xiá liè yīng xióng běn shǎi, wēn róu ér nǚ jiā fēng. liǎng bō rě shuō bù xiāng tóng, chú shì chī rén shuō mèng. ér nǚ wú fēi tiān xìng, yīng xióng bù wài rén qíng. zuì lián ér nǚ zuì yīng xióng, cái shì rén zhōng lóng fèng.
俠烈英雄本色，溫柔兒女家風。兩般若說不相同，除是痴人說夢。兒女無非天性，英雄不外人情。最憐兒女最英雄，才是人中龍鳳。

bā jù tí gāng dào bà. zhè bù píng huà yuán shì bù dēng dà yá zhī táng de yī zhǒng xiǎo shuō, chū míng jīn yù yuán, yīn suǒ chuán de shì shǒu shàn jīng dū yī zhuāng gōng àn, yòu míng rì xià xīn shū. piān zhōng lì zhǐ lì yán suī rán wú dāng yú wén, què hái yī xǐ huì yǔ yíng cí, bù guāi yú zhèng, yīn yòu míng zhèng yǎn fǎ cáng wǔ shí sān cān. chū fēi shì jiā yán yě, hòu jīng dōng hǎi wú le wēng zhòng dìng, tí yuē ér nǚ yīng xióng chuán píng huà. xiāng chuán shì tài píng shèng shì yī gè yàn běi xián rén suǒ zuò.
八句提綱道罷。這部評話原是不登大雅之堂的一種小說，初名《金玉緣》，因所傳的是首善京都一樁公案，又名《日下新書》。篇中立旨立言雖然無當於文，卻還一洗穢語瀅詞，不乖於正，因又名《正眼法藏五十三參》。初非釋家言也，後經東海吾了翁重訂，題曰《兒女英雄傳評話》。相傳是太平盛世一個燕北閒人所作。

jù zhè yàn běi xián rén zì jǐ shuō, tā yòu nián zài shú dú shū, shì féng yī rì xiān shēng bù zài guǎn lǐ, tā dú dào zǎi yǔ zhòu qǐn yī zhāng, ǒu rán yǒu xiē kùn juàn, biàn bǎ shū diū guò yī biān, yě xué nà shèng mén gāo dì yǐn jǐ ér wò. cái dé shuì zháo, biàn huǎng hū jiān chū le shū fáng, lái dào jiē tóu, zhǐ jiàn chōng chōng rǎo rǎo, yǎn qián huàn le yī fān xīn shì jiè: liǎng páng qí tú qū xiàng zhōng, yǒu wú shù de chē mǎ fú còu, guān gài fēi yáng, rén wǎng rén lái, shí fēn rè nào, dāng zhōng què yǒu yī tiáo wú piān wú pō de dàng píng dà lù. zhè tiáo lù shàng zhǐ yǒu yī gè shòu gǔ ruì tóu bìn fà gēn gēn shàng zhǐ de, zài qián miàn tǐng rán zhí lì de zǒu le qù. xián rén yī shí zhèng bù zhī zì jǐ zǒu nà tiáo lù hǎo, xiǎng yào xiàng qián miàn nà gè wèn wèn xiū tú, kǔ yú zì jǐ zài tā bèi hòu, děng xián wàng bù zháo tā de miàn mù. jiù dài yī bù yī qū de gǎn shàng jiè wèn yī shēng, bù xiǎng tā yù zǒu yù yuǎn, nà tiáo lù yù zǒu yù gāo, yǎn qián hū rán yī shǎn, bù jiàn le tā, bù zhī bù jué jìng zǒu dào yún duān lǐ lái le.
據這燕北閒人自己說，他幼年在塾讀書，適逢一日先生不在館裡，他讀到「宰予晝寢」一章，偶然有些睏倦，便把書丟過一邊，也學那聖門高弟隱几而臥。才得睡着，便恍惚間出了書房，來到街頭，只見憧憧擾擾，眼前換了一番新世界：兩旁歧途曲巷中，有無數的車馬輻輳，冠蓋飛揚，人往人來，十分熱鬧，當中卻有一條無偏無頗的蕩平大路。這條路上只有一個瘦骨銳頭鬢髮根根上指的，在前面挺然直立的走了去。閒人一時正不知自己走那條路好，想要向前面那個問問修途，苦於自己在他背後，等閒望不着他的面目。就待一步一趨的趕上借問一聲，不想他愈走愈遠，那條路愈走愈高，眼前忽然一閃，不見了他，不知不覺竟走到雲端里來了。

méi nài hé, yī gè rén jǔ jǔ liáng liáng zhàn zài yún duān lǐ yī wàng, cái kàn chū yún wài nà zuò tiān. yuán lái suī shuō wàn biàn wàn yīng, què yě zhǐ de yī zòng yī héng. zòng lǐ kàn qù, biàn shì zōng dòng tiān rì tiān yuè tiān shuǐ tiān huǒ tiān jīn tiān mù tiān tǔ tiān èr shí bā xiù tiān, gòng shì jiǔ tiān héng lǐ kàn qù, biàn shì wú shàng tiān sì rén tiān qiè lì tiān jiān shǒu tiān chí tiān cháng qiáo tiān fú shēng tiān fú shòu tiān guǎng lái tiān dà fàn tiān fén fǔ tiān fàn zhòng tiān shǎo guāng tiān guāng yīn tiān wú liàng guāng tiān shǎo jìng tiān biàn jìng tiān wú liàng jìng tiān shàn jiàn tiān shàn xiàn tiān wú xiǎng tiān wú fán tiān wú rè tiān wú biān kōng chù tiān wú biān shí chù tiān wú suǒ yǒu chù tiān fēi xiǎng tiān fēi fēi xiǎng tiān sè jiū jìng tiān xū mó tiān dōu shuài tuó tiān lè biàn huà tiān, hái yǒu yī zuò tā huà zì zài tiān, gòng shì sān shí sān tiān. tā dào de nà gè suǒ zài, zhèng shì tā huà zì zài tiān de tiān jiè.
沒奈何，一個人踽踽涼涼站在雲端里一望，才看出雲外那座天。原來雖說萬變萬應，卻也只得一縱一橫。縱里看去，便是宗動天、日天、月天、水天、火天、金天、木天、土天、二十八宿天，共是九天；橫里看去，便是無上天、四人天、切利天、堅首天、持-天、常橋天、福生天、福受天、廣來天、大梵天、焚輔天、梵眾天、少光天、光音天、無量光天、少淨天、遍淨天、無量淨天、善見天、善現天、無想天、無煩天、無熱天、無邊空處天、無邊識處天、無所有處天、非想天、非非想天、色究竟天、須-摩天、兜率陀天、樂變化天，還有一座他化自在天，共是三十三天。他到的那個所在，正是他化自在天的天界。

