zǐ yuē: xī zhě míng wáng zhī yǐ xiào zhì tiān xià yě, bù gǎn yí xiǎo guó zhī chén, ér kuàng yú gōng hóu bó zi nán hū? gù dé wàn guó zhī huān xīn, yǐ shì qí xiān wáng. zhì guó zhě, bù gǎn wǔ yú guān guǎ, ér kuàng yú shì mín hū? gù dé bǎi xìng zhī huān xīn, yǐ shì qí xiān jūn. zhì jiā zhě, bù gǎn shī yú chén qiè, ér kuàng yú qī zǐ hū? gù dé rén zhī huān xīn, yǐ shì qí qīn. fū rán, gù shēng zé qīn ān zhī, jì zé guǐ xiǎng zhī. shì yǐ tiān xià hé píng, zāi hài bù shēng, huò luàn bù zuò. gù míng wáng zhī yǐ xiào zhì tiān xià yě rú cǐ. shī yún: yǒu jué dé xíng, sì guó shùn zhī.
子曰：「昔者明王之以孝治天下也，不敢遺小國之臣，而況於公、侯、伯、子、 男乎？故得萬國之歡心，以事其先王。治國者，不敢侮於鰥寡，而況於士民乎？ 故得百姓之歡心，以事其先君。治家者，不敢失於臣妾，而況於妻子乎？故得人 之歡心，以事其親。夫然，故生則親安之，祭則鬼享之。是以天下和平，災害不 生，禍亂不作。故明王之以孝治天下也如此。《詩》云：『有覺德行，四國順 之。』」