suǒ wèi zhì guó bì xiān qí qí jiā zhě, qí jiā bù kě jiào ér néng jiào rén zhě, wú zhī. gù jūn zǐ bù chū jiā ér chéng jiào yú guó. xiào zhě, suǒ yǐ shì jūn yě tì zhě, suǒ yǐ shì zhǎng yě cí zhě, suǒ yǐ shǐ zhòng yě. kāng gào yuē: rú bǎo chì zǐ. xīn chéng qiú zhī, suī bù zhōng, bù yuǎn yǐ. wèi yǒu xué yǎng zi ér hòu jià zhě yě. yī jiā rén, yī guó xìng rén yī jiā ràng, yī guó xìng ràng yī rén tān lì, yī guó zuò luàn, qí jī rú cǐ. cǐ wèi yī yán fèn shì, yī rén dìng guó. yáo shùn shuài tiān xià yǐ rén, ér mín cóng zhī. jié zhòu shuài tiān xià yǐ bào, ér mín cóng zhī. qí suǒ lìng fǎn qí suǒ hǎo, ér mín bù cóng. shì gù jūn zǐ yǒu zhū jǐ ér hòu qiú zhū rén, wú zhū jǐ ér hòu fēi zhū rén. suǒ cáng hū shēn bù shù, ér néng yù zhū rén zhě, wèi zhī yǒu yě. gù zhì guó zài qí qí jiā.
所謂治國必先齊其家者，其家不可教而能教人者，無之。故君子不出家而成教於國。孝者，所以事君也；悌者，所以事長也；慈者，所以使眾也。《康誥》曰：「如保赤子。」心誠求之，雖不中，不遠矣。未有學養子而後嫁者也。一家仁，一國興仁；一家讓，一國興讓；一人貪戾，一國作亂，其機如此。此謂一言僨事，一人定國。堯、舜帥天下以仁，而民從之。桀、紂帥天下以暴，而民從之。其所令反其所好，而民不從。是故君子有諸己而後求諸人，無諸己而後非諸人。所藏乎身不恕，而能喻諸人者，未之有也。故治國在齊其家。

shī yún: táo zhī yāo yāo, qí yè zhēn zhēn. zhī zǐ yú guī, yí qí jiā rén. yí qí jiā rén, ér hòu kě yǐ jiào guó rén.
《詩》云：「桃之夭夭，其葉蓁蓁。之子于歸，宜其家人。」宜其家人，而後可以教國人。

shī yún: yí xiōng yí dì. yí xiōng yí dì, ér hòu kě yǐ jiào guó rén.
《詩》云：「宜兄宜弟。」宜兄宜弟，而後可以教國人。

shī yún: qí yí bù tè, zhèng shì sì guó. qí wèi fù zǐ xiōng dì zú fǎ, ér hòu mín fǎ zhī yě. cǐ wèi zhì guó zài qí qí jiā.
《詩》云：「其儀不忒，正是四國。」其為父子兄弟足法，而後民法之也。此謂治國在齊其家。