tiān mìng zhī wèi xìng shuài xìng zhī wèi dào xiū dào zhī wèi jiào.
天命之谓性；率性之谓道；修道之谓教。

dào yě zhě, bù kě xū yú lí yě kě lí, fēi dào yě. shì gù jūn zǐ jiè shèn hū qí suǒ bù dǔ, kǒng jù hū qí suǒ bù wén.
道也者，不可须臾离也；可离，非道也。是故君子戒慎乎其所不睹，恐惧乎其所不闻。

mò jiàn hū yǐn, mò xiǎn hū wēi. gù jūn zǐ shèn qí dú yě.
莫见乎隐，莫显乎微。故君子慎其独也。

xǐ nù āi yuè zhī wèi fā, wèi zhī zhōng. fā ér jiē zhōng jié, wèi zhī hé. zhōng yě zhě, tiān xià zhī dà běn yě. hé yě zhě, tiān xià zhī dá dào yě.
喜、怒、哀、乐之未发，谓之中。发而皆中节，谓之和。中也者，天下之大本也。和也者，天下之达道也。

zhì zhōng hé, tiān dì wèi yān, wàn wù yù yān.
致中和，天地位焉，万物育焉。