què shuō zhè zuò tiān nǎi shì dì shì tiān zūn yuè yì fū rén suǒ zhǎng, zhǎng de shì gǔ wǎng jīn lái zhōng chén xiào zǐ yì fū jié fù de hòu guǒ qián yīn. zhè rì qià yù jiàn tiān zūn tóng le fū rén shēng diàn, nà yàn běi xián rén biàn yǐn zài yī gè pì jìng qù chù, yī tóng zhān yǎng. zhǐ jiàn nà:
卻說這座天乃是帝釋天尊、悅意夫人所掌，掌的是古往今來忠臣孝子、義夫節婦的後果前因。這日恰遇見天尊同了夫人升殿，那燕北閒人便隱在一個僻靜去處，一同瞻仰。只見那：

tiān gōng xiàn cǎi, bǎo diàn shēng yún. xiān lè yōu yáng, xiāng yān liáo rào. zuǒ yī xíng, pái yī céng zǐ páo yín dài de xiān guān yòu yī xíng, liè jǐ míng cuì xiù ní cháng de gōng pín. jiē xià liè zhe shì bái máo huáng yuè, cǎi jié zhū fān. jīn gài yín gài zǐ zhī gài, yìng rì fēi yáng lóng qí fèng qí yuè huá qí, suí fēng zhāo zhǎn. diāo gōng yǔ jiàn, fēi yú dài huà zhe fēi yú yù niǎn jīn gēn, xún xiàng guān qiān zhe xún xiàng.
天宮現彩，寶殿生雲。仙樂悠揚，香煙繚繞。左一行，排一層紫袍銀帶的仙官；右一行，列幾名翠袖霓裳的宮嬪。階下列着是白旄黃鉞，彩節朱幡。金蓋、銀蓋、紫芝蓋，映日飛揚；龍旗、鳳旗、月華旗，隨風招展。雕弓羽箭，飛魚袋畫着飛魚；玉輦金根，馴象官牽着馴象。

fēi diàn mǎ zhuī fēng mǎ, kuà shàng shí diàn juǎn fēng chí lóng xiāng jūn hǔ bì jūn, yòng zhe tā lóng ná hǔ tiào. yī gè gè, yī céng céng, dōu qí zhēn zhēn jìng qiāo qiāo de fēn liè liǎng biān. diàn shàng lóng àn tóu shè zhe wén fáng sì bǎo, páng biān bǎi zhe yī gè zhū hóng miáo jīn jià zi, jià shàng chā zhe sì miàn zhū hóng xiù qí, qí shàng fèn liè zhe zhōng xiào jié yì sì gè dà zì.
飛電馬、追風馬，跨上時電捲風馳；龍驤軍、虎賁軍，用着他龍拿虎跳。一個個，一層層，都齊臻臻靜悄悄的分列兩邊。殿上龍案頭設着文房四寶，旁邊擺着一個朱紅描金架子，架上插着四面朱紅繡旗，旗上分列着忠孝節義四個大字。

yī shí xiān lè shù shēng, huà gé kāi chù, zuǒ yǒu jīn tóng, yòu yǒu yù nǚ, shǒu tí bǎo lú, fén zhe bái tán zǐ jiàng, yǐn le nà dì shì tiān zūn yuè yì fū rén chū lái. nà tiān zūn, tóu dài zǎn zhū qiàn bǎo miǎn xuán, shēn chuān hǎi yàn hé qīng lóng , zú dēng zhū sī lǚ, yāo xì bái yù nà yuè yì fū rén, bù xiāo shuō, zì rán shì rì yuè lóng fèng ǎo shān hé dì lǐ qún le. shēn hòu yī shuāng rì yuè gōng shàn, cù yōng zhe chū lái.
一時仙樂數聲，畫閣開處，左有金童，右有玉女，手提寶爐，焚着白檀紫降，引了那帝釋天尊、悅意夫人出來。那天尊，頭戴攢珠嵌寶冕旋，身穿海晏河清龍-，足登朱絲履，腰系白玉-；那悅意夫人，不消說，自然是日月龍鳳襖、山河地理裙了。身後一雙日月宮扇，簇擁着出來。

