乃可服仙藥耳。夫仙道有升天躡雲者，有遊行五嶽者，有服食不死者。有屍解而仙者。凡修仙道，要在服藥，藥有上下，仙有數品。不知房中之事，及行氣導引並神藥者，亦不能仙也。藥之上者，有九轉還丹、太乙金液、服之皆立登天，不積日月矣。其次，有雲母、雄黃之屬，雖不即乘雲駕龍，亦可役使鬼神，變化長生。次乃草木諸藥，能治百病，補虛駐顏，斷谷益氣，不能使人不死也。上可數百歲，下即全其所稟而已。不足久賴也。』余頓首曰：『今日蒙教，乃天也。』神人曰：『必欲長生，先去三屍。三屍去，即志意定，嗜欲除也。』乃以神方五篇見授，云：『伏屍常以月望晦朔上天，白人罪過，司命奪人算，使人不壽。人身中神，欲得人生，而屍欲得人死，人死則神散，無形之中而成鬼。祭祀之則歆饗，故欲人死也。夢與惡人鬥爭，此乃屍與神相戰也。』余乃從其言，合服之，遂以得仙。」珍又每見根書符了，有所呼召，似人來取。或數聞推問，有人答對，及聞鞭撻之聲，而悉不見其形，及地上時時有血，莫測其端也。根乃教珍守一行氣存神，坐三綱六紀，謝過上名之法。根後入雞頭山仙去。（出《神仙傳》）

lǐ zhòng fǔ
李仲甫

lǐ zhòng fǔ zhě. fēng yì zhōng yì lǐ rén yě. shǎo xué dào yú wáng jūn, fú shuǐ dān yǒu xiào, jiān xíng dùn jiǎ, néng bù jué yǐn xíng, nián bǎi yú suì, zhuǎn shǎo. chū yǐn bǎi rì, yī nián fù jiàn xíng, hòu suì zhǎng yǐn, dàn wén qí shēng, yǔ rén duì huà, yǐn shí rú cháng, dàn bù kě jiàn. yǒu shū shēng xìng zhāng, cóng xué yǐn xíng shù, zhòng fǔ yán qīng xìng biǎn jí, wèi zhōng jiào. rán shǒu zhī bù zhǐ, fèi yòng shù shí wàn, yǐ gōng jiǔ shí, shū wú suǒ de. zhāng huàn zhī, nǎi huái bǐ shǒu wǎng. xiān yǔ zhòng fǔ yǔ bì, yīn yī qí shēng suǒ zài, téng zú ér shàng, bá bǐ shǒu, zuǒ yòu cì zhuó. zhòng fǔ yǐ zài chuáng shàng, xiào yuē: tiān xià nǎi yǒu rǔ bèi yú rén, dào xué wèi dé, ér yù shā zhī. wǒ níng dé shā yé? wǒ zhēn néng sǐ rǔ. dàn shù qí wán yú, bù zú jiān ěr. shǐ rén qǔ yī quǎn lái, zhì shū shēng qián yuē: shì wǒ néng shā quǎn fǒu. quǎn shì zhì, tóu yǐ duò dì, fù yǐ pò. nǎi chì shū shēng yuē: wǒ néng shǐ qīng rú quǎn xíng yǐ. shū shēng xià dì kòu tóu nǎi zhǐ, suì shè zhī. zhòng fǔ yǒu xiāng shí rén, jū xiāng qù wǔ bǎi yú lǐ, cháng yǐ zhāng luó zì yè. yī dàn zhāng luó, dé yī niǎo, shì zhī nǎi zhòng fǔ yě, yǔ bì bié qù. shì rì, zhòng fǔ yǐ fù zhì jiā. zài mín jiān sān bǎi yú nián, hòu rù xī yuè shān qù, bù fù hái yě. chū shén xiān chuán
李仲甫者。豐邑中益里人也。少學道於王君，服水丹有效，兼行遁甲，能步訣隱形，年百餘歲，轉少。初隱百日，一年復見形，後遂長隱，但聞其聲，與人對話，飲食如常，但不可見。有書生姓張，從學隱形術，仲甫言卿性褊急，未中教。然守之不止，費用數十萬，以供酒食，殊無所得。張患之，乃懷匕首往。先與仲甫語畢，因依其聲所在，騰足而上，拔匕首，左右刺斫。仲甫已在床上，笑曰：「天下乃有汝輩愚人，道學未得，而欲殺之。我寧得殺耶？我真能死汝。但恕其頑愚，不足間耳。」使人取一犬來，置書生前曰：「視我能殺犬否。」犬適至，頭已墮地，腹已破。乃叱書生曰：「我能使卿如犬行矣。」書生下地叩頭乃止，遂赦之。仲甫有相識人，居相去五百餘里，常以張羅自業。一旦張羅，得一鳥，視之乃仲甫也，語畢別去。是日，仲甫已復至家。在民間三百餘年，後入西嶽山去，不復還也。（出《神仙傳》）

