sòng guó yīng, dōng píng rén, yǐ jiào xí shòu lù chéng lìng. tān bào bù rén, cuī kē yóu kù, bì zhàng xià zhě láng jí yú tíng. yú xiāng xú bái shān shì guò zhī, jiàn qí héng, fěng yuē: wèi mín fù mǔ, wēi yàn gù zhì cǐ hū? sòng yáng yáng zuò dé yì zhī cí yuē: nuò! bù gǎn! guān suī xiǎo, lì rèn bǎi rì, zhū wǔ shí bā rén yǐ. hòu bàn nián, fāng jù àn shì shì, hū dèng mù ér qǐ, shǒu zú náo luàn, shì yǔ rén chēng jù zhuàng, zì yán yuē wǒ zuì dāng sǐ! wǒ zuì dāng sǐ! fú rù shǔ zhōng, yú shí xún zú. wū hū! xìng yīn cáo jiān shè yáng zhèng, bù rán, diān yuè huò duō, zé zhuō yì shēng qǐ yǐ, liú dú ān qióng zāi!
宋國英，東平人，以教習授潞城令。貪暴不仁，催科尤酷，斃杖下者狼藉於庭。余鄉徐白山適過之，見其橫，諷曰：「為民父母，威焰固至此乎？」宋洋洋作得意之詞曰：「喏！不敢！官雖小，蒞任百日，誅五十八人矣。」後半年，方據案視事，忽瞪目而起，手足撓亂，似與人撐拒狀，自言曰「我罪當死！我罪當死！」扶入署中，逾時尋卒。嗚呼！幸陰曹兼攝陽政，不然，顛越貨多，則「卓異」聲起矣，流毒安窮哉！
yì shǐ shì yuē: lù zi gù qū, qí rén hún pò yì, gù qí wèi guǐ xióng. jīn yǒu yī guān wò zhuàn yú shàng, bì yǒu yī èr bǐ liú, fēng chéng ér zhì shì zhī. qí fāng shèng yě, zé jié jué wèi jǐn zhī gāo zhī, wèi zhī jù jǐn píng qí jiāng bài yě, zé qū zhū wèi jǐn zhī zhī tǐ, wèi zhī qǐ bǎo liú. guān wú tān lián, měi lì yī rèn, bì yǒu cǐ liǎng shì. hè hè zhě yī rì wèi qù, zé chī chī zhě bù gǎn bù cóng. jī xí xiāng chuán, yán wèi chéng guī, qí yì qǔ xiào yú lù chéng zhī guǐ yě yǐ!
異史氏曰：「潞子故區，其人魂魄毅，故其為鬼雄。今有一官握篆於上，必有一二鄙流，風承而痔舐之。其方盛也，則竭攫未盡之膏脂，為之具錦屏；其將敗也，則驅誅未盡之肢體，為之乞保留。官無貪廉，每蒞一任，必有此兩事。赫赫者一日未去，則蚩蚩者不敢不從。積習相傳，沿為成規，其亦取笑於潞城之鬼也已！」