nà shí xǔ duō xīng guān shén jiāng zǎo pái liè zài jiē xià, zhǐ tīng diàn tóu guān hè dào: yǒu shì chū bān zǎo zòu, wú shì juǎn lián tuì bān. zhǐ jiàn bān bù cóng zhōng shǎn chū sì wèi jīn guān zhū fú de tiān guān, gè gè shǒu pěng wén cè yī juàn, shàng diàn zòu dào: jīn rì zhèng yǒu rén jiān ér nǚ yīng xióng yī zhuāng gōng àn gāi dāng fā luò, qǐng zhǐ dìng duó. zǎo yǒu diàn shàng gōng guān jiē guò nà wén cè, chéng dào lóng àn shàng. tiān zūn shǎn mù yī kàn, jiàng zhǐ dào: zhè bān ér fā luò tā yán fú rén shì qù, xū dé xiān jiào tā míng bái le qián yīn hòu guǒ, cái miǎn de yuàn tiān yóu rén.
那時許多星官神將早排列在階下，只聽殿頭官喝道：「有事出班早奏，無事捲簾退班。」只見班部叢中閃出四位金冠朱黻的天官，各各手捧文冊一卷，上殿奏道：「今日正有人間兒女英雄一樁公案該當發落，請旨定奪。」早有殿上宮官接過那文冊，呈到龍案上。天尊閃目一看，降旨道：「這班兒發落他閻浮人世去，須得先叫他明白了前因後果，才免得怨天尤人。

dàn shì tiān jī bù kě yù xiè, kě jiāng nà tiān rén bǎo jìng fàng zài àn qián, jiào tā gè rén yī zhào, rán hòu fā luò. zhí diàn guān lǐng zhǐ, zǎo yǒu yī jí rén tái guò yī zuò jīn xiāng yù zhuó fèng wǔ lóng pán de guāng míng bǎo jìng lái. bǎo jìng ān dùn wán bì, tiān zūn biàn bǎ nà jià shàng de zhōng xiào jié yì sì miàn qí ér fā xià lái, jiāo fù páng biān sì gè zhí diàn guān, pěng dào jiē qián, xiàng kōng zhōng zhǐ yī zhǎn, dàn jiàn píng kōng lǐ jiù xiàn chū xǔ duō rén lái: wèi shǒu de shì gè bàn lǎo de rú zhě qì xiàng, zhuāng shù dé qī pǐn qín táng yàng zi, tóng zhe yī gè bàn lǎo pó pó, miàn shàng yī tuán de cí xiáng zhōng hòu. cì hòu biàn shì yī gè wēn wén rú yǎ de bái miàn shū shēng, yòu shì liǎng gè jué dài nǚ zǐ: yī gè yàn rú táo lǐ, lǐn ruò bīng shuāng yī gè qún bù chāi jīng, duān zhuāng qiào lì. hái yǒu yī gè zhū yīng huā de zhǎng guān, yī gè chì miàn bái rán de zhuàng shì. yòu shì yī gè dàn zhuāng lí fù, liǎng shuāng zhōng nián lǎo nián fū qī. hái yǒu gè liù qī fēn zī sè de qīng yī shì bì. hòu miàn suí zhe xǔ duō nán de nǚ de lǎo de shǎo de cūn de qiào de, dōu fǔ fú zài diàn wài.
但是天機不可預泄，可將那天人寶鏡放在案前，叫他各人一照，然後發落。」值殿官領旨，早有一集人抬過一座金鑲玉琢、鳳舞龍蟠的光明寶鏡來。寶鏡安頓完畢，天尊便把那架上的「忠、孝、節、義」四面旗兒發下來，交付旁邊四個值殿官，捧到階前，向空中只一展，但見憑空里就現出許多人來：為首的是個半老的儒者氣象，裝束得七品琴堂樣子，同着一個半老婆婆，面上一團的慈祥忠厚。次後便是一個溫文儒雅的白面書生，又是兩個絕代女子：一個艷如桃李，凜若冰霜；一個裙布釵荊，端莊俏麗。還有一個朱纓花-的長官，一個赤面白髯的壯士。又是一個淡妝嫠婦，兩雙中年老年夫妻。還有個六七分姿色的青衣侍婢。後面隨着許多男的女的、老的少的、村的俏的，都俯伏在殿外。

tiān zūn fā luò dào: ěr děng cǐ fān rù shì, wù yào rèn dìng zì jǐ xíng cáng, mò wàng běn lái miàn mù, kě tái tóu xiàng tiān rén bǎo jìng yī zhào kàn! zhòng rén tái qǐ tóu lái yī kàn, zhǐ jiàn nà bǎo jìng lǐ chū zhào shì gè rén de běn lái miàn mù, cì hòu biàn jiàn jìng lǐ dà fàng guāng míng, cóng nà piàn guāng lǐ xiàn chū xǔ duō lí hé bēi huān róng kū xiū jiù de yīn yuán lái. dà zhòng kàn le, yě yǒu xǐ de, yě yǒu nù de, yě yǒu āi de, yě yǒu lè de. zhè gè yáng méi tǔ qì, nà gè yǎn mù chuí tóu, gǔ wǔ yī fān, tàn xī yī fān. kàn gòu duō shí, zhǐ jiàn nà bǎo jìng zhōng jīn guāng yī shǎn, jié chéng le yī piàn xiáng yún ruì ǎi, xiàn chū le zhōng xiào jié yì sì gè dà zì. zhòng rén kàn le, yī qí xiàng shàng kòu shǒu, kǒu zhōng qí zhù shèng shòu wú jiāng. nà diàn tóu guān yòu bǎ qí ér yī zhǎn, nèi xiē rén yī rán píng kōng ér qù, yù qù yù yuǎn, duò rù yún zhōng, bù jiàn zōng yǐng.
天尊發落道：「爾等此番入世，務要認定自己行藏，莫忘本來面目，可抬頭向天人寶鏡一照看！」眾人抬起頭來一看，只見那寶鏡里初照是各人的本來面目，次後便見鏡里大放光明，從那片光里現出許多離合悲歡、榮枯休咎的因緣來。大眾看了，也有喜的，也有怒的，也有哀的，也有樂的。這個揚眉吐氣，那個掩目垂頭，鼓舞一番，嘆息一番。看夠多時，只見那寶鏡中金光一閃，結成了一片祥雲瑞靄，現出了「忠、孝、節、義」四個大字。眾人看了，一齊向上叩首，口中齊祝「聖壽無疆」。那殿頭官又把旗兒一展，那些人依然憑空而去，愈去愈遠，墮入雲中，不見蹤影。