lǐ yì qī
李意期

lǐ yì qī zhě, běn shǔ rén, chuán shì jiàn zhī, hàn wén dì shí rén yě. wú qī xī. rén yù yuǎn xíng sù zhì zhě, yì qī yǐ fú yǔ zhī, bìng dān shū liǎng yè xià, zé qiān lǐ jiē bù jǐn rì ér hái. huò shuō sì fāng guó tǔ, gōng guān shì chán, rén wèi zēng jiàn, wén shuō zhě yì bù jiě. yì qī zé wèi cuō tǔ zuò zhī, dàn yíng cùn, qí zhōng wù jiē shì, xū yú xiāo miè. huò xíng bù zhī suǒ zhī, yī nián xǔ fù hái. yú shì qǐ shí dé wù, jí dù yú pín rén. yú chéng dōu jiǎo zhōng, zuò tǔ kū jū zhī, dōng xià dān yī. yǐn shǎo jiǔ, shí pú jí zǎo lì. liú xuán dé yù fá wú, bào guān yǔ zhī sǐ, shǐ yíng yì qī. yì qī dào, shén jìng zhī, wèn qí fá wú jí xiōng. yì qī bù dá, ér qiú zhǐ, huà zuò bīng mǎ qì zhàng shí shù wàn, nǎi yī yī liè huài zhī, yuē: duō. yòu huà zuò yī dà rén, jué dì mái zhī, nǎi jìng hái qù. bèi bù yuè, guǒ wèi wú jūn suǒ bài, shí yú wàn zhòng, cái shù bǎi rén dé hái. jiǎ qì jūn zī lüè jǐn. xuán dé niàn nù, suì zú yú yǒng ān gōng. yì qī shǎo yán, rén yǒu suǒ wèn, lüè bù duì dá. shǔ rén yǒu yōu huàn, wǎng wèn zhī, xiōng jí zì yǒu cháng hòu, dàn zhàn qí yán sè. ruò huān yuè zé shàn, cǎn qī zé è. hòu rù láng yá shān zhōng, bù fù jiàn chū yě. chū shén xiān chuán
李意期者，本蜀人，傳世見之，漢文帝時人也。無妻息。人慾遠行速至者，意期以符與之，並丹書兩腋下，則千里皆不盡日而還。或說四方國土，宮觀市鄽，人未曾見，聞說者意不解。意期則為撮土作之，但盈寸，其中物皆是，須臾消滅。或行不知所之，一年許復還。於是乞食得物，即度於貧人。於城都角中，作土窟居之，冬夏單衣。飲少酒，食脯及棗栗。劉玄德欲伐吳，報關羽之死，使迎意期。意期到，甚敬之，問其伐吳吉凶。意期不答，而求紙，畫作兵馬器杖十數萬，乃一一裂壞之，曰：咄。又畫作一大人，掘地埋之，乃徑還去。備不悅，果為吳軍所敗，十餘萬眾，才數百人得還。甲器軍資略盡。玄德念怒，遂卒於永安宮。意期少言，人有所問，略不對答。蜀人有憂患，往問之，凶吉自有常候，但占其顏色。若歡悅則善，慘戚則惡。後入琅琊山中，不復見出也。（出《神仙傳》）

wáng xìng
王興

wáng xìng zhě, yáng chéng rén yě, jū hú gǔ zhōng, nǎi fán mín yě. bù zhī shū wú xué dào yì. hàn wǔ shàng sōng shān, dēng dà yú shí shì, qǐ dào gōng, shǐ dǒng zhòng shū dōng fāng shuò děng, zhāi jié sī shén. zhì yè, hū jiàn yǒu xiān rén, zhǎng èr zhàng, ěr chū tóu diān, chuí xià zhì jiān. wǔ dì lǐ ér wèn zhī, xiān rén yuē: wú jiǔ yí zhī shén yě, wén zhōng yuè shí shàng chāng pú, yī cùn jiǔ jié, kě yǐ fú zhī zhǎng shēng, gù lái cǎi ěr. hū rán shī shén rén suǒ zài. dì gù shì chén yuē: bǐ fēi fù xué dào fú shí zhě, bì zhōng yuè zhī shén yǐ yù zhèn ěr. wèi zhī cǎi chāng pú fú zhī. jīng èr nián, dì jué mèn bù kuài, suì zhǐ. shí cóng guān duō fú, rán mò néng chí jiǔ. wéi wáng xìng wén xiān rén jiào wǔ dì fú chāng pú, nǎi cǎi fú zhī bù xī, suì dé zhǎng shēng. lín lǐ lǎo shào, jiē yún shì shì jiàn zhī. jìng bù zhī suǒ zhī. chū shén xiān chuán
王興者，陽城人也，居壺谷中，乃凡民也。不知書、無學道意。漢武上嵩山，登大愚石室，起道宮，使董仲舒、東方朔等，齋潔思神。至夜，忽見有仙人，長二丈，耳出頭巔，垂下至肩。武帝禮而問之，仙人曰：「吾九嶷之神也，聞中嶽石上菖蒲，一寸九節，可以服之長生，故來采耳。」忽然失神人所在。帝顧侍臣曰：「彼非復學道服食者，必中嶽之神以喻朕耳。」為之采菖蒲服之。經二年，帝覺悶不快，遂止。時從官多服，然莫能持久。唯王興聞仙人教武帝服菖蒲，乃采服之不息，遂得長生。鄰里老少，皆雲世世見之。竟不知所之。（出《神仙傳》）

