kāi yuán zhōng, yáng shèn jīn wèi yù shǐ zhōng chéng. yī rì, jiāng rù cháo, jiā tóng kāi qí wài mén. jì qǐ suǒ, qí mén jìn bù kě jiě. shèn jīn qiě jīng qiě yì. jì tiān jiàng xiǎo, qí dǎo cóng lì zì wài jiàn shèn jīn mén yǒu yè chā, zhǎng zhàng yú, zhuàng jí yì, lì yú yǔ xià, yǐ zuǒ yòu shǒu jìn qí mén, huǒ wěn diàn móu, pàn gù zuǒ yòu. cóng lì jiàn zhī, jù jīng chù sì qù. jiǔ ér qú zhōng yú mǎ rén wù shāo duō, qí yè chā fāng nán xiàng ér qù. xíng zhě jiàn zhī, xián pì yì pū dì. shèn jīn wén qí shì, jù shén. hòu yuè yú, suì wèi lǐ lín fǔ suǒ wū, dì xiōng jiē zhū sǐ.
开元中，杨慎矜为御史中丞。一日，将入朝，家童开其外门。既启锁，其门噤不可解。慎矜且惊且异。洎天将晓，其导従吏自外见慎矜门有夜叉，长丈余，状极异，立于宇下，以左右手噤其门，火吻电眸，盼顾左右。従吏见之，惧惊怵四去。久而衢中舆马人物稍多，其夜叉方南向而去。行者见之，咸辟易仆地。慎矜闻其事，惧甚。后月余，遂为李林甫所诬，弟兄皆诛死。