yuè yì fū rén xiàng tiān zūn dào: jīn rì tiān zūn de zhè fān fā luò, kě wèi huān xǐ cí bēi. zhǐ shì zhè bān zhōng chén xiào zǐ yì fū jié fù, suī rán gè rén yīn guǒ bù tóng, tiān zūn hé bù dà shī fǎ lì, àn zhōng ā hù, shǐ tā bù lí ér hé, bù bēi ér huān, yǒu róng wú kū, yǒu xiū wú jiù, yě xiǎn dé tiān zūn de zào huà, gèng kě yǐ péi yǎng wú xiàn tiān hé. tiān zūn yì xià hé rú?
悅意夫人向天尊道：「今日天尊的這番發落，可謂歡喜慈悲。只是這班忠臣孝子、義夫節婦，雖然各人因果不同，天尊何不大施法力，暗中呵護，使他不離而合，不悲而歡，有榮無枯，有休無咎，也顯得天尊的造化，更可以培養無限天和。天尊意下何如？」

tiān zūn dào: fū rén, nǐ bù jiàn nà hòu biān de xǔ duō rén, biàn dōu shì zhè bān ér qiān yǐn de xiàn suǒ, hù wèi de zhǎo yá. zhì yú tā gè rén dào tóu lái de chéng bài, hái yào kàn tā rù shì hòu zěn de gè zào yīn, cái zhī tā méi shì shí zěn de gè jié guǒ. kuàng zhè qì shù yǒu gè yí dìng, jiù shì zuò tiān de, yě bù guò fèng zhe qì yùn ér xíng, yòu qǐ néng hé nà qì yùn xiāng niǔ? nǐ wǒ lè dé gāo zuò tā huà zì zài tiān, kàn zhè zhuāng ér nǚ yīng xióng gōng àn, shà shí hǎo shuǎ zǐ yě!
天尊道：「夫人，你不見那後邊的許多人，便都是這班兒牽引的線索，護衛的爪牙。至於他各人到頭來的成敗，還要看他入世後怎的個造因，才知他沒世時怎的個結果。況這氣數有個一定，就是作天的，也不過奉着氣運而行，又豈能合那氣運相扭？你我樂得高坐他化自在天，看這樁兒女英雄公案，霎時好耍子也！」

yuè yì fū rén dào: qǐng wèn tiān zūn, yào zuò dào zěn de gè dì bù cái suàn de gè ér nǚ yīng xióng?
悅意夫人道：「請問天尊，要作到怎的個地步才算得個『兒女英雄』？」

tiān zūn dào: zhè ér nǚ yīng xióng sì gè zì, rú jīn shì shàng rén dà bàn bǎ tā kàn chéng liǎng zhǒng rén liǎng zhuāng shì: wù bǎ xiē shǐ qì jué lì hǎo yǒng dòu hěn de rèn zuò yīng xióng, yòu bǎ xiē diào zhī nòng fěn duàn xiù yú táo de rèn zuò ér nǚ. suǒ yǐ yī kāi kǒu biàn dào shì mǒu mǒu yīng xióng zhì duǎn, ér nǚ qíng zhǎng, mǒu mǒu ér nǚ qíng báo, yīng xióng qì zhuàng. shū bù zhī yǒu le yīng xióng zhì xìng, cái chéng jiù dé ér nǚ xīn cháng yǒu le ér nǚ zhēn qíng, cái zuò dé chū yīng xióng shì yè. pì rú shì shàng de rén, lì zhì yào zuò gè zhōng chén, zhè jiù shì gè yīng xióng xīn, zhōng chén duàn wú bù ài jūn de, ài jūn zhè biàn shì gè ér nǚ xīn lì zhì yào zuò gè xiào zǐ, zhè jiù shì gè yīng xióng xīn, xiào zǐ duàn wú bù ài qīn de, ài qīn zhè biàn shì gè ér nǚ xīn. zhì yú jié yì liǎng gè zì, cóng jūn qīn tuī dào xiōng dì fū fù péng yǒu de xiāng chù, tóng cǐ yī xīn, lǐ wú èr zhì. bì shì xiān yǒu le zhè gè xīn, cái yǒu gǔ wǎng jīn lái nà wú shù zhōng chén liè shì de wén sǐ jiàn wǔ sǐ zhàn, cái yǒu dà shùn de wán lǐn jùn jǐng, qín bó zhòng yōng de táo zhì jīng mán, cái yǒu jiāo qí dì xiōng de wèn dá, cái yǒu jì quē fū qī de xiāng jìng, cái yǒu hàn guāng wǔ yán zǐ líng de wàng xíng. zhè chún shì yī tuán tiān lǐ rén qíng, méi dé yī háo jiǎo róu zào zuò. qiǎn yán zhī, bù guò yīng xióng ér nǚ cháng tán xì àn qù, biàn shì dà shèng dà xián shēn fèn.
天尊道：「這『兒女英雄』四個字，如今世上人大半把他看成兩種人、兩樁事：誤把些使氣角力、好勇鬥狠的認作英雄，又把些調脂弄粉、斷袖餘桃的認作兒女。所以一開口便道是『某某英雄志短，兒女情長』，『某某兒女情薄，英雄氣壯』。殊不知有了英雄至性，才成就得兒女心腸；有了兒女真情，才作得出英雄事業。譬如世上的人，立志要作個忠臣，這就是個英雄心，忠臣斷無不愛君的，愛君這便是個兒女心；立志要作個孝子，這就是個英雄心，孝子斷無不愛親的，愛親這便是個兒女心。至於『節義』兩個字，從君親推到兄弟、夫婦、朋友的相處，同此一心，理無二致。必是先有了這個心，才有古往今來那無數忠臣烈士的文死諫、武死戰，才有大舜的完廩浚井，秦伯、仲雍的逃至荊蠻，才有郊祁弟兄的問答，才有冀缺夫妻的相敬，才有漢光武、嚴子陵的忘形。這純是一團天理人情，沒得一毫矯柔造作。淺言之，不過英雄兒女常談；細按去，便是大聖大賢身份。