zhào qú
趙瞿

zhào qú zhě, zì zi róng, shàng dǎng rén yě. dé lài bìng, zhòng, chuí sǐ. huò gào qí jiā yún: dāng jí shēng qì zhī, ruò sǐ yú jiā, zé shì shì zǐ sūn xiāng zhù ěr. jiā rén wèi zuò yī nián liáng, sòng zhì shān zhōng, kǒng hǔ láng hài zhī, cóng wài yǐ mù zhài zhī. qú bēi shāng zì hèn, zhòu yè tí qì. rú cǐ bǎi yú rì, yè zhōng, hū jiàn shí shì qián yǒu sān rén, wèn qú hé rén. qú dù shēn shān qióng lín zhī zhōng, fēi rén suǒ xíng zhī chù, bì shì shén líng. nǎi zì chén qǐ, kòu tóu āi qiú. qí rén xíng zhū zhài zhōng, yǒu rú yún qì, le wú suǒ ài. wèn qú bì yù bìng yù, dāng fú yào, néng fǒu? qú yuē: wú zhuàng duō zuì, yīng cǐ è jí, yǐ jiàn sǒng qì, sǐ zài dàn xī. ruò yuè zú gē bí ér kě huó, yóu suǒ shén yuàn, kuàng fú yào qǐ bù néng yě. shén rén nǎi yǐ sōng zǐ sōng bǎi zhī gè wǔ shēng cì zhī, gào qú yuē: cǐ bù dàn yù bìng, dāng zhǎng shēng ěr. fú bàn kě yù, yù jí wù fèi. qú fú zhī wèi jǐn, bìng yù, shēn tǐ qiáng jiàn nǎi guī jiā, jiā rén wèi shì guǐ. jù shuō qí yóu, nǎi xǐ. suì gèng fú zhī èr nián, yán sè zhuǎn shǎo, jī fū guāng zé, zǒu rú fēi niǎo. nián qī shí yú, shí zhì tù, jiē jué qí gǔ, néng fù zhòng, gèng bù pí jí. nián bǎi qī shí, yè wò, hū jiàn wū jiān guāng yǒu rú jìng zhě, yǐ wèn zuǒ yòu, yún bù jiàn. hòu yī rì, yī shì nèi jǐn míng, néng yè shū wén. zài jiàn miàn shàng yǒu èr rén, zhǎng sān chǐ, nǎi měi nǚ yě, shén duān zhèng, dàn xiǎo ěr, xì qí bí shàng. rú cǐ èr nǚ shāo zhǎng dà, zhì rú rén, bù fù zài miàn shàng, chū zài qián cè, cháng wén qín sè zhī shēng, xīn rán huān lè. zài rén jiān sān bǎi yú nián, cháng rú tóng zǐ yán sè, rù shān bù zhī suǒ zhī. chū shén xiān chuán
趙瞿者，字子榮，上黨人也。得癩病，重，垂死。或告其家云：「當及生棄之，若死於家，則世世子孫相蛀耳。」家人為作一年糧，送置山中，恐虎狼害之，從外以木寨之。瞿悲傷自恨，晝夜啼泣。如此百餘日，夜中，忽見石室前有三人，問瞿何人。瞿度深山窮林之中，非人所行之處，必是神靈。乃自陳乞，叩頭哀求。其人行諸寨中，有如雲氣，了無所礙。問瞿「必欲病癒，當服藥，能否？」瞿曰：「無狀多罪，嬰此惡疾，已見竦棄，死在旦夕。若刖足割鼻而可活，猶所甚願，況服藥豈不能也。」神人乃以松子松柏脂各五升賜之，告瞿曰：「此不但愈病，當長生耳。服半可愈，愈即勿廢。」瞿服之未盡，病癒，身體強健乃歸家，家人謂是鬼。具說其由，乃喜。遂更服之二年，顏色轉少，肌膚光澤，走如飛鳥。年七十餘，食雉兔，皆嚼其骨，能負重，更不疲極。年百七十，夜臥，忽見屋間光有如鏡者，以問左右，雲不見。後一日，一室內盡明，能夜書文。再見面上有二人，長三尺，乃美女也，甚端正，但小耳，戲其鼻上。如此二女稍長大，至如人，不復在面上，出在前側，常聞琴瑟之聲，欣然歡樂。在人間三百餘年，常如童子顏色，入山不知所之。（出《神仙傳》）

