chuán
【傳】

èr shí yī nián xià wǔ yuè, yuè rén shǐ lái.
二十一年夏五月，越人始來。

qiū bā yuè, gōng jí qí hóu zhū zi méng yú gù. qí rén zé qǐ shǒu, yīn gē zhī yuē: lǔ rén zhī gāo, shù nián bù jué, shǐ wǒ gāo dǎo. wéi qí rú shū, yǐ wèi èr guó yōu. shì xíng yě, gōng xiān zhì yú yáng gǔ. qí lǘ qiū xī yuē: jūn rǔ jǔ yù zhǐ, yǐ zài guǎ jūn zhī jūn. qún chén jiāng chuán jù yǐ gào guǎ jūn, bǐ qí fù yě, jūn wú nǎi qín. wèi pú rén zhī wèi cì, qǐng chú guǎn yú zhōu dào. cí yuē: gǎn qín pú rén?
秋八月，公及齊侯、邾子盟於顧。齊人責稽首，因歌之曰：「魯人之皋，數年不覺，使我高蹈。唯其儒書，以為二國憂。」是行也，公先至於陽穀。齊閭丘息曰：「君辱舉玉趾，以在寡君之軍。群臣將傳遽以告寡君，比其復也，君無乃勤。為僕人之未次，請除館於舟道。」辭曰：「敢勤僕人？」