huáng dì wèn fǔ yuē: wéi yú rén, jiān yǒu tiān xià. jīn yú yù chù ér zhèng zhī, jūn ér píng zhī, wèi zhī ruò hé? guǒ tóng duì yuē: bù xiǎn zé bù kě píng, bù chén zé bù kě zhèng. guān tiān yú shàng, shì dì yú xià, ér jī zhī nán nǚ. fū tiān yǒu héng gàn, dì yǒu héng cháng. hé cǐ gàn cháng, shì yǐ yǒu huì yǒu míng, yǒu yīn yǒu yáng. fū dì yǒu shān yǒu zé, yǒu hēi yǒu bái, yǒu měi yǒu yà è. dì sú dé yǐ jìng, ér tiān zhèng míng yǐ zuò. jìng zuò xiāng yǎng, dé nüè xiāng chéng. liǎng ruò yǒu míng, xiāng yǔ zé chéng. yīn yáng bèi wù, huà biàn nǎi shēng.
黄帝［问］辅曰：唯余人，兼有天下。今余欲畜而正之，均而平之，为之若何？果童对曰：不险则不可平，不谌则不可正。观天于上，视地于下，而稽之男女。夫天有［恒］干，地有恒常。合［此干］常，是以有晦有明，有阴有阳。夫地有山有泽，有黑有白，有美有亚（恶）。地俗德以静，而天正名以作。静作相养，德虐相成。两若有名，相与则成。阴阳备物，化变乃生。

yǒu rèn zé zhòng, rèn bǎi zé qīng. rén yǒu qí zhōng, wù yòu yǒu qí xíng xíng, yīn zhī ruò chéng. huáng dì yuē: fū mín áng yǎng tiān ér shēng, shì shì dì ér shí. yǐ tiān wèi fù, yǐ dì wèi mǔ. jīn yú yù chù ér zhèng zhī, jūn ér píng zhī, shuí dí shì yóu shǐ? duì yuē: xiǎn ruò dé píng, chén ruò dé zhèng, guì jiàn bì chén, pín fù yòu yǒu děng. qián shì fǎ zhī, hòu shì jì yuán, yóu guǒ tóng shǐ. guǒ tóng yú shì yī hè ér chuān, fù bìng píng ér luán, yíng xíng qì qǐ shí, zhōu liú guó, yǐ shì shì pín jiàn zhī jí.
有［任则］重，任百则轻。人有其中，物又（有）其刑（形），因之若成。黄帝曰：夫民卬（仰）天而生，侍（恃）地而食。以天为父，以地为母。今余欲畜而正之，均而平之，谁敌（適）（由）始？对曰：险若得平，谌［若得正］，［贵］贱必谌，贫富又（有）等。前世法之，后世既员，由果童始。果童于是衣褐而穿，负并（缾）而峦，营行气（乞）食，周流国，以视（示）贫贱之极。