wáng yáo
王遙

wáng yáo zhě, zì bó liáo, pó yáng rén yě, yǒu qī wú zi. pō néng zhì bìng, bìng wú bù yù zhě. yì bù jì sì, bù yòng fú shuǐ zhēn yào, qí xíng zhì bìng, dàn yǐ bā chǐ bù pà, fū zuò yú dì, bù yǐn bù shí, xū yú bìng yù, biàn qǐ qù. qí yǒu xié mèi zuò huò zhě, yáo huà dì zuò yù, yīn zhào hū zhī, jiē jiàn qí xíng, rù zài yù zhōng, huò hú lí tuó shé zhī lèi, nǎi zhǎn ér fán shāo zhī, bìng zhě jí yù. yáo yǒu zhú qiè, zhǎng shù cùn, yǒu yī dì zǐ xìng qián, suí yáo shù shí nián, wèi cháng jiàn yáo kāi zhī. yī yè, dà yǔ huì míng, yáo shǐ qián yǐ jiǔ jié zhàng dān cǐ qiè, jiāng qián chū, mào yǔ ér xíng, yáo jí dì zǐ yī jiē bù shī. suǒ háng dào fēi suǒ céng jīng, yòu cháng yǒu liǎng jù huǒ dǎo qián. yuē xíng sān shí lǐ xǔ, dēng xiǎo shān, rù shí shì, shì zhōng yǒu èr rén. yáo jì zhì, qǔ dì zǐ suǒ dān qiè fā zhī, zhōng yǒu wǔ shé zhú huáng sān méi. yáo zì gǔ yī méi, yǐ èr méi yǔ shì zhōng èr rén, bìng zuò gǔ zhī. liáng jiǔ, yáo cí qù, shōu sān huáng, jiē nà qiè zhōng, shǐ qián dān zhī. shì zhōng èr rén sòng chū, yǔ yáo yuē: qīng dāng zǎo lái, hé wèi jiǔ zài sú jiān. yáo dá yuē: wǒ rú shì dāng lái yě. yáo hái jiā bǎi rì, tiān fù yǔ, yáo yè hū dà zhì zhuāng. yáo xiān yǒu gé dān yī jí gé bù jīn, yǐ wǔ shí yú nián wèi cháng zhe, cǐ yè jiē qǔ zhe zhī. qí qī jí wèn yuē: yù shě wǒ qù hū? yáo yuē: zàn xíng ěr. qī yuē: dāng jiāng qián qù bù? yáo yuē: dú qù ěr. qī jí qì tì yuē: wèi qiě fù shǎo liú. yáo yuē: rú shì hái ěr. yīn zì dān qiè ér qù zhī, suì bù fù hái. hòu sān shí yú nián, dì zǐ jiàn yáo zài mǎ tí shān zhōng, yán sè gèng shǎo, gài dì xiān yě. chū shén xiān chuán
王遙者，字伯遼，鄱陽人也，有妻無子。頗能治病，病無不愈者。亦不祭祀，不用符水針藥，其行治病，但以八尺布帕，敷坐於地，不飲不食，須臾病癒，便起去。其有邪魅作禍者，遙畫地作獄，因召呼之，皆見其形，入在獄中，或狐狸鼉蛇之類，乃斬而燔燒之，病者即愈。遙有竹篋，長數寸，有一弟子姓錢，隨遙數十年，未嘗見遙開之。一夜，大雨晦暝，遙使錢以九節杖擔此篋，將錢出，冒雨而行，遙及弟子衣皆不濕。所行道非所曾經，又常有兩炬火導前。約行三十里許，登小山，入石室，室中有二人。遙既至，取弟子所擔篋發之，中有五舌竹簧三枚。遙自鼓一枚，以二枚與室中二人，並坐鼓之。良久，遙辭去，收三簧，皆納篋中，使錢擔之。室中二人送出，語遙曰：「卿當早來，何為久在俗間。」遙答曰：「我如是當來也。」遙還家百日，天復雨，遙夜忽大治裝。遙先有葛單衣及葛布巾，已五十餘年未嘗着，此夜皆取着之。其妻即問曰：「欲舍我去乎？」遙曰：「暫行耳。」妻曰：「當將錢去不？」遙曰：「獨去耳。」妻即泣涕曰：「為且復少留。」遙曰：「如是還耳。」因自擔篋而去之，遂不復還。後三十餘年，弟子見遙在馬蹄山中，顏色更少，蓋地仙也。（出《神仙傳》）