táng luò yáng chéng lái zhī xùn, tài cháng zhǔ bù zhī wèn dì, luó zhī shā fù mǎ wáng tóng jiǎo. chū, zhī xùn chǎn fù zhāng yì zhī xiōng dì nǐ, chū wèi yǎn zhōu sī cāng, suì wáng ér guī. wáng tóng jiǎo nì zhī yú xiǎo fáng. tóng jiǎo, kāng kǎi zhī shì yě, fèn nì wéi yǔ wǔ sān sī luàn guó, yǔ yī èr suǒ qīn lùn zhī, měi zhì qiè chǐ. zhī xùn yú lián xià qiè tīng zhī, qiǎn zhí tán shàng shū gào zhī, yǐ xī wéi zhī zhǐ. wǔ sān sī děng guǒ dà nù, zòu zhū tóng jiǎo zhī dǎng. xiōng dì bìng shòu wǔ pǐn guān. zhī xùn wèi guāng lù chéng, zhī wèn wèi hóng lú chéng, tán wèi shàng yī fèng yù. tiān xià yuàn zhī, jiē xiāng wèi yuē: zhī jiān děng fēi shān, wáng tóng jiǎo xuè rǎn yě.
唐洛陽丞來之愻，太常主簿之問弟，羅織殺駙馬王同皎。初，之愻諂附張易之兄弟你，出為兗州司倉，遂亡而歸。王同皎匿之於小房。同皎，慷慨之士也，忿逆韋與武三思亂國，與一二所親論之，每至切齒。之愻於簾下竊聽之，遣侄曇上書告之，以希韋之旨。武三思等果大怒，奏誅同皎之黨。兄弟並授五品官。之愻為光祿丞，之問為鴻臚丞，曇為尚衣奉御。天下怨之，皆相謂曰：「之間等緋衫，王同皎血染也。」

zhū nì wéi zhī hòu, zhī xùn děng zhǎng liú lǐng nán. kè wèi fú xiū zǐ yuē: lái jùn chén zhī tú rú hé?
誅逆韋之後，之愻等長流嶺南。客謂浮休子曰：「來俊臣之徒如何？」

duì yuē: xī yǒu shī zi wáng, yú shēn shān huò yī chái, jiāng shí zhī. chái yuē: qǐng wèi wáng sòng èr lù yǐ zì shú. shī zi wáng xǐ. zhōu nián zhī hòu, wú kě sòng. wáng yuē: rǔ shā zhòng shēng yì yǐ duō, jīn cì dào rǔ, rǔ qí tú zhī. chái mò rán wú yīng, suì zé shā zhī. jùn chén zhī bèi, hé yì chái yě!
對曰：「昔有獅子王，於深山獲一豺，將食之。豺曰：「請為王送二鹿以自贖。『獅子王喜。周年之後，無可送。王曰：「汝殺眾生亦已多，今次到汝，汝其圖之。』豺默然無應，遂齰殺之。俊臣之輩，何異豺也！」