dàn shì yào zuò dào zhè gè dì bù, què yě pō bù róng yì. zhǐ wǒ cóng kāi pì yǐ lái, zhǎng le zhè zuò tiān guān. zòng héng jiǔ wàn lǐ, shàng xià wǔ qiān nián, qiú qí ér nǚ yīng xióng yīng xióng ér nǚ yī shēn jiān bèi de, yě zhǐ jiàn dé liǎng gè: yī gè shì shàng gǔ nǚ wā shì. zhǐ yīn tā yī shí gǎn dòng le yī diǎn ér nǚ xīn, bù rěn jiàn nà qīng tiān de quē xiàn, rén miàn dí bù tóng, liàn chéng sān bǎi liù shí wǔ kuài bàn wǔ sè shí, bǔ hǎo le qīng tiān, biàn wán chéng le hào jié yī shí èr wàn jiǔ qiān liù bǎi nián de fù zài niān le yī zuǒ huáng tǔ, duān zhèng le rén miàn, biàn huà yī liǎo yín huì zhì yǒu huì bā wàn liù qiān sì bǎi nián de rén xíng, cóng ér nǚ lǐ zuò chū zhè fān yīng xióng shì yè lái, suǒ yǐ shì rén cái hào tā zuò shén méi. yī gè shì zhǎng shì jiào de shì jiā mù ní fú. zhǐ yīn tā yī shí fèn qǐ yī piàn yīng xióng xīn, bù xǔ bō sī nì guó nèi xiē pó luó mén wài dào rǎo hài zhòng shēng, wàng gàn guó shì, zì jǐ gē shě le chǔ jūn de zūn yán fù guì, lì dì xuē fà chū jiā, míng xīn jiàn xìng, xiū chéng gè wú shēng wú sè wú chòu wú wèi wú chù wú fǎ de bù huài jīn shēn. rèn nèi xiē wài dào xié mó, rě bù dòng tā yī háo de fán nǎo yōu sī kǒng bù, bǎ nèi xiē wài dào pǔ huà dé guī yī zhèng dào. bō sī nì guó guó wáng cái luò de gè guó zhì shēn zūn, bō sī nì guó zhòng shēng cái luò de gè ān jū lè yè.
「但是要作到這個地步，卻也頗不容易。只我從開闢以來，掌了這座天關。縱橫九萬里，上下五千年，求其兒女英雄、英雄兒女一身兼備的，也只見得兩個：一個是上古女媧氏。只因他一時感動了一點兒女心，不忍見那青天的缺陷，人面的不同，煉成三百六十五塊半五色石，補好了青天，便完成了浩劫一十二萬九千六百年的覆載；拈了一撮黃土，端正了人面，便畫一了寅會至酉會八萬六千四百年的人形，從兒女里作出這番英雄事業來，所以世人才號他作『神媒』。一個是掌釋教的釋迦牟尼佛。只因他一時奮起一片英雄心，不許波斯匿國那些婆羅門外道擾害眾生，妄干國事，自己割捨了儲君的尊嚴富貴，立地削髮出家，明心見性，修成個無聲無色、無臭無味、無觸無法的不壞金身。任那些外道邪魔，惹不動他一毫的煩惱憂思恐怖，把那些外道普化得皈依正道。波斯匿國國王才落得個國治身尊，波斯匿國眾生才落得個安居樂業。

dào hòu lái, fù mǔ tóng shēng fú guǒ, yuán pèi dé zhèng fǎ huá, shàn lǚ dōu zhuǎn fǎ lún, zǐ dì bìng dēng wú shàng. cóng yīng xióng shàng tòu chū zhè zhǒng ér nǚ xīn cháng lái, suǒ yǐ zhòng shēng dōu zūn tā wèi dà xióng shì.
「到後來，父母同升佛果，元配得證法華，善侶都轉法輪，子弟並登無上。從英雄上透出這種兒女心腸來，所以眾生都尊他為『大雄氏』。

