qiān gǔ fāng liú zhēn xiào měi, běi gōng zhī nǚ yīng ér zi. hòu néng sī zhě yì yún xī, mù lán bù zài tí yíng sǐ.
千古芳流真孝美，北宮之女嬰兒子。後能斯者亦云稀，木蘭不再緹縈死。

bèi zhōu chuán shì gǔ qīng yáng, yì shì guī gé yí kǒu xiāng. yǒu cūn míng liú sì nǚ sì, yǒu cí xiàng sù sì nǚ zhuāng.
貝州傳是古清陽，逸事閨閣遺口香。有村名留四女寺，有祠像塑四女裝。

xī nián guò cǐ děng huāng jī, qī fēng yè yǔ luò fān xí. chóng lái zuò zǎi jǐ qiū chūn, yì zhōng zhǎng gù pín kǎo hé.
昔年過此等荒跡，淒風夜雨落帆席。重來作宰幾秋春，邑中掌故頻考覈。

kǎo hé yù fēn yù wèi xiáng, yǐn zhèng shī jù wú zhǔ zhāng. tǔ yǔ zé zé shuō hàn shì, shǐ shū bǐng bǐng shù táng fāng.
考覈愈紛愈未詳，引證失據無主張。土語嘖嘖說漢世，史書炳炳數唐芳。

zhǔ táng nǚ zé guàn yǐ lái, shàng gōng xué shì lì kě sòng. míng míng wǔ nǚ sì sì zhī, rú hé yī xiàn bù dé gòng.
主唐女則冠以來，尚宮學士歷可頌。明明五女祀四之，如何一憲不得共。

zhǔ hàn qún chēng chuán shì jiā, ruò zǐ ruò dì fēn chǐ yá. zhǒng huái chā liǔ shì zhēng shí, fēi shēng yǔ zhuǎn shè fú kuā.
主漢群稱傳氏家，若姊若娣芬齒牙。種槐插柳事徵實，飛升語轉涉浮誇。

rù zhǔ chū nú xiān zhí yì, qiáng zuò fù huì tú yì yì. hé rú táng cún hàn bìng cún, táng cún qí wǔ hàn cún sì.
入主出奴鮮直義，強作附會徒異議。何如唐存漢並存，唐存其五漢存四。

yī jiā gè hái yī jiā zhēn, tóng shì yì měi wú kuī rén. shàng bào èr lǎo qú láo lì, xià quán bì shì zhēn xiào shēn.
一家各還一家真，同是懿美無虧人。上報二老劬勞力，下全畢世貞孝身。

ér shēn dàn wèi fù mǔ yǒu, chǐ xiàng rén jiān wèn gū jiù. fěn dài zhī zé jué zhōng qíng, chén hūn shì cè cháng tuán shǒu.
兒身但為父母有，恥向人間問姑舅。粉黛脂澤絕鍾情，晨昏侍側常團首。

shēng qián gù wèi gāng cháng fú, mò hòu yóu kuì bǐ bó fū. miào sì qiān nián xīn bǎi dài, píng fán cǎi cǎi jiàn pán yú.
生前固為綱常扶，歿後尤愧鄙薄夫。廟祀千年馨百代，蘋蘩采采薦盤盂。

jí jīn hé gàn hán lǐn liè, cí mén fēng qǐ yán xiǎng tiě. yì shì zhēn hún huà yún lái, jiǎo jiǎo míng yuè tóng kōng jié.
即今河干寒凜冽，祠門風起檐響鐵。意是貞魂劃雲來，皎皎明月同空潔。