strong lì shǐ lái yuán strong
歷史來源

dòu yuán chū
「竇」源出;

dòu chū zì sì xìng. yǐ shì wèi shì, jù fēng sú yǎn yì jí xīn táng shū zǎi xiàng shì xì biǎo suǒ zài, xià cháo xià hòu shì dì xiāng shī guó bèi shā. qí fēi yǒu réng fāng huái yùn, cóng dòu zhōng táo chū, bēn guī niáng jiā yǒu réng shān dōng jì níng shì , shēng yǒu yí fù zi shào kāng. hòu shào kāng zhōng xìng, wèi xià wáng. èr zǐ yuē zhù, yuē lóng, liú jū yǒu réng, zhú wèi dòu shì.
「竇」出自「姒」姓。已事為氏，據《風俗演義》及《新唐書．宰相世系表》所載，夏朝夏后氏帝相失國被殺。其妃有仍方懷孕，從「竇」中逃出，奔歸娘家有仍 (山東濟寧市 )，生有遺腹子少康。後少康中興，為夏王。二子曰「杼」，曰「龍」，留居有仍，逐為「竇」氏。

yòu gǔ dài dī zú fēn bù zài xiá xī, gān sù, sì chuān yī dài yì yǒu dòu shì.
又 ; 古代氐族 (分布在陜西，甘肅，四川一帶)亦有「竇」氏。

strong jiā zú míng rén strong
家族名人

dòu tài hòu qián 205 qián 135
竇太后 (前205 ~ 前135)

zhōng huá dì guó huáng lǎo xué pài de zuì hòu yī gè dài biǎo rén wù, míng yī, hé běi qīng hé jùn guān jīn rén, zài lǚ hòu shí bèi xuǎn rù gōng. lǚ hòu shǎng cì měi gè zhū hóu wáng gōng nǚ wǔ míng, dòu yī yě zài bèi xuǎn zhī liè. yīn jiā zài qīng hé, dòu jī qǐng qiú fēn pèi de huàn guān bǎ tā fēn dào lí jiā jiào jìn de zhào guó qù. dàn huàn guān bǎ shì gěi wàng le, tā bèi fēn pèi dào dài guó qù, jiù zhè yàng tā dào le dài guó, dàn dài wáng liú héng fēi cháng xǐ huān tā, hé tā shēng le liú qǐ hé liú wǔ. dòu jī xìn fèng huáng lǎo zhī xué dào jiā xué shuō, huáng zhǐ huáng dì, lǎo zhǐ lǎo zi. zhǔ zhāng wú wèi ér zhì, kuān zhèng dài mín zài tā de yǐng xiàng xià, jǐng dì liú qǐ yǐ huáng lǎo zhì guó, zài yǐ hòu de rì zi lǐ huáng lǎo sī xiǎng chéng wèi zhì shì de zhǔ liú sī xiǎng zhí dào dòu tài hòu shì shì wèi zhǐ, lì jīng wén, jǐng èr cháo, zài tā shì shì qián hàn wǔ dì yě bù gǎn zhòng yòng rú shēng.
中華帝國黃老學派的最後一個代表人物，名「漪」，河北清河郡觀津人，在呂后時被選入宮。呂后賞賜每個諸侯王宮女五名，竇漪也在被選之列。因家在清河，竇姬請求分配的宦官把她分到離家較近的趙國去。但宦官把事給忘了，她被分配到代國去，就這樣她到了代國，但代王劉恆非常喜歡她，和她生了劉啟和劉武。竇姬信奉黃老之學(道家學說，「黃」指黃帝，「老」指「老子」。主張無為而治，寬政待民) 在她的影向下，景帝劉啟以黃老治國，在以後的日子裡黃老思想成為治世的主流思想直到竇太后逝世為止，歷經「文，景」二朝，再她逝世前漢武帝也不敢重用儒生。

dòu xiàn ? gōng yuán 92
竇憲 (? ～公元92）

zì bó dù, dōng hàn píng líng rén. dòu róng zhī céng sūn. hé dì shí céng chū sài sān qiān lǐ, dà pò xiōng nú, nǎi lìng bān gù zuò míng, kè shí yàn rán shān shàng, jì hàn gōng dé. hái bài dà jiāng jūn, zú dǎng mǎn cháo, hòu yīn zhuān quán yòng shì, wèi hé dì cì sǐ.
字伯度，東漢平陵人。竇融之曾孫。和帝時曾出塞三千里，大破匈奴，乃令班固作銘，刻石燕然山上，紀漢功德。還拜大將軍，族黨滿朝，後因專權用事，為和帝賜死。

dòu jiàn dé 573 621
竇建德 (573～621）

suí cháo zhāng nán rén. suí mò jù hé běi, zì chēng xià wáng, wèi táng tài zōng qín shā.
隋朝漳南人。隋末據河北，自稱夏王，為唐太宗擒殺。

strong dì wàng fēn bù strong
地望分布

xiá xī fú fēng jùn, hé běi guān jīn jùn, hé nán hé nán jùn.
陜西扶風郡，河北觀津郡，河南河南郡。