bào wǔ shī yǐ dào héng wén, jū cháng ān zhōng, shī ér shì zhě qiān shù. měi xī dú chǔ yī shì, hé hù chè zhú. cháng yǒu sēng yú mén xì shì zhī, jiàn yǒu qìng yún zì kǒu zhōng chū. hòu nián jiǔ shí zú, shí fāng dà shǔ, ér qí shī wú wěi bài. táng zǎi xiàng dì wǔ qí yǔ shī shàn, jí zú, lái zhì sāng, jiāng yǐ xiāng rǔ guàn qí kǒu, yǐ ér yǒu xiáng guāng zì kǒu chū, huǎng rán sì zhào. gōng shén qí zhī. huò yuē:" fú yǒu qìng xiáng guāng, jīn bào yù shī yǒu zhī, zhēn fú yǐ."
抱五师以道行闻，居长安中，师而事者千数。每夕独处一室，阖户撤烛。尝有僧于门隙视之，见有庆云自口中出。后年九十卒，时方大暑，而其尸无萎败。唐宰相第五琦与师善，及卒，来治丧，将以香乳灌其口，已而有祥光自口出，晃然四照。公甚奇之。或曰：“佛有庆祥光，今抱玉师有之，真佛矣。”