fēng dōu xiàn wài yǒu dòng, shēn bù kě cè, xiāng chuán yán luó shǔ. qí zhōng yī qiè yù jù, jiē jiè rén gōng. zhì gù xiǔ bài, zhé zhì dòng kǒu, yì zǎi jí yǐ xīn zhě yì zhī, jīng sù shī suǒ zài. gōng yīng dù zhī, zài zhī jīng zhì.
酆都縣外有洞，深不可測，相傳閻羅署。其中一切獄具，皆借人工。桎梏朽敗，輒擲洞口，邑宰即以新者易之，經宿失所在。供應度支，載之經制。

míng yǒu yù shǐ xíng tái huá gōng, àn lín fēng dōu, wén zhī bù yǐ wèi xìn, yù rù dòng yǐ jué qí huò, zhòng yún bù kě. gōng fú tīng, nǎi bǐng zhú rù, yǐ èr yì cóng. rù lǐ xǔ, zhú bào miè. shì zhī, jiē dào kuò lǎng, yǒu guǎng diàn shí yú jiān, liè zuò zūn guān, páo hù yǎn rán. wéi dōng shǒu xū yī zuò. zūn guān jiàn gōng zhì, jiàng jiē ér yíng, xiào wèn yuē: zhì yǐ hū? bié lái wú yàng fǒu? gōng wèn: cǐ hé chù suǒ? zūn guān yuē: cǐ míng fǔ yě. gōng è rán gào tuì. zūn guān zhǐ xū zuò yuē: cǐ wèi jūn zuò, nà kě fù hái. gōng yì jù, gù qǐng kuān yòu, zūn guān yuē: dìng shù hé kě táo yě! suì jiǎn yī juàn shì gōng, shàng zhù yún: mǒu yuè rì, mǒu yǐ ròu shēn guī yīn. gōng lǎn zhī, zhàn lì rú zhuó bīng shuǐ, niàn mǔ lǎo zi yòu, xuàn rán liú tì.
明有御史行台華公，按臨酆都，聞之不以為信，欲入洞以決其惑，眾雲不可。公弗聽，乃秉燭入，以二役從。入里許，燭暴滅。視之，階道闊朗，有廣殿十餘間，列坐尊官，袍笏儼然。惟東首虛一座。尊官見公至，降階而迎，笑問曰：「至矣乎？別來無恙否？」公問：「此何處所？」尊官曰：「此冥府也。」公愕然告退。尊官指虛座曰：「此為君坐，那可復還。」公益懼，固請寬宥，尊官曰：「定數何可逃也！」遂檢一卷示公，上注云：「某月日，某以肉身歸陰。」公覽之，戰慄如濯冰水，念母老子幼，泫然流涕。

é yǒu jīn jiǎ shén rén, pěng huáng bó shū zhì, qún bài wǔ qǐ dú yǐ, nǎi hè gōng yuē: jūn yǒu huí yáng zhī jī yǐ. gōng xǐ zhì wèn. yuē: shì jiē dì zhào, dà shè yōu míng, kě wèi jūn wěi zhé yuán lì ěr. nǎi shì gōng tú ér chū, shù wǔ zhī wài, míng hēi rú qī, bù biàn xíng lù, gōng shén jiǒng kǔ. hū yī shén jiāng, xuān rán ér rù, chì miàn zhǎng rán, guāng shè shù chǐ. gōng yíng bài ér āi zhī, shén rén yuē: sòng fú jīng kě chū. yán yǐ ér qù. gōng zì jì jīng zhòu duō bù jì yì, wéi jīn gāng jīng pō céng xí zhī, nǎi hé zhǎng ér sòng, dùn jué yī xiàn guāng míng, yìng zhào qián lù. ǒu yǒu yí wàng, zé mù qián dùn hēi, dìng xiǎng yí shí, fù sòng fù míng nǎi shǐ dé chū. qí èr yì, zé bù kě wèn yǐ.
俄有金甲神人，捧黃帛書至，群拜舞啟讀已，乃賀公曰：「君有回陽之機矣。」公喜致問。曰：「適接帝詔，大赦幽冥，可為君委折原例耳。」乃示公途而出，數武之外，冥黑如漆，不辨行路，公甚窘苦。忽一神將，軒然而入，赤面長髯，光射數尺。公迎拜而哀之，神人曰：「誦佛經可出。」言已而去。公自計經咒多不記憶，惟《金剛經》頗曾習之，乃合掌而誦，頓覺一線光明，映照前路。偶有遺忘，則目前頓黑，定想移時，復誦復明；乃始得出。其二役，則不可問矣。