yì wèi liù jīng yí xùn zǔ, shī guān wàn lǐ fēng huà jī.
易為六經彝訓祖，詩關萬里風化機。

zhōu kǒng pài wài shuí fù dé, shāng cì yán hòu zhī zhě shuí.
周孔派外誰復得，商賜言後知者誰。

chuān záo bǒ nòng dào jīn rì, jiā zì wèi shī rén zì yì.
穿鑿簸弄到今日，家自為詩人自易。

shù bù jí lǐ shù yì wàng, yín ér wú yòng yín hé yì.
數不及理數亦妄，吟而無用吟何益。

jīng fáng bèi, wǎn táng shī,
京房輩，晚唐詩，

bèi miù zhī qú lí zhī mí. suī bù néng wéi běn zhēn lèi,
悖謬之渠漓之靡。雖不能為本真累，

néng wù lái zhě tāo tāo dì. yín mù duō yuán kuí bì zhào,
能誤來者滔滔地。鄞幕多緣奎壁照，

tiě zuò jǐ liáng zhǔ gōng dào. yǒu shí fā jīng běn zhǐ zuò hǔ pí,
鐵做脊樑主公道。有時發經本旨坐虎皮，

yǒu shí xù gǔ zhèng yīn chì chán zào. lǎo fū mào yǐ bù chū shān,
有時續古正音斥蟬噪。老夫耄矣不出山，

sù xué yǐ duò hán huī xián. zhuō zāi sī wén yǒu kě zōng,
宿學已墮寒灰閒。卓哉斯文有可宗，

shēn suī bù qián xīn yǐ pān. èr sōng zhǔ rén hū chuán yì,
身雖不前心已攀。二松主人忽傳意，

wèi céng chǐ jí qióng xìng le. shēng lái qiàn shí hán jīng zhōu,
謂曾齒及窮姓了。生來欠識韓荊州，

wǒ yì zì fēn chén wú jǐ. cǐ xīn hú wéi hū lái zāi,
我亦自分陳無己。此心胡為乎來哉，

qīng fēng míng yuè gān dǎn kāi. mǎn tiān xià shì shì wèi shì,
清風明月肝膽開。滿天下是事為事，

zhōng guī mǐn shǒu jīng lún cái. rén wén suǒ yǐ jīng tiān dì,
終歸敏手經綸才。人文所以經天地，

zhí xū xiān jiē shān huǒ bēn. mín shì suǒ yǐ shòu gēn běn,
直須掀揭山火賁。民事所以壽根本，

yào shǐ rén rén gē jì zuì. zì gù guāng yīn pò xià chōng,
要使人人歌既醉。自顧光陰迫下舂，

yóu yù shì mù rú shù gōng. bù néng sòng tài jiāo yú fēng yún zhī biǎo,
猶欲拭目儒術功。不能頌泰交於風雲之表，

yì kě gē fēng nián yú quǎn mǔ zhī zhōng.
亦可歌豐年於畎畝之中。