lǐ jī jì guì, qí zǐ bìng, bì qīn wèi zhǔ zhōu, huǒ ruò qí xū. zǐ yuē: pū qiè xìng duō, hé wèi zì kǔ ruò shì? jī duì yuē: qǐ wú rén yé? gù zǐ nián zhǎng, jī yì nián lǎo, suī yù zhǎng wèi zǐ zhǔ zhōu, qí kě dé hū?
李績既貴，其姊病，必親為煮粥，火爇其須。姊曰：「仆妾幸多，何為自苦若是？」績對曰：「豈無人耶？顧姊年長，績亦年老，雖欲長為姊煮粥，其可得乎？」

féng yuán cháng hé mén xiào yǒu, tiān xià wú bǐ. huò jū xiōng dì fú zhì, zhòu zé cóng shì, yè zé jǐn huì lǐ táng, suī bìng yì gè wò dōng xī bì, yī chuáng ér yǐ, chú fú nǎi guī sī shì. lì guān zuǒ yòu chéng, duō suǒ lí gé, cháo wú liú shì. gāo zōng dà jiàn, chì zhū zhǎng shǐ yuē: zhèn sì tǐ bù hǎo, bǎi sī zòu shì, kě gòng yuán cháng píng zhāng yǐ wén. qí wěi rèn rú cǐ. zé tiān shēn jì zhī. jí gāo zōng bēng, sì fāng duō shuō guài wàng, yǐ wèi xiáng ruì. sōng yáng lìng fán wén jìn ruì shí, zé tiān mìng shì bǎi liáo. yuán cháng zòu lùn qí yāo wàng, bù kě wū wǎng shì shù. zé tiān shén bù yuè, chū wèi lǒng zhōu cì shǐ, xún gòu hài zhī. shén lóng chū, zhào jīng qí mén wèi zhōng chén mén. yuán cháng zhōng xiào zhèng zhí, guān jué gǔ jīn, ér shén lǐ fú shàn, miǎo rán wú yī, tiān xià xián xī zhī. yuán cháng zǔ cí míng, lǐ mì zhī luàn, wèi zéi suǒ zhí. cí míng nǎi qián shǐ rén fèng biǎo jiāng dū, lùn zéi xíng shì, mì yì ér shì zhī. cí míng zhī tiān mìng yǒu guī, quàn mì guī guó, mì bù nà. zéi shuài dí ràng nù mà cí míng, míng yuē: tiān zǐ shǐ wǒ jiǎn chú ěr bèi, bù tú wèi zéi suǒ zhí, hé shā dàn shā, hé fán mà yě! ràng dà nù, luàn zhuó ér sǐ. yáng dì wén ér shāng zhī, zèng yín qīng guāng lù dài fū, shì yuē zhuàng wǔ gōng, bài èr zi wèi chéng wù láng.
馮元常闔門孝友，天下無比。或居兄弟服制，晝則從事，夜則盡會禮堂，雖病亦各臥東西壁，一床而已，除服乃歸私室。歷官左右丞，多所釐革，朝無留事。高宗大漸，敕諸長史曰：「朕四體不好，百司奏事，可共元常平章以聞。」其委任如此。則天深忌之。及高宗崩，四方多說怪妄，以為祥瑞。嵩陽令樊文進瑞石，則天命示百寮。元常奏論其妖妄，不可誣罔士庶。則天甚不悅，出為隴州刺史，尋構害之。神龍初，詔旌其門為「忠臣門」。元常忠孝正直，冠絕古今，而神理福善，眇然無依，天下咸惜之。元常祖慈明，李密之亂，為賊所執。慈明乃潛使人奉表江都，論賊形勢，密義而釋之。慈明知天命有歸，勸密歸國，密不納。賊帥翟讓怒罵慈明，明曰：「天子使我剪除爾輩，不圖為賊所執，合殺但殺，何煩罵也！」讓大怒，亂斲而死。煬帝聞而傷之，贈銀青光祿大夫，諡曰壯武公，拜二子為承務郎。

bì gòu, wèi yì zhōu zhǎng shǐ, jiān àn chá shǐ, duō suǒ jǔ zhèng, fēng sú yī biàn. xuán zōng jiàng xǐ shū yǐ wèi zhī: qīng gū jié dú xíng, yǒu gǔ rén zhī fēng. zì lín shǔ chuān, bì é dùn yì. lǎn qīng qián hòu zhí zòu, hé yì pò zhù qiú jiān. zhū shǐ zhī zhōng, zài qīng wèi zuì. nǎi cì yǐ yī fú. zhōng yú hù bù shàng shū. gòu xìng zhì xiào, chū dīng jì qīn yōu, qí xiāo shì lú shì liǎng mèi, jiē zài qiǎng bǎo, qīn rǔ zhī, rǔ wèi zhī chū. jí qí wáng yě, èr mèi jiē tòng kū, jué zhě jiǔ zhī, yán yuē: suī xiōng dì wú sān nián zhī lǐ, wú hé jū yù, qǐ tóng cháng rén. suì sān nián fú. cháo yě zhī rén, mò bù tì sì. gòu dì xǔ, rèn tài fǔ zhǔ bù, liú sī dōng dōu, wén gòu jí, xīng chí fù jīng, shì yī yào zhě lěi yuè. jì ér āi huǐ gǔ lì, biàn fú shì shì, yú nián wèi cháng yán xiào, shēn wèi cháo yě suǒ zhòng.
畢構，為益州長史，兼按察使，多所舉正，風俗一變。玄宗降璽書以慰之：「卿孤潔獨行，有古人之風。自臨蜀川，弊訛頓易。覽卿前後執奏，何異破柱求奸。諸使之中，在卿為最。」乃賜以衣服。終於戶部尚書。構性至孝，初丁繼親憂，其蕭氏、盧氏兩妹，皆在襁褓，親乳之，乳為之出。及其亡也，二妹皆慟哭，絕者久之，言曰：「雖兄弟無三年之禮，吾荷鞠育，豈同常人。」遂三年服。朝野之人，莫不涕泗。構弟栩，任太府主簿，留司東都，聞構疾，星馳赴京，侍醫藥者累月。既而哀毀骨立，變服視事，逾年未嘗言笑，深為朝野所重。