cǐ wài, sān dài yǐ xià, qín bù zú dào yě. jiǎng yīng xióng, dì yī gè dà lüè xióng cái de mò rú hàn gāo zǔ. tā dāng nà qín shǐ huáng bìng tūn liù guó tǒng yī sì hǎi quán shèng de shí hòu, zhǐ xiǎo xiǎo yī gè sì shàng tíng zhǎng, shǒu tí sān chǐ jiàn, cóng máng dàng zhǎn shé qǐ yì, biàn chì shǒu chuàng chéng le hàn jiā sì bǎi nián jiāng shān, sì hū chēng dé qǐ gè yīng xióng qì zhuàng le. jiū jìng chēng bù qǐ, hé yě? bào qín wú dào, qún xióng bìng qǐ, zhú lù zhōng yuán, nà hàn wáng yǔ xī chǔ bà wáng xiàng yǔ lián hé gōng qín, yuē xiān rù guān zhě wáng zhī. hàn wáng chéng nà xiàng wáng huǒ xián yáng shì yì dì jiàng zi yīng dōng dàng xī chí de shí hòu, zǎo àn dì lǐ jiān dào rù guān, jìn wèi chēng wáng. nà xiàng wáng shì gè lì bá shān qì gài shì de jiǎo sè, wǎng fèi yī fān qì lì, rú hé kěn xiū? biàn bǎ hàn wáng de tài gōng fú le qù, jǔ huǒ dài pēng, què tè tè de zhe rén zhī huì tā, zuò gè xié zhì. tì hàn wáng shè xiǎng, cǐ shí zhèng gāi zhòng shì tài gōng, qīng shì tiān xià, xué nà qiè fù ér táo, zūn hǎi bīn ér chù, zhōng shēn xīn rán, lè ér wàng tiān xià de gù shì, qǐ bú shì cóng ér nǚ zhōng zuò chū lái de yī gè yīng xióng? jí bù rán, yě gāi dī shǒu xià xīn, xiān bǎo quán le tài gōng, rán hòu bù gào tiān xià, wèn zuì xìng shī, hé xiàng wáng dà zuò yī chǎng, chéng bài zài suǒ bù jì, yě hái bù shī wèi néng qū néng shēn de dà zhàng fū běn shǎi. zěn shēng gōng rán shuō: wǒ wēng jí ér wēng, ér yù pēng ér wēng, qǐng fēn wǒ yī bēi gēng? xìng ér xiàng wáng wú móu, bèi tā zhè jǐ jù huà láo lóng zhù le, bù céng zuò chū lái. tǎng rán wàn yǒu yī shī, tā guǒ de jǐn zūn tái mìng, bǎ tài gōng pēng le, fēn bēi gēng lái, shì jiāng nài hé? yào shuō hàn wáng liào dìng xiàng wáng yǒu yǒng wú móu, duàn rán bù gǎn xià shǒu, bīng bù yàn zhà, jí yǐ jūn zhī máo hái zhì jūn zhī dùn, nà xiàng wáng shì gè shā rén bù zhǎ yǎn de mó jūn, hàn wáng qǐ bù shēn zhì? qǐ yǒu yǐ fù zǐ tiān qīn zhè děng dǔ qì dòu zhì de? suǒ yǐ huò bù xuán zhǒng, tiān jiǎ lǚ hòu, biàn qǐ jiā tíng, zhào wáng rú yì sǐ yú zhèn dú, qī fū rén cǎn jí rén zhì, yǐ zhì xiào huì bù lù. zhè dōu yīn hàn gāo zǔ méi yǒu ér nǚ zhēn qíng, wǎng zuò le yīng xióng shì yè, cái yí xiào qiān gǔ yīng xióng!
「此外，三代以下，秦不足道也。講英雄，第一個大略雄才的莫如漢高祖。他當那秦始皇併吞六國統一四海全盛的時候，只小小一個泗上亭長，手提三尺劍，從芒碭斬蛇起義，便赤手創成了漢家四百年江山，似乎稱得起個英雄氣壯了。究竟稱不起，何也？暴秦無道，群雄並起，逐鹿中原，那漢王與西楚霸王項羽連合攻秦，約先入關者王之。漢王乘那項王火咸陽、弒義帝、降子嬰、東盪西馳的時候，早暗地裡間道入關，進位稱王。那項王是個『力拔山氣蓋世』的腳色，枉費一番氣力，如何肯休？便把漢王的太公俘了去，舉火待烹，卻特特的着人知會他，作個挾制。替漢王設想，此時正該重視太公，輕視天下，學那『竊父而逃，遵海濱而處，終身欣然，樂而忘天下』的故事，豈不是從兒女中作出來的一個英雄？即不然，也該低首下心，先保全了太公，然後布告天下，問罪興師，合項王大作一場，成敗在所不計，也還不失為能屈能伸的大丈夫本色。怎生公然說：『我翁即而翁，而欲烹而翁，請分我一杯羹？』幸而項王無謀，被他這幾句話牢籠住了，不曾作出來。倘然萬有一失，他果的謹遵台命，把太公烹了，分杯羹來，事將奈何？要說漢王料定項王有勇無謀，斷然不敢下手，兵不厭詐，即以君之矛還置君之盾，那項王是個殺人不眨眼的魔君，漢王豈不深知？豈有以父子天親這等賭氣鬥智的？所以禍不旋踵，天假呂后，變起家庭，趙王如意死於鴆毒，戚夫人慘極人彘，以致孝惠不祿。這都因漢高祖沒有兒女真情，枉作了英雄事業，才遺笑千古英雄！

zài yào jiǎng dào ér nǚ, dì yī gè qíng shēn yì zhòng de mò rú táng míng huáng. wèi le yī gè yáng guì fēi, fén xiāng mì shì, sī yǔ gào tiān, dào shì zài tiān yuàn wèi bǐ yì niǎo, zài dì yuàn wèi lián lǐ zhī. zhè fān ēn ài, sì hū suàn de shì gè ér nǚ qíng zhǎng le. jiū jìng suàn bù dé, hé yě? dāng yuán zōng tiān bǎo gǎi yuán yǐ hòu, bǎ gè yáng guì fēi chǒng dé dié dàng jiāo zòng, wéi báo bù xiū. nà yáng guì fēi de lái lì dào yě bù xiāo tí qǐ, zhì shāng zhōng hòu.
「再要講到兒女，第一個情深義重的莫如唐明皇。為了一個楊貴妃，焚香密誓，私語告天，道是『在天願為比翼鳥，在地願為連理枝』。這番恩愛，似乎算得是個兒女情長了。究竟算不得，何也？當元宗天寶改元以後，把個楊貴妃寵得迭盪驕縱，幃薄不修。那楊貴妃的來歷倒也不消提起，致傷忠厚。

