strong lì shǐ lái yuán strong
歷史來源

fàn yuán chū
「范」源出;

yǐ yì wèi shì, jù yuán hé xìng zuǎn jí tōng zhì shì zú lüè zài, dì yáo yì sūn liú lèi zhī hòu, zài zhōu wèi táng dù shì, qiān yú dù yì xiá xī xī ān dōng nán, shí chēng dù bó. zhōu xuān wáng shā dù bó, qí zi táo bèn jìn guó dān rèn shì shī. céng sūn shì huì. shí yì yú fàn yì hé nán fàn xiàn, shì chēng fàn wǔ zi, zi sūn zhú yǒu fàn shì.
以邑為氏，據《元和姓纂》及《通志．氏族略》載，帝堯裔孫劉累之後，在周為唐杜氏，遷於杜邑（陜西西安東南），時稱杜伯。周宣王殺杜伯，其子逃奔晉國擔任士師。曾孫士會。食邑於范邑（河南范縣），世稱范武子，子孫逐有范氏。

strong jiā zú míng rén strong
家族名人

fàn lǐ
范蠡

fàn jū qián? qián 225
范雎（前？～前225)

zì shū. zhàn guó shí cè shì, wèi rén, shàn kǒu biàn, yǐ yuǎn jiāo jìn gōng de cè lüè yóu shuō qín zhāo wáng, zhāo wáng yuè, guān bài qín xiāng, fēng yīng hóu.
字叔。戰國時策士，魏人，善口辯，以遠交近攻的策略遊說秦昭王，昭王悅，官拜秦相，封應侯。

fàn zēng qián 275 qián 204
范增 （前275～前204)

qín mò cháo jīn hé nán shěng suī xiàn nán rén, xiàng yǔ de móu shì, fǔ xiàng yǔ chēng bà zhū hóu, yǔ zhōng hàn fǎn jiān ér yí fàn zēng, suì qì yǔ ér guī, jū fā yú bèi ér zú. yì chēng wèi yà fù.
秦末巢（今河南省睢縣南）人，項羽的謀士，輔項羽稱霸諸侯，羽中漢反間而疑范增，遂棄羽而歸，疽發於背而卒。亦稱為亞父。

fàn zhòng yān 989 1052
范仲淹 （989～1052）

fàn chéng dà 1126 1193
范成大（ 1126～1193）

zì zhì néng, hào shí hú jū shì. sòng jiāng sū shěng wú xiàn rén, yǒu wén míng, yóu gōng shī, yǔ lù yóu yáng wàn lǐ qí míng, guān zhì cān zhī zhèng shì. zhe yǒu shí hú jí lǎn pèi lù guì hǎi yú héng zhì děng.
字致能，號石湖居士。宋江蘇省吳縣人，有文名，尤工詩，與陸游、楊萬里齊名，官至參知政事。着有石湖集、攬轡錄、桂海虞衡志等。

strong dì wàng fēn bù strong
地望分布

shān dōng gāo píng jùn.
山東高平郡。