xué shī xiān chú wǔ sú: yī yuē sú tǐ, èr yuē sú yì, sān yuē sú jù, sì yuē sú zì, wǔ yuē sú yùn. yǒu yǔ jì, yǒu yǔ bìng, yǔ bìng yì chú, yǔ jì nán chú. yǔ bìng gǔ rén yì yǒu zhī, wéi yǔ jì zé bù kě yǒu. xū shì běn shǎi, xū shì dāng xíng. duì jù hǎo kě dé, jié jù hǎo nán dé, fā jù hǎo yóu nán dé. fā duān jì zuò jǔ zhǐ, shōu shí guì zài chū chǎng. bù bì tài zhe tí, bù bì duō shǐ shì, yā yùn bù bì yǒu chū chù, yòng shì bù bì jū lái lì. xià zì guì xiǎng, zào yǔ guì yuán. yì guì tòu chè, bù kě gé xuē sāo yǎng yǔ guì tuō sǎ, bù kě tuō ní dài shuǐ, zuì jì gǔ dǒng, zuì jì chèn tiē, yǔ jì zhí yì jì qiǎn mài jì lù wèi jì duǎn yīn yùn jì sàn huǎn, yì jì pò cù.
學詩先除五俗：一曰俗體，二曰俗意，三曰俗句，四曰俗字，五曰俗韻。有語忌，有語病，語病易除，語忌難除。語病古人亦有之，惟語忌則不可有。須是本色，須是當行。對句好可得，結句好難得，發句好尤難得。發端忌作舉止，收拾貴在出場。不必太著題，不必多使事，押韻不必有出處，用事不必拘來歷。下字貴響，造語貴圓。意貴透徹，不可隔靴搔癢；語貴脫灑，不可拖泥帶水，最忌骨董，最忌趁貼，語忌直意、忌淺脈、忌露味、忌短；音韻忌散緩，亦忌迫促。

shī nán chù zài jié wěi, pì rú fān dāo xū yòng běi rén jié wěi, ruò nán rén biàn fēi běn shǎi. xū cān huó jù, wù cān sǐ jù, cí qì kě xié háng, bù kě guāi lì.
詩難處在結尾，譬如番刀須用北人結尾，若南人便非本色。須參活句，勿參死句，詞氣可頡頏，不可乖戾。

lǜ shī nán yú gǔ shī, jué jù nán yú bā jù, qī yán lǜ shī nán yú wǔ yán lǜ shī, wǔ yán jué jù nán yú qī yán jué jù.
律詩難於古詩，絕句難於八句，七言律詩難於五言律詩，五言絕句難於七言絕句。

xué shī yǒu sān jié: qí chū bù shí hǎo è, lián piān lèi dú, sì bǐ ér chéng jì shí xiū kuì, shǐ shēng wèi suō, chéng zhī jí nán jí qí tòu chè, zé qī zòng bā héng, xìn shǒu niān lái, tóu tóu shì dào yǐ.
學詩有三節：其初不識好惡，連篇累牘，肆筆而成；既識羞愧，始生畏縮，成之極難；及其透徹，則七縱八橫，信手拈來，頭頭是道矣。

kàn shī xū zhe jīn gāng yǎn jīng, shù bù juǎn yú páng mén xiǎo fǎ chán jiā yǒu jīn gāng yǎn jīng zhī shuō, biàn jiā shù rú biàn cāng bái, fāng kě yán shī jīng gōng píng wén zhāng, xiān tǐ zhì ér hòu wén zhī gōng zhuō. shī zhī shì fēi bù bì zhēng, shì yǐ yǐ shī zhì zhī gǔ rén shī zhōng, yǔ shí zhě guān zhī ér bù néng biàn, zé zhēn gǔ rén yǐ.
看詩須着金剛眼睛，庶不呟於旁門小法（禪家有金剛眼睛之說），辨家數如辨蒼白，方可言詩（荊公評文章，先體制而後文之工拙）。詩之是非不必爭，試以已詩置之古人詩中，與識者觀之而不能辨，則真古人矣。