suì bǐng shēn sān yuè sān rì, chén yòng bīn liú bāng ruì hú jí gǔ yǔ yǔ jǔ xiū xiè gù shì, huì yú jìng hú yī qǔ jiù suǒ, wèi hóng xǐ guān. jīn yì wèi sì, yáo wàng lán tíng, zhāo yì shǎo lèi zhī, zhù cí yún: mǒu suì yuè rì gǎn gào jìn yòu jiāng jūn wáng gōng, wéi gōng shū fǎ zào huà xiōng fǔ, qiān suì zhī shàng bù néng fā qí duān, qiān suì zhī xià bù dé fāng qí wǔ, bǐ gāo cái yǔ yuǎn shí fū, gù bù dài xī shù. mǒu děng báo yóu huì jī, fǔ yǎng jīn gǔ, fǔ shān chuān qí yǒng kǎi, shāng suì yuè zhī bù yǔ, yùn zǎo huáng wū, yòng gào shí xù. lín fēng yǒu huái, yǔn tì rú yǔ. lǐ jìng zhǔ sēng chí jiǔ chū shāng kè, kè yì fǎn shāng yān. wèn xìng míng, bù gào yǐ chū, xún liǔ yīn fù yǐn chūn bō qiáo shàng huān shén. yǒu hào gē zhě, yǒu dèng mù shì tài xū zhě, yǒu lián jǔ dà bái bù zhì zhě. fú chuán zì yǔ miào fǎn chū qiáo xià yǎng jiàn, xián jīng yǐ wèi yì rén. jiān yǒu qǐ fù zuò xuān xiào yì bù xiá xù, huò gǎn kǎi yán yuē: lè zāi zī yóu, qǐ jiǎn yǒng hé shí hū! cǐ qù lán tíng bù yī shè, ér jìn fēng jǐng yóu xī zhī fēng jǐng, shān chuān yóu xī zhī shān chuān, jǐng yì chéng guō suī shí yǒu biàn gèng, yì qǐ dà yì xiàng rì zhī jǐng yì chéng guō xié. tiān yùn wú qíng, hū qí qiān nián, jìn rén fēng liú yùn jí, yōng kě fù jiàn! fāng qí liú lián shāng yǒng, fǔ yǎng xìng huái, sì zhī jīn rì yǒu gǎn yú qí yán zhě yǐ. hòu zhī shì jīn, zhèng wèi wǒ bèi fā. jù zhī qiān nián hòu, fù yǒu gāo kuàng rú wǒ bèi zhě, jǔ jiǔ xiāng lèi, qí rén wèi shuí zāi! qí yán wèi hé zāi! yú shì xiāng gù tàn xī. yú jiě zhī yuē: bù rán, qiān wàn shì yī rì zhī jī yě, qiān wàn rén yī qì zhī fēn yě, sǐ sǐ shēng shēng yú tiān dì jiān, rú yuè chuán shě, lái zhě bù dé bù wǎng, wǎng zhě bù dé bù lái, chōng chōng ér wèi sì yě. yòu ān zhī jìn rén bù fù wèi wǒ bèi, wǒ bèi bù cháng wèi jìn rén yě zāi! ér yǐ sǐ shēng wèi dà zhě, qián cǐ gài wèi wù ěr. yú shì sì rén xiāng gù ér xiào, xiāng xié fú ér xià, fēn liú shāng, qǔ shuǐ yùn, fù shī zhōu zhōng.
歲丙申三月三日，陳用賓劉邦瑞胡汲古與予舉修褉故事，會於鏡湖一曲舊所，謂鴻禧觀。今易為寺，遙望蘭亭，招逸少酹之，祝辭云：某歲月日敢告晉右將軍王公，惟公書法造化胸腑，千歲之上不能發其端，千歲之下不得方其武，彼高才與遠識夫，故不待悉數。某等薄遊會稽，俛仰今古，俯山川其永慨，傷歲月之不與，薀藻潢污，用告時序。臨風有懷，隕涕如雨。禮竟主僧持酒出觴客，客亦返觴焉。問姓名，不告以出，循柳陰復飲春波橋上歡甚。有浩歌者，有瞪目視太虛者，有連舉大白不置者。浮船自禹廟返出橋下仰見，咸驚以為異人。間有起復坐喧笑亦不暇恤，或感慨言曰：樂哉茲遊，豈減永和時乎！此去蘭亭不一舍，而近風景猶昔之風景，山川猶昔之山川，井邑城郭雖時有變更，亦豈大異向日之井邑城郭邪。天運無情，忽其千年，晉人風流醞藉，庸可復見！方其留連觴詠，俯仰興懷，巳知今日有感於其言者矣。後之視今，政為我輩發。詎知千年後，復有高曠如我輩者，舉酒相酹，其人謂誰哉！其言謂何哉！於是相顧嘆息。余解之曰：不然，千萬世一日之積也，千萬人一氣之分也，死死生生於天地間，如閱傳舍，來者不得不往，往者不得不來，憧憧而未巳也。又安知晉人不復為我輩，我輩不嘗為晉人也哉！而以死生為大者，前此蓋未悟爾。於是四人相顧而笑，相攜扶而下，分流觴，曲水韻，賦詩舟中。