dú guài tā jì yǒu gè méi fēi, yòu xiǎng zhe yáng fēi jí zhì dé le yáng fēi, biàn qì le méi fēi yòu bù néng zhōng qì méi fēi, yǐ zhì rě xià yáng fēi. zì jǐ zuǒ yòu de liǎng gè rén shàng qiě diào tíng bù zhuǎn, yòu diū xià liù gōng jiā lì, sī tōng sān guó fū rén. chú le xuǎn sè zhēng gē zhī wài, yī gài fù zhī bù wén bù wèn. rèn zhe nà wǔ wáng jiāo héng, jiān xiāng dāng quán, jī fǎn hú nú, yú yáng bīng qǐ. tā què yǒu zéi bù tǎo, zhuǎn bǎ gè bù wěn de tiān xià diū kāi bù wèn, dài shàng gè shòu lěi de guì fēi, bì huò ér xíng. jí zhì nòng dào bīng biàn mǎ wéi, liù jūn kàng mìng, què yòu shù shǒu wú cè, bù zhī jiū jiān xiāng zé jiāo shuài zhǎn luàn bīng, yǎn zhēng zhēng de kàn zhe rén bǎ gè píng rì ài rú xìng mìng de gè bǎo bèi shēng shēng bī sǐ. xī rǎng zài bǐ, qī yuè qī rì zhǎng shēng diàn de huà, qǐ wàng zhī hū? kuàng qiě chūn qiū tōng lì, fǎ zài zhū xīn. ān lù shān zhī lái, wèi yáng guì fēi ér lái, bú shì hé táng jiā yǒu shèn de bù gòng dài tiān zhī chóu. táng míng huáng zhī zǒu, yě míng zhī ān lù shān wèi zhe yáng guì fēi ér lái, hé táng jiā méi shén bù gòng dài tiān zhī chóu, suǒ yǐ cái bù cí shǔ dào jiān nán, hù zhe guì fēi yuǎn bì. jí zhì guì fēi jì sǐ, hái zhān gù hé lái? zì rán jiù gāi wáng hè sī nù, bō zhuǎn mǎ tóu, guó ān lù shān zhī shǒu, xuán zhī tài bái, yě hái bó de gè shī zhī dōng yú, shōu zhī sāng yú, gěi tiān xià ér nǚ zǐ tǔ yī kǒu qì. hé yǐ yòu sān láng láng dāng, sān láng láng dāng, yù zǒu yù yuǎn! gù wú guài sù zōng jí wèi líng wǔ, bù hòu chéng mìng. rì hòu de nán nèi xī nèi, zuǒ qiān yòu qiān, fù zǐ zhī jiān, yù nòng yù nòng chū yī fān bù hǎo chù de jú miàn lái. jiù biàn yáng guì fēi yǐ yǒu xiàn huān yú, wú duō shòu xiǎng, yě shǐ tā luò le yī shēng xiào bǐng, wàn gǔ xiū míng. zhè dōu yīn táng míng huáng méi yǒu yīng xióng zhì xìng, kōng tán xiē ér nǚ qíng cháng, cái kū huài shì jiān ér nǚ. kě jiàn yīng xióng ér nǚ sì gè zì, chú le shén méi dà xióng zhī wài, yī gè yǒu míng de dà dù chì dì zi fēng liú lǐ sān láng shàng qiě xiāo shòu bù dé, miǎn lì bù lái, zěn de néng xiàng píng děng zhòng shēng shēn shàng qiú quán zé bèi?
「獨怪他既有個梅妃，又想着楊妃；及至得了楊妃，便棄了梅妃；又不能終棄梅妃，以至惹下楊妃。自己左右的兩個人尚且調停不轉，又丟下六宮佳麗，私通三國夫人。除了選色征歌之外，一概付之不聞不問。任着那五王交橫，奸相當權，激反胡奴，漁陽兵起。他卻有賊不討，轉把個不穩的天下丟開不問，帶上個受累的貴妃，避禍而行。及至弄到兵變馬嵬，六軍抗命，卻又束手無策，不知究奸相、責驕帥、斬亂兵，眼睜睜的看着人把個平日愛如性命的個寶貝生生逼死。息壤在彼，『七月七日長生殿』的話，豈忘之乎？況且《春秋》通例，法在誅心。安祿山之來，為楊貴妃而來，不是合唐家有甚的不共戴天之仇。唐明皇之走，也明知安祿山為着楊貴妃而來，合唐家沒甚不共戴天之仇，所以才不辭蜀道艱難，護着貴妃遠避。及至貴妃既死，還瞻顧何來？自然就該『王赫斯怒』，撥轉馬頭，馘安祿山之首，懸之太白，也還博得個『失之東隅，收之桑榆』，給天下兒女子吐一口氣。何以又『三郎郎當，三郎郎當』，愈走愈遠！固無怪肅宗即位靈武，不候成命。日後的南內西內，左遷右遷，父子之間，愈弄愈弄出一番不好處的局面來。就便楊貴妃以有限歡娛，無多受享，也使他落了一生笑柄，萬古羞名。這都因唐明皇沒有英雄至性，空談些兒女情腸，才哭壞世間兒女。可見『英雄兒女』四個字，除了神媒、大雄之外，一個有名的大度赤帝子、風流李三郎尚且消受不得，勉力不來，怎的能向平等眾生身上求全責備？

fāng jīn zhèng zhí tiān shàng rì wǔ zhōng tiān, rén jiān yáo shùn zài shàng, rén fēng huà yǔ suǒ bèi, bù zhī jiāng lái chéng quán dé duō shǎo ér nǚ yīng xióng. zhèng hǎo fā luò zhè bān ér rù shì, zuò yī chǎng ér nǚ yīng xióng gōng àn, chéng yī piān rén qíng tiān lǐ wén zhāng, diǎn zhuì tài píng shèng shì. zhè biàn shì jīn rì xiù qí qí zhǎn, bǎo jìng gāo xuán, fā luò zhè zhuāng gōng àn de běn yì yě.
「方今正值天上日午中天，人間堯舜在上，仁風化雨所被，不知將來成全得多少兒女英雄。正好發落這班兒入世，作一場兒女英雄公案，成一篇人情天理文章，點綴太平盛事。這便是今日繡旗齊展，寶鏡高懸，發落這樁公案的本意也。」

