huáng dì wèn fǔ yuē: wéi yú rén, jiān yǒu tiān xià. jīn yú yù chù ér zhèng zhī, jūn ér píng zhī, wèi zhī ruò hé? guǒ tóng duì yuē: bù xiǎn zé bù kě píng, bù chén zé bù kě zhèng. guān tiān yú shàng, shì dì yú xià, ér jī zhī nán nǚ. fū tiān yǒu héng gàn, dì yǒu héng cháng. hé cǐ gàn cháng, shì yǐ yǒu huì yǒu míng, yǒu yīn yǒu yáng. fū dì yǒu shān yǒu zé, yǒu hēi yǒu bái, yǒu měi yǒu yà è. dì sú dé yǐ jìng, ér tiān zhèng míng yǐ zuò. jìng zuò xiāng yǎng, dé nüè xiāng chéng. liǎng ruò yǒu míng, xiāng yǔ zé chéng. yīn yáng bèi wù, huà biàn nǎi shēng.
黃帝［問］輔曰：唯餘人，兼有天下。今余欲畜而正之，均而平之，為之若何？果童對曰：不險則不可平，不諶則不可正。觀天於上，視地於下，而稽之男女。夫天有［恆］干，地有恆常。合［此干］常，是以有晦有明，有陰有陽。夫地有山有澤，有黑有白，有美有亞（惡）。地俗德以靜，而天正名以作。靜作相養，德虐相成。兩若有名，相與則成。陰陽備物，化變乃生。

yǒu rèn zé zhòng, rèn bǎi zé qīng. rén yǒu qí zhōng, wù yòu yǒu qí xíng xíng, yīn zhī ruò chéng. huáng dì yuē: fū mín áng yǎng tiān ér shēng, shì shì dì ér shí. yǐ tiān wèi fù, yǐ dì wèi mǔ. jīn yú yù chù ér zhèng zhī, jūn ér píng zhī, shuí dí shì yóu shǐ? duì yuē: xiǎn ruò dé píng, chén ruò dé zhèng, guì jiàn bì chén, pín fù yòu yǒu děng. qián shì fǎ zhī, hòu shì jì yuán, yóu guǒ tóng shǐ. guǒ tóng yú shì yī hè ér chuān, fù bìng píng ér luán, yíng xíng qì qǐ shí, zhōu liú guó, yǐ shì shì pín jiàn zhī jí.
有［任則］重，任百則輕。人有其中，物又（有）其刑（形），因之若成。黃帝曰：夫民卬（仰）天而生，侍（恃）地而食。以天為父，以地為母。今余欲畜而正之，均而平之，誰敵（適）（由）始？對曰：險若得平，諶［若得正］，［貴］賤必諶，貧富又（有）等。前世法之，後世既員，由果童始。果童於是衣褐而穿，負並（缾）而巒，營行氣（乞）食，周流國，以視（示）貧賤之極。