nán rén xiāng chuán qín hàn qián yǒu dòng zhǔ wú shì, shì rén hū wèi wú dòng, qǔ liǎng qī. yī qī zú, yǒu nǚ míng yè xiàn, shǎo huì, shàn táo jīn, fù ài zhī. mò suì, fù zú, wèi hòu mǔ suǒ kǔ, cháng lìng qiáo xiǎn jí shēn.
南人相傳秦、漢前有洞主吳氏，士人呼為吳洞，娶兩妻。一妻卒，有女名葉限，少惠，善陶金，父愛之。末歲，父卒，為後母所苦，常令樵險汲深。

shí cháng dé yī lín, èr cùn yú, chēng qí jīn mù. suì qián yǎng yú pén shuǐ, rì rì zhǎng, yì shù qì, dà bù néng shòu, nǎi tóu yú hòu chí zhōng. nǚ suǒ de yú shí, zhé chén yǐ shí zhī. nǚ zhì chí, yú bì lù shǒu zhěn àn, tā rén zhì, bù fù chū.
時嘗得一鱗，二寸余，赬鬐金目。遂潛養於盆水，日日長，易數器，大不能受，乃投於後池中。女所得餘食，輒沉以食之。女至池，魚必露首枕岸，他人至，不復出。

qí mǔ zhī zhī, měi cì zhī, yú wèi cháng jiàn yě yīn zhà nǚ yuē: ěr wú láo hū, wú wèi ěr xīn qí rú.
其母知之，每伺之，魚未嘗見也；因詐女曰：「爾無勞乎，吾為爾新其襦。」

nǎi yì qí bì yī. hòu lìng jí yú tā quán, jì lǐ shù bǎi yě. mǔ xú yī qí nǚ yī, xiù lì rèn, xíng xiàng chí, hū yú, yú jí chū shǒu, yīn jīn shā zhī. yú yǐ zhǎng zhàng yú. shàn qí ròu, wèi bèi cháng yú. cáng qí gǔ gàn yù qī é zhī xià.
乃易其弊衣。後令汲於他泉，計里數百也。母徐衣其女衣，袖利刃，行向池，呼魚，魚即出首，因斤殺之。魚已長丈余。膳其肉，味倍常魚。藏其骨幹郁棲娥之下。

yú rì nǚ zhì, xiàng chí, bù fù jiàn yú yǐ. nǎi kū yú yě, hū yǒu rén bèi fā cū yī, zì tiān ér jiàng, wèi nǚ yuē: ěr wú kū, ěr mǔ shā ěr yú yǐ. gǔ zài fèn xià, ěr guī kě qǔ yú gǔ cáng yú shì. suǒ xū dì qí zhī, dāng suí ěr yě." nǚ yòng qí yán, jīn jī yī shí, suí yù ér jù.
逾日女至，向池，不復見魚矣。乃哭於野，忽有人被發粗衣，自天而降，慰女曰：「爾無哭，爾母殺爾魚矣。骨在糞下，爾歸可取魚骨藏於室。所須第祈之，當隨爾也。"女用其言，金璣衣食，隨欲而具。

jí dòng jié, mǔ wǎng, lìng nǚ shǒu tíng guǒ. nǚ cì mǔ xíng yuǎn, yì wǎng. yī cuì fǎng shàng yī, niè jīn lǚ. mǔ suǒ shēng nǚ rèn zhī, wèi mǔ yuē: cǐ shén shì zǐ yě.
及洞節，母往，令女守庭果。女伺母行遠，亦往。衣翠紡上衣，躡金履。母所生女認之，謂母曰：「此甚似姊也。」

mǔ yì yí zhī. nǚ jué, jù fǎn, suì yí yī zhī lǚ, wèi dòng rén suǒ de. mǔ guī, dàn jiàn nǚ bào tíng shù mián, yì bù zhī lǜ.
母亦疑之。女覺，遽反，遂遺一隻履，為洞人所得。母歸，但見女抱庭樹眠，亦不之慮。

qí dòng lín hǎi dǎo, dǎo zhōng yǒu guó míng tuó hàn, pāng qiáng, sān shù shí dǎo, shuǐ jiè shù qiān lǐ. dòng rén suì huò qí lǚ yú tuó hàn guó, guó zhǔ dé zhī, mìng qí zuǒ yòu lǚ zhī, zú xiǎo zhě lǚ jiǎn yī cùn. nǎi lìng yī guó fù rén lǚ zhī, jìng wú yī chēng zhě. qí qīng rú máo, lǚ shí wú shēng. tuó hàn wáng yì qí dòng rén yǐ fēi dào dé zhī tóng, suì jìn gù ér kǎo lüè zhī. jìng bù zhī suǒ cóng lái, nǎi yǐ shì lǚ qì zhī yú dào páng. jí biàn lì rén jiā bǔ zhī. ruò yè yǒu nǚ lǚ zhě, bǔ zhī yǐ gào. tuó hàn wáng guài zhī. nǎi sōu qí shì, dé yè xiàn, lìng lǚ zhī ér xìn. yè xiàn yīn yī cuì fǎng yī, niè lǚ ér jìn, sè ruò tiān rén yě. shǐ jù shì yú wáng. zài yú gǔ yǔ yè xiàn jù hái guó. qí mǔ jí nǚ jí wèi fēi shí jī sǐ, dòng rén āi zhī, mái zài shí kēng, mìng yuē ào nǚ zhǒng. dòng rén yǐ wèi méi sì, qiú nǚ bì yīng.
其洞鄰海島，島中有國名陀汗，乓強，三數十島，水界數千里。洞人遂貨其履於陀汗國，國主得之，命其左右履之，足小者履減一寸。乃令一國婦人履之，竟無一稱者。其輕如毛，履石無聲。陀汗王意其洞人以非道得之同，遂禁錮而拷掠之。竟不知所從來，乃以是履棄之於道旁。即遍歷人家捕之。若葉有女履者，捕之以告。陀汗王怪之。乃搜其室，得葉限，令履之而信。葉限因衣翠紡衣，躡履而進，色若天人也。始具事於王。載魚骨與葉限俱還國。其母及女即為飛石擊死，洞人哀之，埋在石坑，命曰「懊女冢」。洞人以為媒祀，求女必應。

tuó hàn wáng zhì guó, yǐ yè xiàn wèi shàng fù. yī nián, wáng tān qiú qí yú yú gǔ, bǎo yù wú xiàn. yú nián bù fù yīng, wáng nǎi zàng yú gǔ gàn hǎi àn, yòng zhū bǎi hú cáng zhī, yǐ jīn wèi jì. zhì zhēng zú pàn shí, jiāng fā yǐ shàn jūn. yī xī, wèi hǎi cháo suǒ lún.
陀汗王至國，以葉限為上婦。一年，王貪求祈於魚骨，寶玉無限。逾年不復應，王乃葬魚骨幹海岸，用珠百斛藏之，以金為際。至征卒叛時，將發以贍軍。一夕，為海潮所淪。

chéng shì jiù jiā rén lǐ shì yuán suǒ shuō, shì yuán běn yōng zhōu dòng zhōng rén, duō jì dé nán zhōng guài shì.
成式舊家人李士元所說，士元本邕州洞中人，多記得南中怪事。