yuè yì fū rén tīng le, yī yī lǐng huì. yī qiē rén tiān jiē dà huān xǐ. zhǐ jiàn tiān zūn bǎ lóng xiù yī bǎi, diàn tóu guān cái hē dé shēng: tuì bān!
悅意夫人聽了，一一領會。一切人天皆大歡喜。只見天尊把龍袖一擺，殿頭官才喝得聲：「退班！」

nà yàn běi xián rén ěr lún zhōng zhǐ tīng dé yī piàn xuān huá, hǎn dào: zhuō! zhuō! zhuō!
那燕北閒人耳輪中只聽得一片喧譁，喊道：「捉！捉！捉！」

suí zhe biàn shì dì chè shān bēng jià yī shēng xiǎng liàng, xià dé tā yī bù tà kōng yún jiǎo, yī gè lì zú bù wěn, zǎo cóng yún duān lǐ luò jiāng xià lái. yī jiāo diē xǐng, què shì yī chǎng dà mèng.
隨着便是地坼山崩價一聲響亮，嚇得他一步踏空雲腳，一個立足不穩，早從雲端里落將下來。一跤跌醒，卻是一場大夢。

zhēng kāi yǎn lái kàn kàn, dàn jiàn yuàn zi lǐ yī bān táo xué de hái zi, zhèng zài nà lǐ zhuō mí cáng shuǎ zǐ, kǒu lǐ zhǐ rǎng dào: zhuō! zhuō! zhuō! miàn qián què lì zhe hé tā tóng yàn de yī gè xīn ān bì shēng, shǒu lǐ ná zhe yī fāng jiè chǐ, pāi de nà zhuō zi luàn xiǎng, xiào xī xī de jiào dào: xǐng lái! xǐng lái! qīng tiān bái rì, què zěn de zhè děng hān shuì? tā dào: wǒ zhèng mèng zhe yī duàn xīn qí wén zhāng, bù céng tīng dé wán, què bèi nǐ men zhè bān rén lái dǎ duàn le. shuō zhe, biàn bǎ tā mèng zhōng suǒ wén suǒ jiàn, yún duān lǐ de qíng shū, xiáng xì gào sù le nà bì shēng yī biàn.
睜開眼來看看，但見院子裡一班逃學的孩子，正在那裡捉迷藏耍子，口裡只嚷道：「捉！捉！捉！」面前卻立着合他同硯的一個新安畢生，手裡拿着一方界尺，拍的那桌子亂響，笑嘻嘻的叫道：「醒來！醒來！清天白日，卻怎的這等酣睡？」他道：「我正夢着一段新奇文章，不曾聽得完，卻被你們這般人來打斷了。」說着，便把他夢中所聞所見，雲端里的情書，詳細告訴了那畢生一遍。

bì shēng dào: xiān shēng bù zài guǎn, nǐ kàn tā dà jiā zài nà lǐ zhuō mí cáng, zhuō dé hǎo bù rè nào! wǒ zhèng yào lā nǐ qù yī tóng zuò shuǎ, nǐ dào zhuō zhù wǒ shuō zhè yún duān lǐ de mèng huà. kuài lái zhuō mí cáng qù! shuō zhe, lā le tā biàn zǒu. nà xián rén yě jiù xìn bù suí le tā qù, yī shí zǎo bǎ mèng zhōng de huà wàng le yī bàn. bù yīn tā zhè fān yī gè mí cáng yī zhuō, yī shēng yě bù céng zuò dé yī gè hǎo mèng, zhǐ zhe le bàn shì hūn mí. mí ér bù jué, yě jiù biàn chéng bù kě wū yě de yī dǔ fèn tǔ zhī qiáng, bù kě diāo yě de yī kuài xiǔ mù, biàn luò de zuò le gè yàn běi xián rén.
畢生道：「先生不在館，你看他大家在那裡捉迷藏，捉得好不熱鬧！我正要拉你去一同作耍，你倒捉住我說這雲端里的夢話。快來捉迷藏去！」說着，拉了他便走。那閒人也就信步隨了他去，一時早把夢中的話忘了一半。不因他這番一個迷藏一捉，一生也不曾作得一個好夢，只着了半世昏迷。迷而不覺，也就變成「不可圬也」的一堵「糞土之牆」，「不可雕也」的一塊「朽木」，便落得作了個「燕北閒人」。

liè gōng láo jì huà tóu: zhī cǐ zhèng shì nà gè yàn běi xián rén de lái lì, bìng tā suǒ yǐ zuò nà bù zhèng fǎ yǎn cáng wǔ shí sān cān de yuán yóu, biàn shì wú le wēng zhòng dìng zhè bù ér nǚ yīng xióng chuán píng huà de yuán qǐ. zhè zhèng shì:
列公牢記話頭：只此正是那個燕北閒人的來歷，並他所以作那部《正法眼藏五十三參》的原由，便是吾了翁重訂這部《兒女英雄傳評話》的緣起。這正是：

yún wài rén chuán yún wài shì, mèng zhōng huà yǔ mèng zhōng tīng.
雲外人傳雲外事，夢中話與夢中聽。

yào zhī zhè bù shū chuán de shì bān shén me rén, zhè bān rén zuò de shì zhuāng shén me shì, zěn de gè rén qíng tiān lǐ, yòu zěn de gè ér nǚ yīng xióng, zhè huí shū cái dé shì quán bù de yī gè xiē zǐ, dàn qǐng cān guān, biàn jiàn fēn xiǎo.
要知這部書傳的是班甚麼人，這班人作的是樁甚麼事，怎的個人情天理，又怎的個兒女英雄，這回書才得是全部的一個楔子，但請參觀，便見分曉。