chuán
【传】

èr shí yī nián xià wǔ yuè, yuè rén shǐ lái.
二十一年夏五月，越人始来。

qiū bā yuè, gōng jí qí hóu zhū zi méng yú gù. qí rén zé qǐ shǒu, yīn gē zhī yuē:" lǔ rén zhī gāo, shù nián bù jué, shǐ wǒ gāo dǎo. wéi qí rú shū, yǐ wéi èr guó yōu." shì xíng yě, gōng xiān zhì yú yáng gǔ. qí lǘ qiū xī yuē:" jūn rǔ jǔ yù zhǐ, yǐ zài guǎ jūn zhī jūn. qún chén jiāng chuán jù yǐ gào guǎ jūn, bǐ qí fù yě, jūn wú nǎi qín. wèi pú rén zhī wèi cì, qǐng chú guǎn yú zhōu dào." cí yuē:" gǎn qín pú rén?"
秋八月，公及齐侯、邾子盟于顾。齐人责稽首，因歌之曰：“鲁人之皋，数年不觉，使我高蹈。唯其儒书，以为二国忧。”是行也，公先至于阳穀。齐闾丘息曰：“君辱举玉趾，以在寡君之军。群臣将传遽以告寡君，比其复也，君无乃勤。为仆人之未次，请除馆于舟道。”辞曰：“敢勤仆人？”