jīng, cháng dào yě
經，常道也。
qí zài yú tiān, wèi zhī mìng qí fù yú rén, wèi zhī xìng
其在於天，謂之命；其賦於人，謂之性。
qí zhǔ yú shēn, wèi zhī xīn
其主於身，謂之心。
xīn yě, xìng yě, mìng yě, yī yě
心也，性也，命也，一也。
tōng rén wù, dá sì hǎi, sāi tiān dì, gèn gǔ jīn, wú yǒu hū fú jù, wú yǒu hū fú tóng, wú yǒu hū huò biàn zhě yě, shì cháng dào yě
通人物，達四海，塞天地，亘古今，無有乎弗具，無有乎弗同，無有乎或變者也，是常道也。
qí yīng hū gǎn yě, zé wèi cè yǐn, wèi xiū wù, wèi cí ràng, wéi shì fēi qí jiàn yú shì yě, zé wèi fù zǐ zhī qīn, wèi jūn chén zhī yì, wèi fū fù zhī bié, wèi cháng yòu zhī xù, wèi péng yǒu zhī xìn
其應乎感也，則為惻隱，為羞惡，為辭讓，為是非；其見於事也，則為父子之親，為君臣之義，為夫婦之別，為長幼之序，為朋友之信。
shì cè yǐn yě, xiū wù yě, cí ràng yě, shì fēi yě shì qīn yě, yì yě, xù yě, bié yě, xìn yě, yī yě
是惻隱也，羞惡也，辭讓也，是非也；是親也，義也，序也，別也，信也，一也。
jiē suǒ wèi xīn yě, xìng yě, mìng yě
皆所謂心也，性也，命也。
tōng rén wù, dá sì hǎi, sāi tiān dì, gèn gǔ jīn, wú yǒu hū fú jù, wú yǒu hū fú tóng, wú yǒu hū huò biàn zhě yě, shì cháng dào yě
通人物，達四海，塞天地，亘古今，無有乎弗具，無有乎弗同，無有乎或變者也，是常道也。
yǐ yán qí yīn yáng xiāo xī zhī xíng yān, zé wèi zhī yì yǐ yán qí jì gāng zhèng shì zhī shī yān, zé wèi zhī shū yǐ yán qí gē yǒng xìng qíng zhī fā yān, zé wèi zhī shī yǐ yán qí tiáo lǐ jié wén zhī zhe yān, zé wèi zhī lǐ yǐ yán qí xīn xǐ hé píng zhī shēng yān, zé wèi zhī lè yǐ yán qí chéng wěi xié zhèng zhī biàn yān, zé wèi zhī chūn qiū
以言其陰陽消息之行焉，則謂之《易》；以言其紀綱政事之施焉，則謂之《書》；以言其歌詠性情之發焉，則謂之《詩》；以言其條理節文之着焉，則謂之《禮》；以言其欣喜和平之生焉，則謂之《樂》；以言其誠偽邪正之辨焉，則謂之《春秋》。
shì yīn yáng xiāo xī zhī xíng yě, yǐ zhì yú chéng wěi xié zhèng zhī biàn yě, yī yě, jiē suǒ wèi xīn yě, xìng yě, mìng yě
是陰陽消息之行也，以至於誠偽邪正之辨也，一也，皆所謂心也，性也，命也。
tōng rén wù, dá sì hǎi, sāi tiān dì, gèn gǔ jīn, wú yǒu hū fú jù, wú yǒu hū fú tóng, wú yǒu hū huò biàn zhě yě
通人物，達四海，塞天地，亘古今，無有乎弗具，無有乎弗同，無有乎或變者也。
fū shì zhī wèi liù jīng
夫是之謂六經。
liù jīng zhě fēi tā, wú xīn zhī cháng dào yě
六經者非他，吾心之常道也。
shì gù yì yě zhě, zhì wú xīn zhī yīn yáng xiāo xī zhě yě shū yě zhě, zhì wú xīn zhī jì gāng zhèng shì zhě yě shī yě zhě, zhì wú xīn zhī gē yǒng xìng qíng zhě yě lǐ yě zhě, zhì wú xīn zhī tiáo lǐ jié wén zhě yě lè yě zhě, zhì wú xīn zhī xīn xǐ hé píng zhě yě chūn qiū yě zhě, zhì wú xīn zhī chéng wěi xié zhèng zhě yě
是故《易》也者，志吾心之陰陽消息者也；《書》也者，志吾心之紀綱政事者也；《詩》也者，志吾心之歌詠性情者也；《禮》也者，志吾心之條理節文者也；《樂》也者，志吾心之欣喜和平者也；《春秋》也者，志吾心之誠偽邪正者也。
jūn zǐ zhī yú liù jīng yě, qiú zhī wú xīn zhī yīn yáng xiāo xī ér shí xíng yān, suǒ yǐ zūn yì yě qiú zhī wú xīn zhī jì gāng zhèng shì ér shí shī yān, suǒ yǐ zūn shū yě qiú zhī wú xīn zhī gē yǒng xìng qíng ér shí fā yān, suǒ yǐ zūn shī yě qiú zhī wú xīn zhī tiáo lǐ jié wén ér shí zhe yān, suǒ yǐ zūn lǐ yě qiú zhī wú xīn zhī xīn xǐ hé píng ér shí shēng yān, suǒ yǐ zūn lè yě qiú zhī wú xīn zhī chéng wěi xié zhèng ér shí biàn yān, suǒ yǐ zūn chūn qiū yě
