hé jiǒng qīng, píng yīn rén. chū lìng qín zhōng, yī mài yóu zhě yǒu báo zuì, qí yán zhuàng, hé nù, zhàng shā zhī. hòu shì zhì quán sī, jiā zī fù ráo. jiàn yī lóu, shàng liáng rì, qīn bīn chēng shāng wèi hè. hū jiàn mài yóu zhě rù, yīn zì hài yí. é bào qiè shēng zǐ, qiǎo rán yuē: lóu gōng wèi chéng, chāi lóu rén yǐ zhì yǐ! rén wèi qí xì, ér bù zhī qí shí yǒu suǒ jiàn yě. hòu zi jì zhǎng, zuì wán, dàng qí jiā. yōng wèi rén yì, měi dé qián shù wén, zhé mǎi xiāng yóu shí zhī.
何冏卿，平陰人。初令秦中，一賣油者有薄罪，其言戇，何怒，杖殺之。後仕至銓司，家資富饒。建一樓，上樑日，親賓稱觴為賀。忽見賣油者入，陰自駭疑。俄報妾生子，愀然曰：「樓工未成，拆樓人已至矣！」人謂其戲，而不知其實有所見也。後子既長，最頑，盪其家。傭為人役，每得錢數文，輒買香油食之。