bào piáo zǐ yuē: yóu yú zài róng, ér qín mù wéi yōu. chǔ shā dé chén, ér jìn wén nǎi xǐ. lè yì chū ér yàn huài, zhǒng lí rù ér yuè bà. pò guó wáng jiā, shī shì zhě yě. qǐ tú yǒu zhī zhě zhòng, wú zhī zhě qīng ér yǐ zāi! liǔ huì zhī mù, yóu cuò yuán kòu zhī ruì, kuàng yú zuò zhī yú cháo tíng hū? gàn mù zhī yǐn, yóu tuì jiàn jìng zhī gōng, kuàng yú zhì zhī yú duān yòu hū? zhì dōu zhī xiàng, shǐ jìn lǔ zhèn shè. kǒng míng zhī shī, yóu lìng dà guó qǐn fēng. yǐ cǐ yù wǔ, zé dì bì bù qīn yǐ yǐ cǐ lǜ shī, zé zhǔ bì bù rǔ yǐ.
抱朴子曰：由余在戎，而秦穆惟憂。楚殺得臣，而晉文乃喜。樂毅出而燕壞，種蠡入而越霸。破國亡家，失士者也。豈徒有之者重，無之者輕而已哉!柳惠之墓，猶挫元寇之銳，況於坐之於朝廷乎？干木之隱，猶退踐境之攻，況於置之於端右乎?郅都之象，使勁虜振懾。孔明之屍，猶令大國寢鋒。以此禦侮，則地必不侵矣;以此率師，則主必不辱矣。

shì yǐ míng zhǔ lǚ shù bó yú qióng xiàng, yáng zhì yǔ yú cuì lín, fēi qiào chē yú hé liáng, pì sì mén ér bù juàn, bù lìn jīn bì, bù yuǎn qiān lǐ, bù dàn qū jǐ, bù chǐ bēi cí, ér yǐ zhì xián wèi shǒu wù, dé shì wèi zhòng bǎo. jǔ zhī zhě shòu shàng shǎng, bì zhī zhě wèi qiè wèi.
是以明主旅束帛於窮巷，揚滯羽於瘁林，飛翹車於河梁，辟四門而不倦，不吝金璧，不遠千里，不憚屈己，不恥卑辭，而以致賢為首務，得士為重寶。舉之者受上賞，蔽之者為竊位。

gù gōng dàn zhí zhì yú bái wū, qín shào bài chāng yú zhāng shēng. zōu zi shè jìng, ér yàn jūn yōng huì zhuāng zhōu wèi shí, ér zhào huì sǒng lì. jìn píng jiē hài táng, jiǎo bì ér zuò bù gǎn zhèng qí rèn zhī zào jì qiū, suī pín fán ér bù cí qí láo. chǔ wáng shòu chī yú bǎo shēn, jiǎn qù jiǎ yú gōng lú, bǐ suī jiàng gāo yì mǎn, yǐ guì xià jiàn, zhōng yì bìng mù yǐ yuǎn qí míng, jiǎ ěr yǐ guǎng qí cōng. lóng téng hǔ jù, yí qí rán yě.
故公旦執贄於白屋，秦邵拜昌於張生。鄒子涉境，而燕君擁彗;莊周未食，而趙惠竦立。晉平接亥唐，腳痹而坐不敢正;齊任之造稷丘，雖頻繁而不辭其勞。楚王受笞於保申，□簡去甲於公廬，彼雖降高抑滿，以貴下賤，終亦並目以遠其明，假耳以廣其聰。龍騰虎踞，宜其然也。