君子之於六經也，求之吾心之陰陽消息而時行焉，所以尊《易》也；求之吾心之紀綱政事而時施焉，所以尊《書》也；求之吾心之歌詠性情而時發焉，所以尊《詩》也；求之吾心之條理節文而時着焉，所以尊《禮》也；求之吾心之欣喜和平而時生焉，所以尊《樂》也；求之吾心之誠偽邪正而時辨焉，所以尊《春秋》也。
gài xī zhě shèng rén zhī fú rén jí, yōu hòu shì, ér shù liù jīng yě, yóu zhī fù jiā zhě zhī fù zǔ, lǜ qí chǎn yè kù cáng zhī jī, qí zǐ sūn zhě, huò zhì yú yí wàng sàn shī, zú kùn qióng ér wú yǐ zì quán yě, ér jì jí qí jiā zhī suǒ yǒu yǐ yí zhī, shǐ zhī shì shǒu qí chǎn yè kù cáng zhī jī ér xiǎng yòng yān, yǐ miǎn yú kùn qióng zhī huàn
蓋昔者聖人之扶人極，憂後世，而述六經也，由之富家者之父祖，慮其產業庫藏之積，其子孫者，或至於遺忘散失，卒困窮而無以自全也，而記籍其家之所有以貽之，使之世守其產業庫藏之積而享用焉，以免於困窮之患。
gù liù jīng zhě, wú xīn zhī jì jí yě, ér liù jīng zhī shí, zé jù yú wú xīn
故六經者，吾心之記籍也，而六經之實，則具於吾心。
yóu zhī chǎn yè kù cáng zhī shí jī, zhǒng zhǒng sè sè, jù cún yú qí jiā, qí jì jí zhě, tè míng zhuàng shù mù ér yǐ
猶之產業庫藏之實積，種種色色，具存於其家，其記籍者，特名狀數目而已。
ér shì zhī xué zhě, bù zhī qiú liù jīng zhī shí yú wú xīn, ér tú kǎo suǒ yú yǐng xiǎng zhī jiān, qiān zhì yú wén yì zhī mò, kēng kēng rán yǐ wéi shì liù jīng yǐ
而世之學者，不知求六經之實於吾心，而徒考索於影響之間，牽制於文義之末，硜硜然以為是六經矣。
shì yóu fù jiā zhī zǐ sūn, bù wù shǒu shì xiǎng yòng qí chǎn yè kù cáng zhī shí jī, rì yí wàng sàn shī, zhì wéi jù rén gài fū, ér yóu xiāo xiāo rán zhǐ qí jì jí yuē: sī wú chǎn yè kù cáng zhī jī yě! hé yǐ yì yú shì? wū hū! liù jīng zhī xué, qí bù míng yú shì, fēi yī zhāo yī xī zhī gù yǐ
是猶富家之子孫，不務守視享用其產業庫藏之實積，日遺忘散失，至為窶人丐夫，而猶囂囂然指其記籍曰：「斯吾產業庫藏之積也！」何以異於是？嗚呼！六經之學，其不明於世，非一朝一夕之故矣。
shàng gōng lì, chóng xié shuō, shì wèi luàn jīng xí xùn gǔ, zhuàn jì sòng, méi nì yú qiǎn wén xiǎo jiàn, yǐ tú tiān xià zhī ěr mù, shì wèi wǔ jīng chǐ yín cí, jìng guǐ biàn, shì jiān xīn dào xíng, zhú shì lǒng duàn, ér yóu zì yǐ wéi tōng jīng, shì wèi zéi jīng
尚功利，崇邪說，是謂亂經；習訓詁，傳記誦，沒溺於淺聞小見，以塗天下之耳目，是謂侮經；侈淫辭，競詭辯，飾奸心盜行，逐世壟斷，而猶自以為通經，是謂賊經。
ruò shì zhě, shì bìng qí suǒ wèi jì jí zhě, ér gē liè qì huǐ zhī yǐ, níng fù zhī suǒ yǐ wéi zūn jīng yě hū? yuè chéng jiù yǒu jī shān shū yuàn, zài wò lóng xī gāng, huāng fèi jiǔ yǐ
若是者，是並其所謂記籍者，而割裂棄毀之矣，寧復之所以為尊經也乎？越城舊有稽山書院，在臥龍西岡，荒廢久矣。
jùn shǒu wèi nán nán jūn dà jí, jì fū zhèng yú mín, zé kǎi rán dào mò xué zhī zhī lí, jiāng jìn zhī yǐ shèng xián zhī dào, yú shì shǐ shān yīn lìng wú jūn yíng tà shū yuàn ér yī xīn zhī, yòu wèi zūn jīng gé yú qí hòu, yuē: jīng zhèng zé shù mín xìng shù mín xìng, sī wú xié tè yǐ
郡守渭南南君大吉，既敷政於民，則慨然悼末學之支離，將進之以聖賢之道，於是使山陰另吳君瀛拓書院而一新之，又為尊經閣於其後，曰：「經正則庶民興；庶民興，斯無邪慝矣。
gé chéng, qǐng yǔ yī yán, yǐ shěn duō shì, yǔ jì bù huò cí, zé wèi jì zhī ruò shì
」閣成，請予一言，以諗多士，予既不獲辭，則為記之若是。
wū hū! shì zhī xué zhě, dé wú shuō ér qiú zhū qí xīn yān, qí yì shù hū zhī suǒ yǐ wéi zūn jīng yě yǐ
嗚呼！世之學者，得吾說而求諸其心焉，其亦庶乎知所以為尊經也矣。
。
