shèng guǒ sì, táng gān níng jiān, wú zhe chán shī jiàn. qí dì sōng jìng pán yū, jiàn cóng chán shui jué. luó shā shí zài qí qián, fèng huáng shān liè qí hòu, jiāng jǐng zhī shèng wú guò cǐ. chū nán tǎ ér shàng, jí qí dì yě. sòng xī níng jiān, zài sì sēng qīng shùn zhù cǐ. shùn yuē jiè guǎ jiāo, wú dà gù bù rù chéng shì. shì fū yǒu yǐ mǐ sù kuì zhě, shòu bù guò shù dòu, àng zhù jǐ shàng, rì qǔ èr sān hé dàn zhī, shū sǔn zhī gōng, héng quē fá yě. yī rì, dōng pō zhì shèng guǒ, jiàn bì jiān yǒu xiǎo shī yún: zhú àn bù tōng rì, quán shēng luò rú yǔ. chūn fēng zì yǒu qī, táo lǐ luàn shēn wù. wèn shuí suǒ zuò, huò yǐ qīng shùn duì. dōng pō jí yǔ jiē tán, shēng míng dùn qǐ.
勝果寺，唐乾寧間，無着禪師建。其地松徑盤紆，澗淙潺氵爵。羅剎石在其前，鳳凰山列其後，江景之勝無過此。出南塔而上，即其地也。宋熙寧間，在寺僧清順住此。順約介寡交，無大故不入城市。士夫有以米粟饋者，受不過數斗，盎貯几上，日取二三合啖之，蔬筍之供，恆缺乏也。一日，東坡至勝果，見壁間有小詩云：「竹暗不通日，泉聲落如雨。春風自有期，桃李亂深塢。」問誰所作，或以清順對。東坡即與接談，聲名頓起。

sēng yuán jìng shèng guǒ sì shī:
僧圓淨《勝果寺》詩：

shēn lín róng niǎo dào, gǔ dòng yǐn chūn luó. tiān jiǒng wén cháo zǎo, jiāng kōng de yuè duō.
深林容鳥道，古洞隱春蘿。天迥聞潮早，江空得月多。

bīng shuāng cóng cǎo mù, zhōu jí wán fēng bō. yán xià yōu qī chù, shí wén bái shí gē.
冰霜叢草木，舟楫玩風波。岩下幽棲處，時聞白石歌。

sēng chù mò shèng guǒ sì shī:
僧處默《勝果寺》詩：

lù zì zhōng fēng shàng, pán huí chū bì luó. dào jiāng wú dì jǐn, gé àn yuè shān duō. gǔ mù cóng qīng ǎi, yáo tiān jìn bái bō. xià fāng chéng guō jìn, zhōng qìng zá shēng gē.
路自中峰上，盤迴出薜蘿。到江吳地盡，隔岸越山多。古木叢青藹，遙天浸白波。下方城郭近，鐘磬雜笙歌。