xuē wáng yè mǔ zǎo wáng, wèi xián fēi qīn zì jū yǎng. kāi yuán chū, yè yíng xián fēi guī sī dì, yǐ shēn gōng yǎng. yè tóng mǔ mèi huái yáng liáng yáng èr gōng zhǔ yì zǎo wáng, yè fǔ ài qí zi rú jǐ zi. xuán zōng yǐ yè xiào yǒu, tè jiā qīn ài. cháng jí, shàng qīn wèi qí dǎo jí chōu, xìng qí dì, zhì jiǔ yàn lè, gèng wèi chū shēng zhī huān. yīn fù shī yuē: xī jiàn zhāng bīn wò, yán jiāng rén shì wéi. jīn féng qìng dàn rì, yóu wèi xué xiān guī. táng dì huā zhòng fā, líng yuán niǎo zài fēi. qí ēn yù rú cǐ.
薛王業母早亡，為賢妃親自鞠養。開元初，業迎賢妃歸私第，以申供養。業同母妹淮陽、涼陽二公主亦早亡，業撫愛其子如己子。玄宗以業孝友，特加親愛。嘗疾，上親為祈禱；及瘳，幸其第，置酒宴樂，更為初生之歡。因賦詩曰：「昔見漳濱臥，言將人事違。今逢慶誕日，猶謂學仙歸。棠棣花重發，鴒原鳥再飛。」其恩遇如此。

lù nán jīn, bó shè jīng shǐ, yán xíng xiū jǐn. kāi yuán chū, tài cháng shǎo qīng lú chóng dào fàn zāng, zì lǐng nán táo guī, nì yú nán jīn jiā. é wèi chóu rén suǒ fā, shì yù shǐ wáng xù àn zhī. chóng dào cí yǐn nán jīn, xù chù yǐ jí fǎ. nán jīn dì zhào bì qǐng dài xiōng sǐ. nán jīn zhí chēng dì shí zì wū, yǐ shēn dāng sǐ. xiōng dì zhēng sǐ, xù wèn qí gù, zhào bì yuē: xiōng zhǎng yǒu néng gàn, jiā wáng mǔ wèi zàng, xiǎo mèi wèi jià, zì wéi yòu liè, shēng wú suǒ yì, shēn zì qǐng sǐ. xù shàng qí zhuàng. xuán zōng jiā ér yòu zhī. zhāng shuō lù xiàng xiān děng xián xiāng qīn zhòng, lèi qiān kù bù yuán wài. nán jīn zǔ shì jì, wèi suí wáng dòng jì shì jiān shì dú. dòng chēng zhì, shòu shì láng. wáng chōng jiāng xíng cuàn duó, dòng wèi shì jì yuē: suí yǒu tiān xià sān shí yú zài, cháo tíng wén wǔ suì wú zhōng liè hū? shì jì duì yuē: jiàn wēi shòu mìng, chén zhī sù xīn. jīn qǐng yīn qí qǐ shì, biàn jiā shǒu rèn. hòu shì xiè, chōng suì tíng shì jì shì dú. zhēn guān chū, wèi tài xué bó shì ér zú.
陸南金，博涉經史，言行修謹。開元初，太常少卿盧崇道犯贓，自嶺南逃歸，匿於南金家。俄為仇人所發，侍御史王旭按之。崇道詞引南金，旭處以極法。南金弟趙璧請代兄死。南金執稱弟實自誣，以身當死。兄弟爭死，旭問其故，趙璧曰：「兄長有能幹，家亡母未葬，小妹未嫁，自惟幼劣，生無所益，身自請死。」旭上其狀。玄宗嘉而宥之。張說、陸象先等咸相欽重，累遷庫部員外。南金祖士季，為隋王侗記室兼侍讀。侗稱制，授侍郎。王充將行篡奪，侗謂士季曰：「隋有天下三十餘載，朝庭文武遂無忠烈乎？」士季對曰：「見危授命，臣之夙心。今請因其啟事，便加手刃。」後事泄，充遂亭士季侍讀。貞觀初，為太學博士而卒。